و اما چرا بدبخت شدیم و نسل ما بیشتر از همه بدبخت شد. صدها سال در عزاداری‌ها برایت به سر و سینه خود زدیم گریه کردیم، آن‌قدر برای ما عزیز بودی که وقتی یکی از نواده‌هایت در افق سیاسی کشور ظاهر شد و وعده اسلام ناب محمدی را داد، به بخت خود لگد زدیم و سر از پا نشناخته دنبالش دویدیم. در اولین تصویری که از نوه شما، زمانی که عازم ایران بود، دیدیم آفتابه‌ای در دست داشت. کسی که با آفتابه بیاید معلوم است که برای چه کاری می‌آید، ما موضوع به این سادگی را آن زمان نفهمیدیم و انصافاً آن مرد کاری با کشور ما کرد که با میلیاردها میلیارد آفتابه شسته نخواهد شد.
جانشین آن مرد که او هم از نوادگان شماست نهضت آفتابه را ادامه داد و کشور را به جایی رساند که دیگر قابل شستن نیست. قرار بود انقلاب اسلامی را صادر کند، خود اسلام را صادر کرد و دیگر جز پوسته‌ای از اسلام در کشور باقی نمانده و عوضش تا دلتان بخواهد مسجد خالی داریم. البته اکثریت مردم ایران امیدوارند که همین پوسته را هم صادر کند.
از سال ۵۷ تاکنون نوادگان شما در رأس امور بوده‌اند و بیشترین مصیبتی که کشیدیم از دست آن‌ها بوده است. امیدوارم به‌زودی (دی‌ان‌ای) یکی از امامان مشخص شود تا سیّدهای قلابی که از راه سیّدی نان می‌خورند، شناخته شوند. ما قوم‌وخویشی داریم که به سیادت خود خیلی افتخار و خیلی هم از آن سوء استفاده می‌کند، پسرش در آمریکا تست (دی‌ان‌ای) داد و معلوم شد که تا چند نسل قبل یهودی بوده‌اند. او اکنون (دی‌ان‌ای) را توطئه صیهونیست‌ها می‌داند. سیّد بودن در ایران دیگر اهمیتی ندارد ولی برای کسانی که در جست‌وجوی مقام هستند، نردبانی برای بالا رفتن در نظام جمهوری اسلامی است. بنده قصد اهانت به هیچ سیّدی را ندارم ولی احتمال دارد که در بین ده‌ها جده مادری آن‌ها یکی به جدول زده و در گوشه دنجی با یک ناسیّد زیست غیرعفیفانه کرده و ریل قطار سیّدی را عوض کرده باشد، خیلی دلم می‌خواهد بدانم این نواده‌های شما که بر ما حکومت می‌کنند، آیا قطارشان ریل عوض کرده یا نه؟
زیاده عرضی نیست، جسارت مرا ببخشید، علی‌اصغر را ببوسید.

آذر ۱۴۰۲