پنج. همانطور که پیش از این هم نوشته‌ام تخلف و تجاوز به حقوق دیگران از سوی کارگزاران حکومتی در همهٔ نظام‌های سیاسی رخ می‌دهد. تفاوت نظام‌های سیاسی در این نیست، بلکه در نوع مواجهه با نقض حقوق شهروندان و یا ادعا و انتشار گزارشی در این مورد است. حالا خدا خواسته است که من ادعایم را در تریبونی عمومی مطرح کنم، ببینیم نوع مواجههٔ دستگاه‌ها با آن چگونه خواهد بود.

شش. متأسفانه در مسائل سیاسی هرگاه پای دستگاه قضایی به وسط می‌آید، به دلیل نوع اقدامات گذشته، دل دوستان و خانواده‌های افراد ذیربط به لرز می‌آید.

خانوادهٔ من هنوز از "سندرم زنگِ‌خانه" به سختی رنج می‌برند و همین‌که پای احضار یا رسیدگی قضایی به موضوعی وسط می‌آید، آن را مترداف هجوم به منزل و بازداشت و بی‌خبری و فشار تلقی می‌کنند و به شدت نگران و ناامن می‌شوند. من امیدوارم رئیس دستگاه قضا با اجرای سند تحول تصویب شده، به این سندرم در بین خانواده‌های ایرانی پایان دهد.

هفت. افراد و تیم‌های متخلف، همیشه خود را پشت مقام‌های عالی پنهان می‌کنند، چنانچه سعید مرتضوی هم چنین می‌کرد و بعدها مشخص شد که به شخص رهبری هم گزارش دروغ می‌داده است. اکنون هم فرد مشکوک و ابن‌الوقتی که معمولاً آتش‌بیار هر معرکه‌ای است، با تظاهر به حمایت از رهبری، در بارهٔ موضوع مناظره‌ام با آقای طائب، بد جوری گرد و خاک می‌کند! هدف از این فضاسازی چیست؟ او چه نقشی در آن ماجراها داشته که از رسیدگی عادلانه به آن، به هول و هراس افتاده است؟

هشت. هدف من از طرح موضوع، انتقام‌جویی و یا افشاگری‌ سیاسی نیست، قصدم فقط پایان دادن به رفتارهای غیرقانونی و برخورد با ناقضان حقوق شهروندان در هر لباس و موقعیتی و کمک به اصلاح امور در دولت آقای پزشکیان است.