انتقام تجاوز پسربچه تبریزی با پایه مبل از مرد میانسال
جعفر بخشی بی نیاز - نویسنده و روزنامه نگار
🌐 قوانینِ قضاییِ ایران می گوید در صورت اثبات تجاوز با اسناد و مدارک و شواهد لازم و تحقیقات همه جانبه و گسترده ؛ فردی که تجاوز کرده می تواند به اعدام محکوم شود. دستگاه قضایی هم همواره از مردم خواسته که وقتی به چنین مواردی بر می خورند حتی در بدترین رخدادهای هولناک و غیر قابل توجیه ؛ به جای آن که خودشان قاضی شوند و حکم بدهند و فرد متجاوز را شتک کنند ؛ عاقل باشند و مراتب را از طریق مراجع قانونی پیگیری کنند. اتفاقاتی که غالبا در بسیاری از شهرها و روستاها رخ می دهد و منجر به انتقام گیری های سخت و هولناک می شود. تا جایی که برخی از این تسویه حساب ها فرد را تا گور هم مشایعت می کند و پرونده ی زندگی اش را می بندد. اصطلاحِ انداختن توی گونی مدتهاست که به یک روشِ عام در بین بعضی ها تبدیل شده و در بسیاری از اختلاف حساب ها و دعواها و خصوصا موارد مرتبط به تجاوز یا ارتباطات ناموسی از آن استفاده می کنند. یک دادگاه صحرایی تشکیل می دهند و در آن دادگاه بدون وکیل و بی محاکمه طناب دار را روی گردن متهم می اندازند و چهار پایه را از زیر پایش می کشند و تمام.
🌐 درست مثل اتفاقی که در تبریز افتاد. این قاعده که باید مورد تجاوز را به دادگاه و پاسگاه و کلانتری اطلاع می دادند رعایت نشد و خانواده ی بچه ای که مورد تجاوز قرار گرفته بود در یک اقدام وحشتناک و به زعم خودشان درس آموز و عبرت انگیز ؛ کاری کردند تا فرد متجاوز به شکلی ترسناک جور دیگری مورد تجاوز قرار گیرد و دست آخر روی تخت بیمارستان ریقِ رحمت را سر بکشد و به دنیای ابدی کوچ کند. خبر هم این بود که خانواده یک کودک در یکی از شهرستان های تبریز پس از اطلاع از تجاوز مردی میانسال به فرزندشان ؛ متهم را مورد ضرب و جرح شدید قرار دادند جوری که بر اثر شدت آسیب ها وی به بیمارستان منتقل شد ؛ تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از چند روز جان خود را از دست داد. آنها وقتی فهمیدند مردی میانسال به پسر خردسالشان تجاوز کرده از شدت عصبانیت و خشم و با هدف انتقام ؛ چوبی حدود ۴۰ سانتی متر ( پایه یک مبل ) را در مقعد و روده بزرگ او فرو کردند. متهم پس از این اقدام به بیمارستان منتقل شد و توسط پزشکان تحت جراحیِ چند ساعته قرار گرفت و چوب از روده او خارج شد. منابع پزشکی اعلام کردند که آسیب وارده به روده بزرگ موجب شده بود وی قادر به دفع طبیعی نباشد و ادامه زندگی وی منوط به استفاده از کیسه ادرار متصل به شکم باشد. این فرد پس از چند روز در بیمارستان جان خود را از دست داد. برخی خبرها هم از بازداشت مسببان این انتقام شخصی گفتند و این که همگی آنان بازداشت شده اند.
🌐 برای قضاوت کردنِ این روایتِ تلخ باید کفش های آن خانواده را پوشید و همان موقعیت سخت و دشوار را برای خود ترسیم کرد. یعنی باید پرسید اگر هر خانواده ی دیگری جای آنها بودند آیا همین کار را می کردند و به همین شکل انتقام می گرفتند یا مستقیم به کلانتری و پاسگاه می رفتند و علیه فرد متجاوز شکایت می کردند. نمی توان از نگاه شخصی این حادثه را ارزیابی کرد و برای آن نسخه پیچید. نوع انتقام خانواده از فرد متجاوز در شرائطی که خشم و عصبانیت و به قول امروزی ها خون جلوی چشمان شان را گرفته ؛ جوری حکایت شده و رخ داده که به گمانمِ تهِ تسویه حساب های شخصی ست. نمونه ای کم تکرار و شاید بگوییم بی تکرار که کمتر در عرصه های روستایی و شهری رخ می دهد. حتما که باید به فرد متجاوز درس درستی داد. اما نه با تسویه حساب های شخصی و فرو کردن دسته ی مبل چهل سانتی به ... ! قانون برای همین موارد است که دستِ افراد را بسته که خودشان در هنگامه ی عصبانیت و خشم تصمیم نگیرند و کاری نکنند که وضعیت را از آن چیزی که بوده به مراتب بدتر کنند. اگر این طور باشد و دسته های مبل خود بدوزند و پاره کنند ؛ سنگ روی سنگ بند نمی شود.
