صادق زیباکلام در صفحه شخصی اش نوشت: چرا به نخستین گفت‌وگوی پزشکیان نمرۀ بالا دادم؟

بسیاری، از نخستین گفت‌وگوی مردمی دکتر پزشکیان چندان استقبالی نکردند. آنان منتظر بودند ببینند رئیس جمهور جدید بعد از آن‌همه حرف و سخن پیرامون انتخابات و مخالفت با شرکت در آن و رأی‌دادن به ایشان، چه برنامه و حرف‌هایی برای برون‌رفت کشور از باتلاقی که به تدریج دارد بیشتر و بیشتر در آن فرو می‌رود، دارند. شاید تصور می‌کردند که ایشان با عصای موسی کلیم‌الله به پاستور رفته و از فردا عصای سحرآمیزشان یکی پس از دیگری بدبختی و مصیبت‌هایی که کشور را در خود فرو برده، گره‌گشایی خواهد کرد. تورم را مهار، بیکاری را درمان، فساد را ریشه‌کن، سیاست خارجی صدور انقلاب را تبدیل به دوستی با ملل، جوانان را امیدوار به آینده، گرانی را متوقف و صف انتظار نوبت‌گرفتن ویزا از سفارتخانه‌های غربی را کوتاه‌تر خواهد کرد. بعد، عصایش را به سمت اوین خواهد گرفت و سپس به‌سروقت فیلترینگ، آزادی مطبوعات، بازگرداندن اساتید، دانشجویان و سایر قربانیان سیاست انقلابی «خالص‌سازی» خواهد رفت. اما آقای پزشکیان ترجیح دادند پیرامون هیچ‌کدام از این‌ها چیزی نگویند و فقط اندکی عصا را به سمت تأمین یکصدمیلیارد دلار ناقابل گرفتند که یافتن آن برای عصای سحرآمیز، از آب خوردن هم آسان‌تر است.

اما چرا من علی‌رغم آنکه ایشان به‌گونه‌ای صحبت کردند که گویا آن مشکلات به کشور دیگری ارتباط پیدا می‌کردند و ربطی به ایران خودمان ندارند، همچنان نمرۀ بالایی بابت نخستین گفت‌وگوی‌شان با مردم به ایشان می‌دهم؟ من چون به‌هرحال معلم هستم، نمره‌دادنم از بخش‌های مختلف است. از جمله یکی - دو نمره بواسطۀ آنکه اصرار نکردند همچنان با کاپشن بیایند، دادم. اما بیشرین نمره را در قسمت‌های دیگر گرفتند.

اولاً و برخلاف رویۀ معمول، گناه وضعیت موجود و نابسامانی‌های مملکت را بر گردن مسئولین قبلی نریختند. نه برجام را مقصر دانستند و نه انگشت اتهام را به سمت ظریف و عراقچی گرفتند که برجام را نخوانده امضا کردند. از همه جالب‌تر آنکه پای دشمنان انقلاب، آمریکای جنایتکار، تحریم‌های ظالمانه، اروپایی‌های مزوّر دورو که به تعهدات‌شان در لغو تحریم‌ها عمل نکردند، صهیونیست‌های بی‌وطن غاصب، رسانه‌های مزدور فارسی‌زبان، سلطنت‌طلب‌های وابسته و لیبرال‌های غرب‌زده را هم اصلاً به میان نکشیدند؛ و بالأخره مابقی نمره بواسطۀ آن بود که وعدۀ مدیریت جهادی جوانان انقلابی و قطع امید از خارج و تکیه بر داخل را ندادند.