 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت ، گفت : ميتوان در حكومت سكولاري كه كليت ساختارش نسبت به مسايل عقيدتي و ديني بيطرف است ، دولت ديني تشكيل داد.
سعيد رضويفقيه ديروز در پانزدهمين جلسه از سلسله نشستهاي " تا دموكراسي " كه از سوي حوزه شمال تهران جبهه مشاركت ايران اسلامي برگزار ميشود ، افزود : اگرچه از فرط تكرار دموكراسي جذابيت خودش را به عنوان يك بحث نظري از دست داده ، ولي همچنان به عنوان يك ضرورت مطرح است.
وي تصريح كرد : در يك جامعه مجموعه دينداران بايد در قالب قواعد دموكراسي عمل كنند ، گاهي به جاي لفظ دينداران از دين استفاده ميشود كه باعث مغالطه ميشود ، چون خود دين كنشگر سياسي واجتماعي نيست واين دينداران هستند كه به كنشگري ميپردازند و بايد بين آنها تفكيك قايل شد.
رضوي فقيه افزود : دينداراني كه با دموكراسي سر سازگاري ندارند ، نبايد وارد رقابت سياسي شوند و خود را فراتر از قواعد دموكراسي تلقي كنند . در تبليغات گندم نمايي كنند و پس از كسب راي اكثريت جو فروشي نمايند ، با رأي مردم بيايند ولي با رأي مردم نروند .
وي با اظهار اين مطلب كه جمهوري ايران به جاي جمهوري اسلامي ايران است ، افزود: ما ميتوانيم جمهوري ايران داشته باشيم و ذيل آن برنامههاي دينيمان را از طريق نهادهاي مدني واحزاب اسلامگرا دنبال كنيم و نه تنها در فعاليتهاي اجتماعي كه در رقابت هاي سياسي هم فعال باشيم.
عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت ، افزود : برخي ميگويند دولت اصلاحات ، دولت ديني بود ، در حاليكه به نظر من دولتي سكولار بود و يا حداقل گرايشات سكولاري را گسترش داد . شعارهايي مثل "جامعه مدني" و "ايران براي همه ايرانيان : واجد همين معني است .
رضوي فقيه نظريه خود را تحت عنوان " دينداري در قلمرو دموكراسي محض " ، توصيف كرد و ادامه داد : وقتي ما در قالب يك دولت - ملت به عنوان يك واحد سياسي مدرن عمل ميكنيم در واقع سكولاريسم را پذيرفتهايم ، دراين چارچوب يك متهم خلافكار محكوم به اعدام ، تا زمان حياتش حق رأي در تعيين سرنوشت خويشي دارد و حتي ميتواند به اندازه يك رأي به جمهوري اسلامي " آري " يا " نه " بگويد ، و يك ديندار بزرگ و فرهيخته و عارف ايراني هم به همان اندازه حق رأي دارد .
وي ادامه داد : يك مرجع تقليد بزرگ در لبنان يا عراق نميتواند به اندازه همان يك رأي هم ، حق تعيين سرنوشت ايرانيان را از طريق صندوق رأي داشته باشد.
عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت با ادعاي اين كه جمهوريت در ذات خود سكولار است ، تاكيد كرد : از سكولاريسم نبايد وحشت داشت ، زيرا سكولاريسم نه به معناي بيديني و نه به معناي منزويكردن دين از عرصه اجتماعي و سياست است.
وي دين را يك دعوت اجتماعي خواند و افزود : ديدگاهي كه امام در پاريس و يا در سخنراني خود در12 بهمن 57 در بهشت زهرا ارائه فرمودند از مشروطه تاكنون بينظير بوده است.اينكه گفتند ؛" هر نسلي براي خودش ميتواند تعيين سرنوشت كند و همين طور تأكيدكردند بر تك تك افراد قابل شمارش"
رضوي فقيه گفت : ما حق نداريم براي دين ، با نوع دولت نسلهاي بعد تصميم بگيريم ، از يك جمهوري كه اكثر مردمش مسلمانند ، باز هم جمهوري اسلامي در ميآيد . لازم نيست كه بگوييم ما به وكالت از شما دينداريتان را حفظ ميكنيم.
وي با اظهار اين مطلب كه دموكراسي يك امر نسبي است ،افزود : اگر يك دولت با مجلس اسلامگرا در يك حكومت دموكراتيك بخواهد حقوق اقليت را تضييع كند بايد ساختار جلويش را بگيرد.
وي ضمن اشاره به اين موضوع كه در حال حاضر رهبري نظام برگزيده مجلس خبرنگاني است كه بايد توسط مردم انتخاب شوند ، افزود : اگر در رأيگيري مجلس خبرگان چند صندوق اين طرف و آن طرف شود ، يا عده ديگري غير از آن كساني كه رأي آوردهاند ، انتخاب شوند ، ممكن است انتخاب رهبر هم سير ديگري را طي كند . پس انتخابي كه تا اين حد منوط به آراء و نوع انتخاب مردم است ، نميتواند قدسي و به عنوان نماينده خدا به زعم برخي تلقي شود.
رضوي فقيه در بخش پرسش و پاسخ نشست "تا دموكراسي " ، اظهار داشت : بعيد ميدانم در اين چارچوب بار ديگر اجازه داده شود تا مجلس ششم يا خاتمي ديگري در معرض رأي و انتخاب مردم قرار گيرد . آنها نه تنها از عمامه سياه خاتمي كه از عمامه سفيد عبدالله نوري هم ميترسند . لذا بايد ساختاري تعبيه كرد كه به هيچ گروه و حزبي وابسته نباشد و طرفداري نكند . نه اينكه براي عدهاي مادر باشد و براي بقيه نامادري.
عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت در پاسخ به پرسش ديگري ، گفت : در اول انقلاب گمان ميشد كه توري انداختهايم كه با آن دنيا را صيد كنيم ، آقايان فكر ميكردند كه دنيا يك خورده از ايران بزرگتر است در حالي كه ما وارد توري شديم كه دنيا براي ما دوخت.
وي با اظهار اين مطلب كه در اوايل انقلاب ، سوسياليسمخواهي بيش از دموكراسيخواهي مطرح بود ، افزود : سكولاريسم نتيجه رسيدن به يك تجربه است و نه گذشتن از دينداري.
