امیر موحد، رزمندهٔ جنگ - بریده از اصلاحات
خانم ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا نشان داد که سیاست واقعی یعنی درک درست از توازن قوا و تشخیص دقیقِ دوستان و دشمنان ملت.
او بلافاصله پس از دریافت جایزهٔ صلح نوبل، در عین هشیاری تمام، با دونالد ترامپ تماس گرفت، از او قدردانی کرد و حتی در پیام نخستش این افتخار را به مردم ونزوئلا و رئیس‌جمهور آمریکا تقدیم کرد. چرا؟ چون به‌خوبی می‌داند که در مسیر مبارزه با استبداد به پشتیبانی عملی آمریکا و جهان آزاد نیاز دارد.
این رفتار هوشمندانه، درسی بزرگ برای ما ایرانیان و به‌ویژه برای نیروهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی در دل دارد. اگر شاهزاده رضا پهلوی برای ایجاد توازن قوا و جلب حمایت جهانی، با سیاستمداران غربی دیدار می‌کند یا از گفت‌وگو و همکاری با آنان سخن می‌گوید، نباید هدف تخریب، توهین و برچسب‌زنی قرار گیرد. تعامل سیاسی با جهان آزاد، خیانت نیست، بلکه لازمهٔ رهایی از استبداد است.
بیایید صادق باشیم: آنچه باید نکوهش شود، وابستگی به بلوک استبداد شرقی است، نه گفت‌وگو با کشورهای دموکراتیک غربی. وابستگی به چین و روسیه - دو حکومت تمامیت‌خواه - هزار بار شرم‌آورتر از تعامل با کشورهایی است که دست‌کم به حقوق بشر، آزادی و رفاه ملت‌های خودشان احترام می‌گذارند.
پس دیگر اجازه ندهیم همان ذهنیت‌های بیمار و عوام‌فریبانهٔ پنجاه‌وهفتی، بار دیگر بر سرمان سایه بیندازد. امروز عصر رسانه و آگاهی است. نباید فریفتهٔ شعارهای توخالی وطن‌دوستان تقلبی شد.
وطن‌دوستی راستین یعنی دفاع از آزادی و سربلندی ایران، نه پنهان شدن پشت شعارهای ضدغربی و خدمت به منافع قدرت‌های استبدادی شرقی.
اکنون ما راه آینده‌مان را یافته‌ایم. ما می‌دانیم دوستان و دشمنان حقیقی ایران چه کسانی‌اند، و فهمیده‌ایم که بدون تعامل هوشمندانه با جهان آزاد، عبور از تاریکی جمهوری اسلامی ممکن نیست.
