ریاکاری دینی و سیاست‌زدگی مذهب در ساختار قدرت

محمدحسین روانبخش

🔸 دین‌گریزی و دین‌ستیزی در کشور حتی برای آدم‌هایی که تصورات دلخواه خود را واقعیت می‌دانند، قابل انکار نیست. در دل جامعه‌ای که مذهب مثل خون در رگ‌هایش جریان داشته و قرن‌ها به این فرهنگ بالیده، کم نیستند آن‌هایی که باورهای ابا و اجدادی‌شان دیگر برای‌شان مقدس نیست و راهی دیگر پیش گرفته‌اند.

🔸 می‌شود این تغییرات گسترده را هم مثل خیلی چیزهای دیگر - مثل ویرانی اقتصاد و تباهی بنیان خانواده و تخریب زیرساخت‌های اجتماعی و گسست فرهنگی- تمام و کمال به دشمن نسبت داد و خیال همه را راحت کرد؛ اما ان که دغدغه‌ی فهمیدن دارد مگر می‌تواند به این فرافکنی ساده‌لوحانه قانع باشد. ضمن این‌که آن‌قدر دلیل و نشانه هست که چرایی چنین وضعی را توضیح می‌دهد که ندیدن آن‌ها سخت‌تر از دیدن‌شان است. در این روزگار و این وضعیت، فقط بانیان وضع موجود می‌توانند چشم بر واقعیت ببندند و خودشان را از گناهی که بر گردن دارند، تبرئه کنند.

🔸 مناسبت این حرف‌هایم چیست؟! از روزی که مجمع تشخیص مصلحت به پیوستن ایران به cft (کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم) رای داده و گره هفت ساله‌ای را که خودش به اقتصاد کلان کشور زده، مثلا باز کرده، بازنشر حرف‌های هفت سال پیش احمد علم‌الهدی امام جمعه‌ی معروف مشهد هم دوباره مورد توجه قرار گرفته است که به صراحت گفته بود:


«سی.اف.تی حرام و نامشروع است و شورای نگهبان از نظر شرعی آن را رد و ۲۲ اشکال نیز از منظر قانون اساسی به آن وارد کرده است. این حرف ها به واسطه علمابه نمایندگان مجلس نیز توضیح داده شده که متاسفانه ثابت شد بعضی از این نمایندگان به قرآن نیز پایبند نیستند.»

حالا این سوال که چطور این حرام و نامشروع، حلال و مشروع شد، پاسخی ندارد! و نتیجه‌‌ی طبیعی آن بدبینی به اصل آن اعتقاداتی است که بازیچه‌ی امثال علم‌الهدی قرار گرفته است. اما وضع وقتی بدتر می‌شود که افراد مختلف سعی می‌کنند در این باره توضیحاتی بدهند. مثلا حرف‌های تازه یک نماینده مجلس که

«پیوستن به CFT از خواسته های چین و روسیه برای ادامه همکاری با ما بود»

کار را بدتر هم می‌کند: دستور حلال شدن آنچه حرام شرعی عنوان شده بود را بی‌خدایان چین و روسیه داده‌اند!

🔸 در تمام طول تاریخ اسلام بگردید و ببینید که کدام وقت و کدام دوره و کدام افراد، این طور کمر به تخریب دین بسته بودند؟ و با این وضع آیا نسل تازه می‌تواند چشم و گوش بسته بازهم دنباله‌روی افرادی باشد که چنین همه چیز را به بازی گرفته‌اند؟!