احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

مرحوم دکتر پیتر برنارد کلارک استاد تاریخ ادیان در کینگز کالج لندن در خاطرات خود ذکر می کند که در دهه ۴۰ خورشیدی و پس از انقلاب سفید برای مطالعه در مورد تحولات جامعه سنتی ایران و گذار آن به یک کشور صنعتی و مدرن که شاه فقید خود را در رهبری آن قرار داده بود سفری به شهر مذهبی قم داشته است.

او پس از دیدار با یک رهبر مذهبی (ناشناخته) و گفتگو با او در مورد این تحولات هنگام خروج از بیت او با پسرهای نوجوانی روبرو می شود که با پوشیدن تی شرت های منقش به هنرپیشه های هالیوودی در حال کشیدن سیگار و نوشیدن کوکاکولا در سر کوچه های محل منتظر نواختن زنگ آخر دبیرستانهای دخترانه هستند تا با عبور محصلان آنها از مقابلشان خودنمایی کنند.

کلارگ می گوید او با دیدن این صحنه ها به این نتیجه رسیده بود که ایران کشور نمایش تضادی گریز ناپذیر میان غربگرایی و سکولاریزم ملی با سنتهای مذهب اسلام شیعه است و یکی از این دو نهایتا برای ادامه حیات کشور بر دیگری تسلط پیدا خواهد کرد.

تنها نزدیک به یک دهه پس از این پیشبینی، انقلاب اسلامی به یاری قدرتهای خارجی و نقش آفرینی همه آن نیروهایی که از چپ وابسته و راست ارتجاع مذهبی در مخالفت با حکومت شاه پیمان بسته بودند این سیطره را به نفع اسلام گرایی به سرانجام رساندند.

آنچه که دکتر کلارک ها و همه نیروهای پیشبرنده آن انقلاب منحوس پیش بینی نکرده بودند، نیروی عظیم فرهنگی و ملی گرایی تاریخی ملت ایران و بازگشت دوباره آن به صحنه تحولات ایران نیم قرن پس از آن فاجعه است.

امروز نبرد ملت ایران برای بازپس گرفتن کشور خود از چنگال نیروهای مذهبی ایرانی و غیر ایرانی و قدرتهای شرقی و غربی و عربی حامی آنها، که هریک به فراخور اهداف شوم خود نفعی در ادامه حیات رژیم جمهوری اسلامی دارند، صحنه تحولات آینده نزدیک ایران را به خود اختصاص داده است.

این نبرد، در بستر بحرانهای ژرف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، با جوشش دهها نماد سرپیچی از رژیم حاکم در قالب اعتراضاتت صنفی و معیشتی، ترانه سرایی، رقص و آواز در اماکن عمومی، شاهنامه خوانی، بازدید از میراثهای تاریخی و در یک کلام پیام تولد یک ایران و ایرانی نوین در تضاد با نظام حاکم خود را روزمره به نمایش می گذارد.

در یک چنین برهه تاریخی و تعیین کننده ای است که اکنون موضوع فعالیت هسته ای رژیم، کشور و مردم ما را با تهدیدات نظامی قدرتهای خارجی روبرو کرده و حفظ همبستگی ملی و توازن میان مبارزه با رژیم و دستگاه های سرکوبگر آن و مخالفت با هرگونه دخالت خارجی که این مبارزه را از مسیر خود خارج یا متوقف کند کلید رزم پیروزی ملت ایران خواهد بود.

در واقع خاک کشور ما ۴۶ سال پیش مورد حمله رژیم ضد ملی جمهوری اسلامی و نیروهای دینی و لنینی همراه آن قرار گرفت و امروز روز آزادی آن فرا رسیده است!