فرزانه روستایی
علی خامنه ای ۳۶ سال رهبر جمهوری اسلامی بوده و بی شک تاریکترین رکورد تاریخ معاصر ایران را به خود اختصاص داده است. در دوران او چنان به کشور آسیب وارد شد که در کتاب های درسی بسیاری از کشورها از او به عنوان دیکتاتور بدنام یاد می شود. در این ۳۶ سال او در مورد همه چیز از دامن بانوان و انتخاب هنرپیشه برای فیلم ها در سینما اظهارنظر کرده است تا مدل سانتریفوژها و درصد غنی سازی. نتیجه مدل کشورداری او این شده که اکنون با دوران رهبری او از درون تاریکخانه های مخفی نظام مواجهیم که بی شک سر آغاز دورانی سیاه تر و فاجعه بارتر خواهد بود که قحطی و گرانی و تورم استخوان خرد کن و اعدام و سرکوب، همه را با خود دارد.
در دوران او سدها مرکزی برای انداختن جنازه مخالفان شد که مشابه تجربه دوران دیکتاتوری ژنرال های آرژانتین است اما وقتی در مخازن آب شهری نیز جنازه انداختند می شود فهمید که واقعا رمال ها و فال بین ها دوش به دوش او و مدیران دفتر او دستی در اداره کشور داشته اند. بیخود نیست که اخیرا گفته شده است سعید امامی خود و باند همراه خود را مغز متفکر نظام می دانسته و نه حتی چشم نظام. از او نقل شده است که هر کاری که نظام انجام نداده است به این علت بوده که ما از او درخواست نکرده بودیم و عملا ما نظام را اداره می کردیم.
همه دیکتاتورها از ژنرال های آرژانتین تا صدام حسین پنج ویژگی مشترک دارند که تو گویی از روی دست هم کپی کرده اند. کیش شخصیت، سرکوب مخالفان تا آخرین نفر و تا آخرین لحظه، سیاست خارجی تهاجمی و ماجراجویانه، کنترل رسانه و روایت سازی، و نیز اقتصاد رانتی و منفعت رسانی به شبکه هواداران و اطرافیان. علی خامنه ای همه این فاکتورها را داشت، ولی دو ویژگی هم اضافه بر دیکتاتورها دارد. اول اینکه به صورت داوطلبانه نیابتی دو ابرقدرت و عملا تبدیل به حیاط خلوت روسیه و چین شد. دوم اینکه اقتصاد یک کشور بسیار ثروتمند را دربست در اختیار نطامیان و روحانیون طبقه تازه به دوران رسیده ای قرار داد که از موتور گازی به جت خصوصی و از کربلا و نجف به شانگهای زیبا و تورنتو رسیده بودند.
این طبقه تازه به دوران رسیده مافیای همه چیز خواری اند که از بیت ریشه گرفتند. آنها هر آنچه را که تصور کنید به صورت انحصاری در اختیار دارند. حتی در شرایطی که کشور دارد وارد قحطی می شود از سود معاملات و واردات مواد غذایی دست نمی کشند. با این حال، کثیف ترین معامله ای که جدیدا درگیر آن هستند خرید و فروش و مصرف مازوت است که در پالایشگاهها و نیروگاهها و شرکت هایی که فراورده های نفتی تولید می کنند به وفور خرید و فروش و مصرف می شود.
هفته ای ۴۰۰ نفر در اثر دود ناشی از این مازوت و بنزینی که پر از سرب است میمیرند و ۱۲ میلیارد دلار هزینه روی دست سیستم درمان و بهداشت می گذارد. مازوت در بازارهای جهانی مشتری چندانی ندارد. فولاد مبارکه با مصرف سوخت مازوت که ارزان تر است و مملکت صاحب هم ندارد صدها میلیون دلار سود می کند، زیرا برق و گاز در دسترس نیست و نطارتی هم بر فقدان فیلترهای صنعتی و آلودگی وحشتناکی که ایجاد می شود وجود ندارد. قصه مشابهی نیز در صنایع سیمان جریان دارد. یعنی هم صنایع فولاد و هم سیمان و هم پتروشیمی ها همه تا می توانند مازوت می سوزانند و حتی از عراق مازوت وارد می کنند. این در حالی است که مصرف مازوت محیط زیست و ریه انسانها را به نحوی بی بازگشت ویران می کند، اما نهادهایی که سهام این صنایع را در اختیار دارند فقط دلار را می بینند و حساب های بانکی را و نه هیچ چیز دیگر را.
باور کنید بدتر از مازوت، ماشینهای دو شرکت ایران خودرو و سایپا هستند که عملا کارخانه تولید تابوت هستند. سالانه یک میلیون از این ماشین ها تولید می شوند که آلایندگی آنها ۶۰ برابر استانداردهای جهانی است. از حجم معامله های عظیم حول و حوش صنایع خوردسازی می شود فهمید که نهادی مانند بیت نمی تواند در آن دستی و سهمی نداشته باشد.
جالب است آنکه بانک آینده را راه انداخت و آنکه برنج وارد می کند و به قیمت ده برابر به مردم ندار می فروشد و همه آنها که درگیر چای دبش بودند و همه نهادهایی که با تولید ماشین های از رده خارج سودهای آسمانی می برند و مازوت سوزها همه از ملحقان و نزدیکان و محرمان رهبر جمهوری اسلامی هستند که قبلا در میدان پاستور مستقر بود و امروز از ییلاقات خوش آب و هوای مخفی.
مدیریت علی خامنه ای و فدا شدن همه کشور به پای بمبی که جرات ساخت آن را نداشت یکی از دردناکترترین تجربه های یک دیکتاتور جهان سومی است. اما وقتی آلودگی هوا و علل و حاشیه های آن را در این روزها مشاهده می کنیم متوجه عمق فاجعه بار مدل دیکتاتوری آخوندی ایرانی می افتیم.
واقعا کاش کسی سیم او را از برق بکشد!
