 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
اطلاعيه شورای موقت هماهنگی اتحاد جمهوريخواهان ايران بمناسبت پنجاهمين سالگرد ۱۶ آذر، روز دانشجو
۱۶ آذر پنجاه ساله می شود. جنبش دانشجوئی نيم قرن تجربه را پشت سر می گذارد.
در اين ساليان، افت و خيزها و فرازو نشيب های فراوان پيشاروی حرکت دانشجويان قرار گرفته است. اندوه و شادی ، شکست و پيروزی، درهم تنيده اند، تا واقعيتی را بسازند که شايسته دنيای امروز و الگوی کارساز نسل جوان کشور ما ست.
جنبش دانشجوئی امروز ايران، پخته اين تجربه هاست. و انگشت علاج روی درد می گذارد. از هنگاميکه سه دانشجوی پرآوازه، قندچی، شريعت رضوی و بزرگ نيا، به خاطر فقط اعتراض به ديکتاتوری شاه در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ به گلوله بسته شدند، تا زمانی که مخالفت با نقض آزادی ها و تعطيل مطبوعات، هجوم لباس شخصی های تفنگ بدست را به خوابگاه دانشجويان، ارمغان آورد، همه رمز و راز تحولات در چند کلمه خلاصه شد:
آزادی و حق طبيعی شهروند در سلطه استبداد تاريخی آسان بدست نمی آيد، راه پيروزی کوتاه نيست و از مسير قهر نمی گذرد.
جنبش دانشجوئی در اين کوله بار کوچک، محموله ای بس وزين را حمل می کند. تجربه ای گرانبار که راهگشای سختی های زندگی نسل امروز ماست و می تواند برای تحول به جامعه ای آزاد از قيد استبداد مذهبی و هر نوع ديگری از استبداد، بسيار مفيد باشد.
برآمد اخير جنبش دانشجوئی ايران و اشکال و روشهائی که برای مبارزه انتخاب می کند، آئينه تحولاتی ست که جامعه ما بويژه در سالهای اخيربدان پا نهاده است. بر فراز همه اين تحولات، روحيه اتحاد و اتفاق عمومی، قابل تعمق می نمايد. پذيرش اين حقيقت که وجود نظرات و گرايشات فکری متفاوت خود بهترين زمينه تحول است.
جنبش دانشجوئی ايران امروز علی رغم همه تلاشهائی که از خارج دانشگاه برای بک دست کردن و يا چند پاره گی آن به کار گرفته می شود، نقطه قوت بزرگ خود را بر تکثر انديشه و موجوديت چند نظری يافته است. تا پيش از اين مبارزه دانشجويان در دايره ايدئولوژی ها مهار می گشت و از توان کارآئی باز می ماند. در بدو تاسيس جمهوری اسلامی تشکلهای بزرگ دانشجوئی حتی به زائده قدرت سياسی مبدل گشتند و استقرار استبداد مذهبی را ياری بخشيدند. تشکلهای دانشجوئی ناهمخوان با قدرت، به قهر از دانشگاه بيرون رانده شدند. اين کژ راه اما، ديری نپائيد. جنبش دانشجوئی در زمانی کوتاه به مسير واقعی خود بازگشت و بمثابه يکی از نهادهای پراهميت جامعه مدنی از قدرت فاصله گرفت. امروز جنبش دانشجوئی، در مسير يک جنبش مستقل و قائم به اراده خويش گام گذاشته است. مهم اين نيست که اشتباه کند. مهم اين است که استقلال اين جنبش دستمايه تصحيح خطاهای آن گردد و اراده و رای دانشجويان را بازتاب دهد.
جنبش دانشجوئی به اين تجربه نيز دست پيدا کرده است که موثرترين راه برای رسيدن به حقوق سياسی و اجتماعی مبارزه مسالمت آميز می تواند باشد. زيرا مشتاقان قهر عليه مردم هميشه خشنود از خشونت اند تا آن را دستمايه خشونت خود سازند. خودکامگان همواره از آلودن صحنه به قهر برای اعمال قهر سود می برند. حالی که در تداوم مبارزات مسالمت آميز و پيگيرانه و مدنی مردم عاجز می مانند.
مهم ترين تجربه اين نيم قرن، کانونی کردن مبارزه روی مبرم ترين و کليدی ترين خواستهای جامعه است. در گذشته ای نه چندان دور حاکيمت ايدئولوژی ها، خواستهای ويژه آرمانی را به جنبش دانشجوئی ديکته می کرد. امروز مبارزه دانشجويان حلقه يک مطالبه عملی، قابل حصول و فراگير را به دست گرفته است. دفاع از حقوق بشر و به کرسی نشاندن حق شهروند. بستر اصلی حرکت امروز دانشجويان شده است. دولت مذهبی هرچند با نقض اين حقوق خود را تعريف می کند. ولی مدار جامعه بر اين طالع بيش از اين نمی چرخد. اين مبارزه شکست برنمی دارد.
اتحاد جمهوريخواهان ايران با احترام به خاطره جاودان جان باختگان فاجعه ۱۶ آذر بزرگ نيا, قندچی, شريعت رضوی پنجاهمين سالگرد اين روز را گرامی داشته و همبستگی و حمايت خود را از جنبش دانشجويی کشور اعلام می دارد.
شورای موقت هماهنگی
اتحاد جمهوريخواهان ايران
آذر ماه ۱۳۸۲
