او به درستی وجود فاصله عمیق طبقاتی در کشور، کاهش قدرت خرید و کیفیت زندگی در مقابل افزایش فقر را به پیدایش یک ذهینت جدید همگانی مردم نسبت به رژیم حاکم و جستجوی ذهنی آنها برای تغییر شرایط و نظام سیاسی جایگزین تعبیر می کند.
اگرچه بنیانگذار جمهوری اسلامی اقتصاد را همچون یاسین تخیلی امری در خور همنوایی با «خر» خوانده بود، امروز این علم مبتنی بر قوانین ریاضی، منطق و حتی فرضیه تکامل، تعیین کننده حیات و ممات جوامع انسانی و به پیروی از آن سازماندهی زندگی انسانها به شمار می رود.

رژیمی که در آن گردش سرمایه عمدتا از درآمدهای نفتی در دست فرماندهان فاسد سپاه و هزاران شرکتهای وابسته به پسرعموها و شوهرخواهران دلار پرست آنها، مشتی آخوند شارلاتان وابسته به دربار ولی فقیه و نهادهای ارتجاع مذهبی، قاچاقچیان ارزهای خارجی، دلالان واردکننده بنجلهای چینی، هزینه های میلیارد دلاری ساخت پهپاد برای پوتین و پرداخت به حساب های لابی های اروپایی و آمریکایی در سوییس برای مماشات رهبران غربی با آن است، گوشش برای نصایح منطقی جناب سریع القلم کر است.

ایران با انقلاب اسلامی و هدایت کارتلهای بزرگ نفتی خارجی و سهامداران آنها از مسیر توسعه اقتصادی و صنعتی با توطئه برداشتن نقطه از روی «غربگرایی» که متضمن پیشرفت اجتماعی بود به «عربگرایی»‌ در معرکه «حقوق مسلمانان و فلسطینیان» که باتلاق مصیبت جنگهای صلیبی است افتاد و تا روزی که این مسیر به هدف «فقط سربلندی برای ایران» باز نگردد هیچ نسخه اصلاح اقتصادی و سیاسی برای میهن ما درمان فاجعه انقلاب اسلامی نخواهد بود.

هر نیروی سیاسی مخالف که گامی در مخالفت با این هدف برمی دارد به گفته رند شیرازی «عرض خود می برد و زحمت ما می دارند»!