واقعیت این است که پس از رخدادهای ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و حملات حماس، آتش خشم اسرائیل بر سر غزه، حزب‌الله در لبنان و حوثی‌ها در یمن شعله‌ور شد. در این میان، رژیم اسلامی نیز با توانایی موشکی خود به مقابله با اسراییل پرداخت، اما بی‌نتیجه بودن برخی حملات موشکی و ادامه فشارها، نشانه‌هایی از تضعیف محور مقاومت را به نمایش گذاشته است.

این رویدادها، رژیم اسلامی را ناچار به نوشیدن جام زهری دیگر، این‌بار در قالب نوعی توافق اجباری برای خروج از بحران، کرده است.

سفرهای پی‌در‌پی و بی‌ثمر وزیر امور خارجه ایران به پایتخت‌های منطقه، همزمان با تهدید کشورهای حاشیه خلیج فارس، پرده از دست‌پاچگی و یأس این رژیم برمی‌دارد. در سوی دیگر، اسرائیل با جنگ روانی و حملات مرگبار خود، پروژه‌ای خطرناک را برای فلج کردن ایران در دست دارد. نشست‌های پی‌درپی کشورهای عربی در بروکسل و لندن نیز، بر افزایش هم‌گرایی آن‌ها با شرکای اروپایی‌شان دلالت دارد.

زمزمه‌های خیانت‌بار جدایی جزایر مقدس ایران در قلب خلیج فارس، این بار از دهان قدرت‌های اروپایی به گوش می‌رسد. اما باید واقف باشیم که این نیرنگ‌ها، ناشی از ضعف و سیاست‌های ویرانگر رژیم بی کفایت اسلامی حاکم بر سرزمین‌مان است. اکنون، بیش از هر زمان دیگر، زنگ بیداری باید در دل آن بخش از اپوزیسیون خارج از کشور طنین اندازد که به دنبال دخالت نظامی و ویرانی ایران عزیزمان هستند. آنان که در سودای خیانت و تجزیه‌اند، سرانجام با خشم ملت بیدار ما روبرو خواهند شد.

در این میان، اقتصاد ایران زیر سایه تحریم‌های سنگین و مشکلات در جبهه‌های نظامی چون سوریه و یمن، به‌سرعت در حال تضعیف است. بسیاری از کشورهای عربی که در گذشته همواره با سیاست‌های رژیم حاکم بر ایران همسو بودند، اکنون به اسرائیل نزدیک‌تر شده‌اند؛ این نزدیکی، جایگاه رژیم در معادلات منطقه را به شدت متزلزل کرده است.

آمریکا و اسرائیل با دستان پنهان، اما پرتوان، نظم نوینی را در خاورمیانه می‌سازند که محور آن تضعیف رژیم اسلامی و نیروهای مقاومت است. ایران، هرچند هنوز یکی از بازیگران اصلی صحنه خاورمیانه است، اما با ادامه فشارهای اقتصادی و سیاسی، قدرتش در این میدان ممکن است به تدریج کاهش یابد. در این شرایط، ایده هلال شیعی و استراتژی‌های منطقه‌ای ایران، در بوته چالش‌های سهمگینی قرار گرفته است.

خاور میانه همچنین آبستن تحولات اقتصادی شگرفی است؛ تحولی که نویدبخش آغاز دوره‌ای نوین در روابط سیاسی و اقتصادی منطقه‌ای و بین‌المللی است. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، با تعریفی از «نظم نوین خاورمیانه» پرده از نقشه‌ای برمی‌دارد که مسیرهای تجارت جهانی و معادلات قدرت منطقه‌ای را نیز بازآرایی می‌کند. در این میان، پروژه بزرگ خط جنوب اقتصادی هند-اروپا، همچون ستونی استوار در مرکز این تحول ایستاده است. اما آیا این نظم نوین توانایی مقابله با چالش‌های عظیم منطقه، به‌ویژه نفوذ رژیم ایران و جبهه مقاومت، را دارد؟ و آیا ایران، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیگران ژئوپلیتیک خاورمیانه، با «مهار یا تعویض رژیم»، به این تغییرات تن می‌دهد؟

خط جنوب اقتصادی هند-اروپا پروژه‌ای استراتژیک است که با هدف ایجاد یک مسیر تجاری سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر بین جنوب آسیا و اروپا طراحی شده است. این پروژه در راستای ابتکارات زیرساختی نظیر کریدور شمال-جنوب (INSTC) و مسیرهای جاده‌ای و ریلی جایگزین برای کانال سوئز به منظور تسهیل تجارت بین‌المللی شکل گرفته است. با توجه به مسیر این خط اقتصادی، کشورهای خاورمیانه نقشی کلیدی در ایجاد و بهره‌برداری از آن دارند.

