مشاجره سياسی بزبان ساده، طنز گونه ای در باب خطبه نوروزی- سياسی سردار بافندگی، مهران رفيعي

از شما چه پنهان , هفته آخر سال را در اضطراب و دلواپسی گذراندم. نگرانی در مورد تهيه لباس نو و شيرينی و ميوه و از اين گونه مقولات, سالهاست که از بين رفته, خوشبختانه عيال و بر و بچه ها هم اهل فهم هستند و ميدانند که اين جور بخار ها از کارمند دولت بلند نميشه, حتی ديگه رو آور هم نمی کنند که آدم شرمنده بشه.

خدا پدر حاج جمال را هم بيامرزه که هشت ماهه اجاره خونه را بيشتر نکرده , دمش گرم. خدا را شکر که ديگه ماشين هم نداريم و از شر تعمير هفتگی اون ژيان سی ساله هم راحت شديم. اهل سياست و حزب و از اين حرفها هم نيستيم که مجبور بشيم سفره هفت سين مان را روی صندوق عقب ماشين پهن کنيم, اونهم زير برفهای اوين. نگران خريد بليط هواپيما و گرفتن ويزا و شرکت در کنسرت های نوروزی دوبی و لاس و گاس هم نيسيم, سالهاست که با وصف العيش, نصف العيش عادت کرد ه ايم, حاج جمال بعدا برامون تعريف می کنه.
اما کاش مشکلات آدم فقط به همين موارد کم اهميت دنيوی ختم ميشد که علاجش آسونه, و با دندان روی جگر گذاشتن حل ميشه. آخرش, دست به دعا برداشتم که نکند سال تمام شود و ما همچنان در انتظار و لحظه شماری. انگار که دعايم از سد شورای محترم نگهبان و مجمع تشخيص منفعت و مجلس محترم تر خفتگان گذشت و به بالا بالا ها رسيد و سردار در آخرين جمعه سال, لب به سخن گشودند, که اين هم خود دليل محکم ديگری برای اثبات و جود خدا و لطف و محبتش به بندگان صغير و نيازمند به ولايت و ارشاد
ای کاش اين گمراهان بالاخره ايمان می آوردند و دست از الحاد و کفر و گمراهی بر می داشتند. يادتان هست که اين حضرات در زمانهای قديم هم به سايه خدا دهن کجی می کردند و هزار تا حرف نامربوط می زدند. خودشان شاهد بودند که حضرت عباس دست طرف را وسط هوا گرفت تا زمين نخورد, ولی باز هم دست بر نداشتند. تازه به آن معجزهای نجات از تير اندازی در دانشگاه و کاخ مرمر هم اشاره ای نمی کنم که اگر امام زمان کمک نکرده بود, می شد داستان دالاس و جان اف کندی . بعدش هم گفتند که طرف جانشين نداره و پاش تو هواست. وقتی هم که جانشين بدنيا آمد, شايعه راه انداختن که شازده کور و کر ولاله و ازين قبيل ياوه ها. بر خلاف همه آن آرزوهای شوم, امروز همه شاهدند که شازده نه تنها لال نيست بلکه زبان فارسی را مثل بلبل های مريلندی حرف می زند و چشمانش هم کاملا بيناست بطوريکه محال است در زمان پخش مسابقات بيس بال و رگبی از جلوی تلويزيون جم بخورد.
خوب سالها گذشت و مشيت الهی بر آن شد که سايه اش را به واشنگتن منتقل کند و قدرتش را به مقام معظم رهبری تفويض نمايد بلکه اين تغيير ظاهری, بهانه را از گمراهان بگيرد و آنها را براه راست بياورد, وه که چه خيال خامی, باز همان آش و همان کاسه. من که ديگه اميدم را به اين جماعت نق زن بکلی از دست داده ام, اگر می خواستند بفهمند تا حالا فهميده بودند, پس چه بهتر که اين ها را به حال خودشان بگذاريم و به سراغ بقيه برويم, بقيه ای که هر چند از نظر کمی ناچيزند ولی از نظر های ديگر خيلی هم با چيزند.

برگردم به اصل موضوع و سخنان گهر بار سردار. روی سخن خطيب هميشه موقت با بر و بچه های تر و تميزی بود که برای رفتن به مجلس ولايت دست چين شده اند و می روند تا چهار سال آينده را تعظيم و تکريم کنند. شک ندارم که همه اين منصوبين, به وظايف شان آشنا هشتند و احکام حکومتی را مو بمو اجرا کرده و به لباس قانون در می آورند, ولی از آن جايی که شيطان هم بيکار نمی نشيند و ممکن است بعضی ها را فريب دهد, برای جلوگيری از هرگونه سوءتفاهم و کج فهمی , نظرات سردار را به صورت شفاف می نويسم تا خدای نکرده نيازی به بند توابين و مصاحبه تلويزيونی و عفو همايونی در خجسته روز چهارم آبان و يا عفو ولايتی در يوم الله اول اسفند نباشد.

همانطور که سردار بافندگی فرمودند, مجلس ولايتی محل "مشاجره سياسی " نيست, يا به زبان ساده:
ا- مبادا خدای ناکرده, کسی اشاره ای به قدرت نامحدود و غير پاسخگوی مقام معظم رهبری بکند
ب- مبادا کسی از فساد و تباهی در سازمان ها و نهاد های تحت فرمان مقام معظم رهبری سخنی بگويد
پ- مبادا که سخنی از بد رفتاری با زندانيان سياسی و شکنجه آنها به ميان آيد.
ت- مبادا که سئوالاتی در مورد بندرگاه های مخفی و اختصاصی و واردات و صادرات قاچاق مطرح شود.
ج- مبادا که در باره ثروت کلان آقايان و آقازاده ها فکری از ذهن شان عبور کند
چ- مبادا که به تنگدستی اکثريت جامعه و مشکلات زندگی روزمره آنها اشاره ای شود
ح- مبادا که کلامی در مورد سفرهای خارجی, قرارداد ها و امتيازات عجيب و غريبی که حسن آقا به
بيگانگان می دهد, بزبان آيد
خ- مبادا که به اکتشاف و فروش آثار باستانی, ملی و عتيقه توسط صاحبان قدرت اشاره ای بکنيد
مطمئن باشيد که اگر همين چند نکته ساده را رعايت کنيد, دعای خير رهبر و پشتيبانی کامل سپاه و قوه قضاييه شامل حالتان می شود و در هر دو جهان رستگار خواهيد شد, هر چند که مورد لعن و نفرين مردم هم خواهيد بود, که البته عجالتا خطری هم ندارد.

مهران رفيعی

هشتم فروردين ماه هشتاد و سه