سرمقاله روزنامه سازندگیاز زمانی که بمباران زندان اوین توسط صهیونیست‌ها انجام شد خبرها و تحلیل‌های فراوان و مفیدی منتشر گردید اما به نکته مهمی که مربوط به فهم دلیل این حمله است کمتر توجه شده است. گرچه از لحاظ حقوقی این اقدام، مصداق بارز جنایت علیه بشریت و زیر پا گذاشتن قواعد حقوق بشر دوستانه بود اما اگاهی از دلیل اصلی این حمله عمق جنایت را بیشتر آشکار می‌کند همان چیزی که برخی از رسانه‌های برون مرزی با پرداختن به مسئله زندانیان و جابجایی آنها کوشیدند تبدیل به موضوعی حاشیه ای کنند و خطای بزرگ مسئولانه قضایی و امنیتی در مورد آزاد نکردن زندانیانی که راه‌های حقوقی متعددی برای آزادی شان وجود داشت به این حاشیه سازی کمک کرد.
درباره دلیل حمله، خود متجاوزان ادعا می‌کنند که اقدام نمادین کرده اند که خودش عذر بدتر از گناه است. افزون بر آن برخی دیگر هم به نقل از برخی منابع امنیتی گفته اند، هدف، از بین بردن شبکه‌ای از مأموران مخفی اسرائیل صورت گرفته که در روزهای گذشته بازداشت شده اند؛ زیرا این افراد در هفته‌های آینده می‌توانستند سرپل‌های عملیاتی موساد در داخل ایران را فاش کنند.
اما اگر کل پروژه طراحی شده را به خوبی بشناسیم آن وقت هدف از ین جنایت هم به خوبی روشن می‌شود و نشان می دهد برنامه ای صدها برابر ضدانسانی تر از فاجعه سینما رکس آبادن طراحی شده بود زیرا در اتاق فکر دولت ها و لیدرهای آلترناتیو طراحی شده بود.
سازماندهی شبکه‌ای از عوامل اسراییل و انتقال چند هزار پهباد و ریز پرنده به داخل کشور و پخش آنها در شهرهای مختلف در بازه مختلف چند ماهه یا چند ساله، تدارک خانه‌های تیمی و بسترسازی به وسیله اسراییل اینترنشنال، و پیام‌هایی که قبل از اجرای عملیات برای عده‌ای از مسئولان نظامی و سیاسی فرستاده شده بود نشان می‌دهد، کودتای بسیار سنگین در داخل همزمان با یک عملیات ضربتی گسترده هوایی از خارج با پشتیبانی چندین کشور و با ضریب خطای صفر طراحی شده بود که حداکثر ظرف ۴۸ ساعت نتیجه بدهد. نقطه کلیدی طرح این بود که مردم ناراضی و عصبانی به خاطر آنچه در سال‌ها رخ داده با سرکوب سنگین نهادهای نظامی امنیتی و پایین آمدن ریسک به خیابان می‌ریزند و برای متجاوزان فرش قرمز پهن می کنند و کار تمام می‌شود.
دقیقاً به همین دلیل بود که وقتی بیانیه ای با بیش از ۵۰۰ امضا در نیمه فروردین امسال در واکنش به تهدیدات آمریکا و اسرائیل منتشر شد که در آن اعلام کردیم به عنوان جمعی از ناراضیان و منتقدان اگر کشور در معرض تهدید و تجاوز قرار گیرد اختلافات مان با حکومت را کنار می‌گذاریم و یک صدا از ایران دفاع می‌کنیم و این دفاع را دفاع از صلح رای منطقه و جهان می‌دانیم با واکنش شدید ابزارهای سیاسی و رسانه ای بزرگترین و سری ترین طرح کودتا در تاریخ مواجه شد که معدوی از انها بدون آگاهی از این قضیه و صرفا بخاطر مخالف خوانی به مقابله با ان بیانیه پرداختند.
بلافاصله در اولین روز عملیات تجاوزکارانه ناوگان آمریکا و ناتو، نتانیاهو پشت تلویزیون ظاهر شد و خطاب به مردم ایران اعلام کرد حالا نوبت شماست و وقت آن است که حکومت را به زیر بکشید. او در واقع داشت بخشی از پروژه را بیان می‌کرد. نحوه خبر رسانی‌ها و گفتگوهای رسانه‌های وابسته به آنها هم دقیقاً تمرکز بر روی ریختن مردم به خیابان بود به حدی که آن پیر کودک هم در مصاحبه تصویری با ابزارهای رسانه‌ای شان ادعا کرد که مسئولان مملکت چمدان‌هایشان را بسته و در حال فرارند و مردم را تشویق به اقدام به ریختن خیابان می‌کردند و آنقدر مطمئن بودند که برنامه ۱۰۰ روز اول حکومت خود را بیان می‌کردند. اما وقتی هیچکدام اتفاقات نیفتاد و درست برعکس، یک وحدت ملی شکل گرفت ناچار باید آخرین تیر ترکش رها می‌شد و آن هم تحریک حساس‌ترین نقطه برای برانگیختن عواطف و ایجاد شورش بود. نکته‌ای که در همان ساعت نخست انتشار خبر بلافاصله در تماس با دو تن از مسئولین قضایی و دادگستری گفتم این بود که احتمالاً هدف این است که با توجه به واقع شدن اوین به عنوان یکی از معروف‌ترین زندان‌های کشور در تهران که چند هزار زندانی را در خود جای داده است با این حمله بسیاری از خانواده‌ها مضطرب شده و برای کسب اطلاع از حال عزیزانشان به سمت زندان هجوم می‌آورند و در فضای ملتهبی که متصدیان زندان دچار شوک عصبی شده‌اند و خانواده‌ها هم در اوج اضطراب هستند، بشکه باروتی به وجود می‌آید که با یک جرقه منفجر می‌شود و افکار عمومی هم نسبت به زندانیان بی دفاع و خانواده‌های آنها همدلی می‌کنند و شورشی رخ می‌دهد.
هر چند اگر به درخواست‌ها و توصیه‌های مکرری که قبل از آغاز تجاوز گفته شده بود عمل می‌شد این خطر کمتر می شد و یا پس از ارتکاب این جنایت جنگی با کمال خونسردی تعدادی از زندانیانی که واجد شرایط بودند و منع قانونی برای آزادی شان وجود نداشت و همچنین زندانیان سیاسی که معتقد به مسالمت و عدم خشونت بوده و مدافع ایران هستند و تجاوز صهیونیست‌ها را هم رسما محکوم کرده بودند و شاکی خصوصی ندارند و شاکی آنها حکومت است ولو به صورت آزادی مشروط یا آزادی با پابند و یا مرخصی بیرون می‌آمدند از التهاب های بعدی کاسته شده و خطر تعرض مجدد را هم کاهش می‌داد.
متاسفانه با عدم توجه به همین نکته، کمک کردند که حاشیه سازی‌هایی بشود تا اصل ارتکاب آن جنایت جنگی و اهداف آن مغفول بماند.
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