خط جنوب اقتصادی هند-اروپا، همانند یک پیکان، از قلب هند عبور کرده، به سواحل شرقی مدیترانه از لبنان و اسرائیل تا مصر می‌ رسد و سپس اروپا را با آسیا متصل می‌کند. این خط که قرار است با عبور از کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس و عربستان و اردن هاشمی جایگزینی برای مسیرهای سنتی مانند کانال سوئز باشد، توانایی دارد تا خاورمیانه را به شاهراهی بی‌همتا در عرصه تجارت جهانی بدل کند.

اسرائیل به عنوان یکی از کشورهای واقع در مسیر خط اقتصادی هند-اروپا، سعی دارد با تقویت زیرساخت‌های بندری و ریلی خود، جایگاه ویژه‌ای در این مسیر به دست آورد. یکی از پروژه‌های مهم اسرائیل در این زمینه، توسعه بندر حیفا و ایجاد اتصالات ریلی به سمت اردن و سایر نقاط منطقه است. این امر به اسرائیل امکان می‌دهد که به عنوان پلی بین کشورهای عربی و اروپایی عمل کرده و از مزایای اقتصادی این پروژه بهره‌برداری کند.

بنیامین نتانیاهو در بیانیه‌های خود به نقش مهم اسرائیل در این پروژه‌ها اشاره کرده و تأکید دارد که همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، یکی از کلیدهای موفقیت در تأمین منافع اقتصادی و امنیتی این کشور است. به گفته او، اسرائیل می‌تواند با مشارکت در پروژه‌های زیربنایی منطقه‌ای مانند خط اقتصادی هند-اروپا، ضمن تقویت روابط خود با همسایگان عرب، نقش رهبری در این نظم نوین ایفا کند.

اما آیا این مسیر می‌تواند از موانع متعدد ژئوپلیتیکی عبور کند؟ پاسخ به این سؤال در گرو دو عامل حیاتی است: همکاری منطقه‌ای و مهار چالش‌های امنیتی.

در این میان، اسرائیل و برخی کشورهای عربی، به دنبال راه‌حل‌های فوری برای مقابله با تهدیدات ناشی از رژیم منحوس اسلامی هستند. توافق‌نامه‌های ابراهیم و بهبود روابط دیپلماتیک اسرائیل با کشورهای عربی، نشانه‌ای از تلاش‌های منطقه‌ای برای ایجاد جبهه‌ای متحد علیه این رژیم است. این جبهه، به دنبال آن است که با ایجاد پروژه‌های زیرساختی مانند خط جنوب اقتصادی، جایگاه خود را به‌عنوان مرکز تجارت جهانی مستحکم کند.

پروژه خط جنوب اقتصادی هند-اروپا با وجود تمامی مزایا، با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، وضعیت امنیتی منطقه است. گروه‌های افراطی، جنگ‌های داخلی و رقابت‌های قدرت‌های منطقه‌ای، تهدیدی جدی برای اجرای این پروژه و بهره‌برداری از آن به شمار می‌رود. علاوه بر این، رقابت‌های ژئوپلیتیکی میان قدرت‌های منطقه‌ای مانند ترکیه،عربستان سعودی ، ایران ،مصر و اسرائیل می‌تواند به مانعی بزرگ در راه همگرایی و همکاری‌های اقتصادی تبدیل شود.

با این وجود، پروژه خط اقتصادی هند-اروپا تنها زمانی به موفقیت خواهد رسید که کشورهای منطقه توانایی مقابله با این چالش‌ها را پیدا کنند. در این راستا، همگرایی اقتصادی و همکاری‌های بین‌المللی می‌تواند نقشی کلیدی ایفا کند.

آیا خاورمیانه با پذیرش نظم نوین، به سمت همکاری و ثبات حرکت خواهد کرد؟ یا اینکه جنگ قدرت‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک، مانعی بر سر راه شکوفایی اقتصادی خواهد بود؟ پاسخ به این پرسش‌ها در آینده‌ای نزدیک نمایان خواهد شد.