برای "کیانوش سنجری" که مظلومانه رفت
رحیم قمیشی
من تا امروز نمی‌دانستم جوانی که دیشب به زندگی خود پایان داده بود، قبلاً زندانی سیاسی بوده است، قبلاً ماه‌ها در انفرادی به سر برده، قبلاً با وثیقه آزاد شده، و او برای استخدام در بخش خصوصی هم، گواهی عدم سوءپیشینه نمی‌توانسته بگیرد.
من نمی‌دانستم او را به قتل رسانده‌اند.
و الان قاتلش آزادانه می‌گردد!
آمدم برای قاتلش بنویسم، صورتش را از اخبار برنگرداند، مردم همه عزادار او هستند.
همان وقتی که او را به انفرادی بردید، همان موقع که به او فهماندید در کشورش جایی برای زندگی ندارد، همان موقع که به او تفهیم کردید چون شما را قبول ندارد، چون نظام‌تان را قبول ندارد، یک مجرم است، شما او را کشتید!
او تنها نفس می‌کشید...
شما قاتل او هستید!
چند زندانی پس از آزادی سکته کردند؟ همه مرگشان طبیعی بوده؟ چند نفر در زندان جان دادند، یادتان هست به سینه هاله سحابی، که برای تشییع پدرش آمده بود بیرون از زندان، لگد زدید و او زود مُرد، شما قبلاً او را کشته بودید، شما قاتلید.
دختری را که غریبانه آمده بود تهران ظالمانه گرفتید، بردید وزرا، به او گفتید او منحرف است، فاحشه است! او چرا سکته نکند، چرا قلبش نایستد، شما او را کشته‌اید.
شما قاتل او هستید.
وقتی جوان‌ها را بیکار می‌کنید، پدران کار ندارند، حقوق‌شان به زندگی نمی‌رسد، مادران فرزندان‌شان را نمی‌بینند، و فردایش تشییع جنازه‌شان است، آنها نمرده‌اند، آنها را کشته‌اند.
شما قاتلید.
آن بچه‌ها که در خودروهای ناامن داخلی می‌میرند، آنها که در جاده‌های غیر ایمن می‌میرند، مرگشان طبیعی نیست، شما آنها را کشته‌اید، وقتی بودجه آباد کردن کشور را در خارج هزینه می‌کنید.
پدر و مادری که فرزندان‌شان را سوار هواپیما می‌کنند، پیکرهایی سوخته تحویل‌شان می‌دهید، و دروغ می‌شنوند و دروغ می‌شنوند، شما نه فقط آن فرزندان، پدر و مادرهایشان، برادرها و خواهرهایشان را هم کشته‌اید، نگاه نکنید نفس می‌کشند، من درد دل‌های آنها را دارم، منتشر نمی‌کنم دل مردم بیشتر نشکند. آنها برای مرگشان و دیدار جگرگوشه‌هایشان لحظه‌شماری می‌کنند!
شما قاتلید.
همه آنها که ندارند خرج درمان‌شان کنند، همه آنها که دق می‌کنند، همه آنها که به‌خاطر اندیشه زندان‌شان می‌کنید، خانواده‌هایی که سال‌ها حق یک مرخصی، به زندانی‌شان داده نمی‌شود، دیگر زنده نیستند...
آنها فقط نفس می‌کشند.
شما قاتل همه آنها هستید!
ای قاتلان مردم ایران
شما که همه بودجه کشور را خرج جنگ افروزی می‌کنید، شما که مردم فقیر را فقیرتر می‌کنید، شما که برایتان مهم نیست همه چیز با چه سرعتی گران و گران‌تر می‌شود، شما قاتلید. شما قاتل معدنچیان هستید، قاتل آنها که به اعتیاد کشیده می‌شوند، زندگی‌هایی که از هم می‌پاشد.
شما صدها هزار از مردم ایران را کشته‌اید. شما قاتلید.
کیانوش سنجری را شما کشتید.
دنبال تشکیل پرونده بیماری زمینه‌ای برایش نباشید!
رد پای شما معلوم است
همه می‌بینند
دست‌هایتان را
که بر گلوی این مردم است.
روزی مردم خواهند گفت؛
هزار کشته می‌دهیم
اما دست قاتلان را کوتاه می‌کنیم.
روزی مردم خواهند گفت؛
اعتراض حق ماست
مرگ شرف دارد
به این زندگی!
کیانوش سنجری خیلی مظلوم رفت.
خدا کند آن زندگی را که از خدا طلب داشت
به او بدهند
یک زندگی بدون دلهره
بدون زندان
بدون ظلم
خدا کند او به آرزوهایش برسد
برسد به آنجا که
عاطفه باشد...
