ناوالنی به محض بهبود، تصمیم گرفت برای ادامه تلاشهای سیاسی خود علیه دیکتاتوری سراسر فاسد پوتین به روسیه بازگردد. در حالی که به خوبی می دانست که مخالفت با پوتین می تواند به بهای جان وی تمام شود.

به محض بازگشت به روسیه، بازداشت شد بیدادگاه پوتین وی را به 19 سال زندان محکوم کرد. الکسی ناوالنی را چند ماه پیش به بدترین زندان در قطب شمال فرستادند و در یک سلول سیمانی شش متری محبوس کردند. در منطقه ای که سرمای آن معمولا در زمستان زیر 35 تا 40 درجه است با پوشش ناکافی و غذای ناسلام مرگ تدریجی را به وی تحمیل کردند. او در این زندان نیز با لبخندهای خود و گفتن این که حال او خوب است و مشکلی ندارد جنایتکاران حاکم بر روسیه را تحقیر می کرد. اما در هفته گذشته از فشارهای بسیار شدید زندان بانان پوتین سخن گفته بود.

ظاهرا پوتین سرانجام دستور قتل وی را در زندان صادر کرد. جنایتی که نشانه ضعف پوتین و حکومت وی به شمار می رود. در شرایطی که پوتین به اهداف تجاوز کارانه اش در اوکراین نرسیده و هر روز مخالفتها با جنگ در داخل روسیه آشکارتر می شود. رژیم پوتین با کشتن برجسته ترین مخالف خود درصدد ارعاب هرچه بیشتر مردم برآمده است. پرونده قتل مخالفان سیاسی حکومت پوتین همانقدر سیاه است که پرونده جمهوری اسلامی: کشتن مخالفان در خارج، قتل خبرنگاران مستقل به اشکال مختلف در زندان و خارج از زندان، قتل های زنجیره ای مخالفان سیاسی و نویسندگان، این دو رژیم جنایتکار و همدست را به هم شبیه کرده است.

همه این تبه کاری ها، اما چیزی جز نشانه ترس و ضعف رژیم در برابر مخالفان نبوده و نیست.

رهبران جهان آزاد و مراجع مدافع حقوق بشر در سراسر جهان ظرف چند ساعت گذشته این جنایت را محکوم کرده اند.

باید امیدوار بود روزی فرا برسد که پوتین و همدستان او در دادگاه جنایت علیه بشریت پاسخگوی همه آن چه که در اکراین و روسیه مرتکب شده اند باشند.

من در بحبوحه بهت جهانیان درباره قتل ناوالنی در زندان به زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی می اندیشم که ممکن است برخی از انان نیز به سرنوشت الکسی ناوالنی دچار شوند.

فراموش نکنیم که جمهوری اسلامی یک رهبر (خامنه ای) دارد و یک سرور (پوتین). باید نگران آن بود که رهبر برای آن که از سرور عقب نیفتد شرایط زندانیان سیاسی ایران را از این هم که هست دشوارتر و اعدام ها را تشدید کند.