سیما ثابت در توئیتر نوشت: از تلویزیون ایران اینترنشنال استعفا دادم و تعطیلی و پایان کار برنامه «چشم‌انداز با سیما ثابت» را اعلام می‌کنم. ناگزیر شدم بین کار در شرایطی خاص و کرامت انسانی‌، دومی را انتخاب کنم. در این دوران، تلاش کردم صدای مردم ایران باشم، از وجدان فاصله نگیرم و حقیقت را روایت کنم. بین مردم و‌ حکومت سرکوب‌گر، بی‌طرف نبودم. بدون هیچ تردیدی روزنامه‌نگاری حقیقت‌محور و مردم‌محور را پیش گرفتم. در همه این سالها تحت شدیدترین حملات امنیتی و سایبری جمهوری اسلامی بودم، اما باور داشتم راهی که می‌پیمایم، درست است.

تلاش برای شنیده‌شدن صدای مردم ایران و دیده‌شدن رنج آنها و مقاومتی که در مقابل استبداد می‌کنند، نقشه راه من بود. حتی لحظه‌ای خودم را جدا از مردم ایران ندانستم. درد آنها درد من بود، امید آنها امید من بود، و صدای من، بازتابی از صدای آنا و شاید احترام و لطفی که بسیاری از این مردم شریف، هر کجا و در هر فرصتی به من نشان می‌دادند، به این دلیل بود که آنها در من، خودشان را می‌دیدند. و چه شرافتی، چه افتخاری بزرگ‌تر از این؟ برنامه «چشم‌انداز با سیما ثابت»، با لطف و اعتمادی که مردم بزرگوارمان به من و همکارانم داشتند، تبدیل به محبوب‌ترین و پربیننده‌ترین برنامه گفتگومحور فارسی‌زبان شد.

برنامه‌ای موثر که جمهوری اسلامی از هیچ تلاش آشکار و نهانی، از هیچ توطئه و تهدیدی، برای تضعیف و حذف آن دریغ نکرد. تهدیدهای جانی که سپاه پاسداران علیه من و همکارانم اعمال می‌کرد، بیانگر چیزی غیر از ترس آنها از انعکاس صدای حقیقت و مردم ایران نبود.

در ماههای اخیر، بعد از انتقال برنامه‌ها از لندن به واشینگتن، از هیچ تلاشی برای خنثی‌کردن خواست جمهوری اسلامی و روشن ‌نگه‌داشتن این شمع کوچک فروگذار نکردم و سربلندم که به قدرت، به هیچ قدرتی، هرگز باج ندادم و بخشی از هیچ مصالحه‌ای علیه مردمم نشدم. تهدیدهای تروریستی جمهوری اسلامی به حدی جدی شده بود که روز تعطیلی دفتر لندن، برای ادامه کار، برای سر پا نگه‌داشتن برنامه، به درخواس مدیر شبکه، همه زندگی‌ام را در لندن رها کردم، در کمتر از دو ساعت از لندن عازم واشینگتن شدم تا اجازه ندهم سپاه پاسداران، برنامه‌ام را خاموش کند. موفق هم نشدند.

با این وجود، در واشینگتن، شرایط کاری عجیب و جدیدی ظاهر شد که ادامه کار را برای تیم کوچک ما عملا غیرممکن کرد. تلاش ما برای حل چالش‌ها، در یک روند چند ماهه، بی‌نتیجه ماند. در عمل با روندی روبرو شدیم که نتیجه درازمدتش، می‌توانست تضعیف یکی از موثرترین برنامه‌های فارسی‌زبان باشد، چیزی که من و سردبیرارشد(سابق) برنامه‌های گفتگو محور ایران اینترنشنال، سامان رسول‌پور، نخواستیم بخشی از آن باشیم.