 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
آنوقتها که مطلب می نوشتم, سوای يادداشت های معدودی از خوانندگان, تنها ملاکی که برای ارزيابی آنها داشتم تعداد ايميل های آلوده ای بود که برايم حواله می کردند, و اکثرا هم با نام های مستعار و رمز گونه . اما خوشبختانه امروز به کمک تکنولوژی مدرن و همت ناشران برخی از روزنت ها, بويژه خبرنامه گويا, اين امکان هست که از تعداد خوانندگان و گاها نظرات آنها با خبر شد, که بدون شک برای هر نويسنده ای می تواند مفيد و راهنما باشد. از عجايب روزگار اين که تناسب مستقيمی بين تعداد بازديدکنندگان هر نوشته ام با تعداد ايميل های آلوده ای که برايم می فرستند وجود دارد.
شکی نيست که درک و توجيه اين پديده بدون اعتقاد و التزام عملی به اصول مترقی ولايت فقيه امکان پذير نمی باشد, خاصه آنکه يکی از آخرين ايميل هايی که دريافت کرده ام از سوی سايت محترم بازتاب, متعلق به آقای تيمسار سرلشکر دکتر محسن رضايی, فرمانده سابق و خوشنام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ارسال شده است. ايميل مورد اشاره را هم ضميمه اين نوشته می کنم تا خوانندگان ببينند و با آدرس "تماس با ما" در سايت بازتاب مقايسه کنند تا جای ترديدی نماند.
هر چند مطمئن هستم که خوانندگان آگاه نيازی به توضيح ندارند ولی برای جلوگيری از سوء تفاهم اشاره می کنم که ايشان هيچ گونه ارتباطی با آقای تيمسار سرلشکر دکتر ايادی ندارند, هر چند که القاب شان تصادفا مشابه است.
از مقدمه که بگذريم, اشاره می کنم به نوشته ای از يکی از خوش قلم ترين نويسندگان معاصر که به گمانم سالها پيش در "آدينه" خواندم, و اميدوارم که مسعود بهنود و ديگران اشتباهات جزيی در نقل مطلب را به حساب کم لطفی حافظه ام بگذارند. در پاسخ به حرکاتی که در آن زمان برای جلوگيری از پخش اخبار و انتشار عقايد انجام می شد, بهنود روايت حاج آقايی را نقل کرد مربوط به زمان جنگ جهانی دوم, که صاحب تنها گيرنده راديو در يکی از محلات قديمی تهران بود. حاج آقا اخبار جنگ را در اطاق در بسته اش دنبال می کرد و مردم کوچه و بازار برای دسترسی به اوضاع و احوال جهان, راهی جز مراجعه به او نداشتند و صد البته که ايشان در انتقال اخبار سليقه ای رفتار می کرد.
بهنود در آن روز به تحولات جهانی و بخصوص پيشرفتهای تکنولوژی اشاره کرده بود و هشدار داده بود که مالکيت و کنترل انحصاری دستگاهای خبررسانی قابل ادامه دادن نيست و راهی جز پذيرش واقعيت وجود ندارد. ديگران هم گفتند و نوشتند و بهايش را هم پرداختند, و گاهی هم چه گران, ولی به گوش آقايان نرفت. سالهاست که در زير شکنجه اعتراف می گيرند و از سيمای لاريجانی پخش می کنند, آنتن جمع می کنند, نامه باز می کنند و عکس ها را بر ميدارند و گاهی در پاکت های عوضی می گذارند, استراق سمع می کنند و حتی مکالمه دو نفره را به گفتگوی خنده دار چند نفره تبديل می کنند, شايعه مرگ و خودکشی و اعتياد و فحشا و از اين دست پخش می کنند و بجايی نرسيده اند, و حالا هم در شب عاشورای حسينی, بجای شله زرد و حلوا, عاجزانه ويروس کامپيوتری توزيع می کنند.شک ندارم که نذرشان ادا می شود, چون نيت شان هم مثل عمل شان پاک و منزه است.
در خاتمه توضيح دهم که موسسات مخابراتی مجهز به سيستم های کشف و حذف ويروس بوده و در اکثر مواقع از انتقال ويروس جلوگيری می کنند , همانطوری که هات ميل در مورد ايميل بازتاب عمل کرد. در ضمن, نويسنده اين سطور که مشابه ميليونها هموطن ديگر, از برکات و وجوهات بيت المال محروم است, اتفاقا از عرق ريختن در صنعت رايانه نان می خورد و قادر است در کمتر از يکساعت کامپيوتر آلوده شده و از کار افتاده خود را راه انداری کند, و هيچگونه نگرانی از نذزی های شما ندارد.
اجرتان با سرور شهيدان و دعايتان مستجاب
چهارشنبه سيزدهم اسفند هشتاد و دو (صبح پس از عاشورا)
