-مواظب باشید خیلی از بودن تان در بیمارستان و پذیرایی هایی که می شوید کیف نکنید، چون خدمه گرامی بیمارستان ممکن است رفاه شماها را ببینند و چون خودشان نان گران و میوه گران و گوشت هم که اصلا حرف اش را نزن و این چیزها را به سختی فراهم می آورند، یهو دور لگن تان فلفل بمالند و از چشم و مردی که افتاده اید فی خالدون تان هم دچار سوزش شود.

-سوم، خیلی از این که در ایران و در چهارچوب مرزهای جمهوری نکبت قرار دارید و مسوولان مرتب می گویند که ما هر چی نداشته باشیم عوض اش امنیت داریم، خوشحال و خرسند نباشید چون برای اسراییل فرقی نمی کند که شما بیخ گوشش در لبنان باشید یا مثل اسمال آقا در خوابگاه لوکس حکومتی در شمال تهران. همچین می ترکانندتان که معلوم نمی شود از کجا خورده اید و این بار دیگر هیچی ازتان باقی نماند.

باری. از ما که تجربه داریم و حکومت مان و قدرت (!)اش را خوب می شناسیم این اندرزها را بشنوید و هر چه زودتر پانسمان های تان را که عوض کردند و هدایای نفیس بهتان دادند از ایران در بروید که امنیت تان در لبنان بیشتر از تهران خواهد بود. :)