این پرونده به دلیل تعداد زیاد متهمانش، در مجموع ۵۱ متهم از ۲۶ تا ۷۴ ساله، به یک پرونده تقریبا استثنایی در فرانسه تبدیل شده و قرار است رسیدگی به آن در دادگاه کیفری از امروز به مدت چهار ماه به طول بیانجامد.

متهمان صبح امروز یکی یکی در دادگاه حاضر شدند و خود را معرفی کردند. دومینیک پ ۷۱ ساله، شوهر و متهم اصلی پرونده نیز برای معرفی خود کمی کنایه‌آمیز حرف زد. او گفت: «خانه من، شما می‌دانید، زندان است.» او برخلاف دیگر متهمان پرونده ماسک به صورت نزده بود.

آقای کامو تاکید کرده که خود موکلش همه زوایای این پرونده را نمی‌داند و به همین دلیل باید همه مسائل در آن مطرح شود.

او گفت: «باید به وضوح آن چیزی که به قربانی اصلی مربوط می‌شود یادآوری شود، زیرا او واقعاً برای اولین بار، هر چند با تأخیر، آنچه را که برایش اتفاق افتاده در جلسه دادگاه تجربه خواهد کرد. یعنی می‌دانیم که او هیچ از آنچه بر او تحمیل شده نمی‌دانسته، بنابراین هیچ خاطره‌ای از تجاوزاتی که طی ده سال متحمل شده، ندارد و او طی این چهار ماه آن‌ها را کشف خواهد کرد. و این همان چیزی است که این پرونده را، تا آنجا که به او مربوط می‌شود، به مصیبتی کاملاً وحشتناک تبدیل خواهد کرد.»

روند قضایی برای این پرونده جنجالی، به نمادی از موضوع «تسلیم شدن بر اثر خوردن یک ماده شیمیایی یا دارو» تبدیل شده است.

این مواد شیمیایی که اصطلاحا به آن «داروی تجاوز» گفته می‌شود، فرد را منفعل و مستعد قربانی تجاوز و آزار جنسی شدن، می‌کند.

در جریان تحقیقات، شوهر اعتراف کرد که در برخی شب‌ها بدون اطلاع همسرش داروهای ضداضطراب قوی به او داده است.

پس از آن، مردانی که از طریق اینترنت با آنان تماس گرفته بود، به زن تجاوز می‌کردند. او تاریخ وقوع اولین مورد را سال ۲۰۱۱ اعلام کرده؛ زمانی که این زوج هنوز در منطقه پاریس زندگی می‌کردند. در سال ۲۰۱۳ به شهر مازن در نزدیکی آوینیون منتقل شدند و این اتفاقات تا پاییز ۲۰۲۰ ادامه یافت.

وکیل او، صبح دوشنبه به رسانه‌ها گفت که موکلش از کاری که انجام داده شرمنده است و اقدامات او غیرقابل بخشش است.

این وکیل دادگستری اضافه کرده که موکلش می‌داند چه کار کرده و از ابتدای پرونده «هیچ اعتراضی به آن نکرده است.»

در میان کسانی که به این زن تجاوز کردند، آتش‌نشان، صنعتگر، پرستار، نگهبان زندان یا حتی روزنامه‌نگار وجود دارند که مجرد، متاهل یا جدا شده‌اند. اکثر آنان یک بار به این زن تجاوز کردند و ده نفرشان چندین بار و گاهی تا شش بار برای تجاوز به این زن به خانه این زوج مراجعه کردند.

به گفته کارشناسان، متجاوزان دچار هیچ آسیب روانی نیستند و به احساس «توانایی مطلق» خود بر بدن زن اشاره کرده‌اند.

تعدادی از آنان گفته اند که فقط فکر می کردند در ماجراجویی یک زوج بی‌قیدوبند مشارکت می‌کنند. اما شوهر گفته که «همه می‌دانستند» که زن مواد مخدر مصرف کرده و بیهوش است.

شوهر افزوده که به آنان گفته بود که مختارند خانه را ترک کنند یا به زنش تجاوز کنند.

شوهر، مردانی را که برای تجاوز به کار گرفته بود، از یک وبسایت دوستیابی انتخاب کرده بود که در ماه ژوئن گذشته به اتهام جای دادن «شکارچیان جنسی» مسدود شد.

او برای این مردان دستورالعمل‌های سختگیرانه‌ای گذاشته بود تا قربانی را بیدار نکنند: «بوی عطر یا سیگار نداشته باشید و خودتان را گرم کنید. دست‌ها را زیر آب داغ قرار دهید.»

قربانی وقتی ۶۸ ساله بود و ۵۰ سال از زندگی مشترکان می‌گذشت، همه چیز را کشف کرد. او وقتی متوجه شد که شوهرش در سال ۲۰۲۰ زمانی که در یک مرکز خرید در حال فیلمبرداری از زیر دامن یک زن بود، دستگیر شد.

بازرسان با جست‌وجوی رایانه او، به صدها عکس و ویدئو دست یافتند که زنش به وضوح در آن‌ها بیهوش بود و توسط غریبه‌ها مورد تجاوز قرار گرفته بود. او از مردان متجاوز پولی نخواسته بود.

متهم اصلی، در دو پرونده دیگر نیز متهم شده است؛ یکی قتل با تجاوز جنسی در پاریس در سال ۱۹۹۱ که او انکار می‌کند، و دیگری تلاش برای تجاوز جنسی در حومه پاریس در سال ۱۹۹۹، که پس از تایید هویتش با دی‌ان‌ای، او به آن اعتراف کرد.

آنتوان کامو درباره این فرضیه که آیا قربانی خود می‌دانسته که مورد تجاوز قرار می‌گیرد گفته است: «با چه ذهن عقب‌مانده‌ای می توان تصور کرد که این زن شاید عمدا، آگاهانه یا حتی با علم در چنین حالت آرام و کاملاً داوطلبانه قرار گیرد؟ همانطور که در فیلم‌هایی که برای هر یک از این موارد داریم، او در خانه‌اش در چنان حالت آرامی است که در ابتدا تصور می‌کنیم مرده، تا این‌که بعد از بررسی متوجه می‌شویم او هنوز نفس می‌کشد. واضح است که این احتمال معنی ندارد، اما متأسفانه، این امر بار دیگر، حاکی از مشکلاتی است که هنوز در این جامعه در مورد مفهوم رضایت در مسائل جنسی وجود دارد.»

صبح دوشنبه، پیش از آغاز جلسه دادگاه، جمعی از اعضای گروه‌های مدافع حقوق زنان مقابل دادگاه در آوینیون تجمع کردند.

آنان که لباس سیاه به تن داشتند، شعار می دادند: «متجاوزان، ما شما را می‌بینیم، قربانیان ما شما را باور می‌کنیم.»