 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
يک جامعهشناس و استاد دانشگاه گفت: دولت تنها نيروي اصلي توسعه اجتماعي نسيت، بلکه سازمانهاي غير دولتي نيز ميتوانند در توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي موثر، باشند.
دکتر تقي آزاد ارمکي، استاد دانشگاه و جامعه شناس، در گفت و گو با خبرنگار سرويس اجتماعي ايلنا، در ارتباط با رشد کمي NGO ها در يک جامعه و افزايش کمي NGO ها، بدون در نظر گرفتن اثرات و کار ويژه سازمانهاي غير دولتي، گفت: بايد در يک دوره تاريخي مشخص به سازمانهاي غيردولتي اجازه دهيم تا به رشد کمي خود ادامه دهند و با اتمام اين دوره تاريخي، تجربياتي از عملکرد اين سازمانها بدست ميآيد که با توجه به تجربه بدست آمده، مشخص مي شود که آيا اين سازمانهاي غيردولتي خوب عمل کردهاند يا بد، اگر خوب عمل کرده بودند آنها را تشويق و اگر بد عمل کرده، آنها را حذف ميکنيم.
وي اعلام کرد: در کشور اجازه نميدهيم جامعه به تجربيات متفاوتي در عرصههاي مختلف دست پيدا کند.
آزاد ارمکي خاطرنشان کرد: وقتي که تجربه کسب کرديم، يک الگوي مشخص بدست ميآيد و با توجه به آن الگو، سازمانهاي ديگر را مديريت و طراحي کرده و آن را توسعه ميدهيم.
به اعتقاد وي، رشد کمي مترادف با رشد کيفي است؛ اگر رشد کمي شکل بگيرد؛ حتما رشد کيفي نيز با آن توام خواهد بود.
اين مدرس دانشگاه با اشاره به معناي رشد کيفي، گفت: رشد کمي سازمانهاي غيردولتي را ميتوان به دو معني استقرار دموکراسي اجتماعي و فربهي نظام اجتماعي تعريف کرد؛ که هر دو اين مفاهيم در ادبيات ما، وجود دارد.
وي با اشاره به دو معني رشد کمي، تصريح کرد: به ميزاني که جامعه گسترش پيدا ميکند، حد واسط بين فرد و دولت زياد ميشود و اين امر تفکيکپذيري و بخشپذيري اجتماعي را زياد کرده و در اين صورت، موسسات، سازمانها و نهادهاي جديدي شکل ميگيرد و جامعه بزرگتر و فربهتر خواهد شد.
آزاد ارمکي در خصوص اينکه تاکنون NGO هاي بسياري مبادرت به اخذ مجوز فعاليت کرده، ولي تعداد قابل توجهي از آنها هنوز وارد عرصه فعاليت اجتماعي نشدهاند، گفت: يک مقدار از اين مسئله به حالت موج داشتن برخي از قضايا در ايران باز ميگردد به اين معنا که حرکتي شروع شده و عده زيادي آمدهاند و مجوز گرفتهاند، ولي نتوانستهاند کاري پيش ببرند و در همان حد ماندهاند.
اين جامعه شناس گفت: اهداف و وظائف بسياري از سازمانهاي غيردولتي روشن و صريح نيست و سازمان غيردولتي وقتي ميتواند رشد و استقلال پيدا کند که جايي براي عمل داشته باشد، وقتي جايي براي رشد نداشته باشد، آن سازمان غيردولتي نيز رشد پيدا نميکند.
وي با اشاره به مسئوليت دستگاههاي ذيربط در اين زمينه، خاطرنشان کرد: وقتي حيطه عمل دولت بزرگ و وسيع باشد، احتمالا جايي براي عمل سازمانهاي غيردولتي پيدا نميشود، پس دولت بايد کمي پاي خود را جمع کند و حيطه عمل خود را محدود کند تا جايي براي استقرار سازمانهاي غيردولتي بوجود بيايد.
اين جامعهشناس با تعريفي از کارآمدي سازمانهاي غير دولتي، تصريح کرد: کارآمدي يعني مشارکت در ساختن جامعه مدرن داشتن، چون سازمانهاي غير دولتي اساسا براي ساختن جامعه مدرن و توسعه دموکراسي اجتماعي تاسيس و طراحي شدهاند.
وي با ارائه پيشنهاداتي در خصوص کارآمد کردن، سازمانهاي غيردولتي، گفت: دولت بايد اختيارات خود را تعريف کرده و حدود خود را کمتر کند تا جايي براي سازمانهاي غير دولتي به وجود بياورد و بايد سازمان غيردولتي به معناي واقعي غير دولتي تاسيس کنيم، نه اينکه دولت، سازمان غيردولتي را ايجاد کند.
به گفته آزاد ارمکي، مردم بايد خود موسس سازمانهاي غيردولتي باشند و بايد نگاه دولتي به سازمان غيردولتي را عوض کرد و اجازه داد تا نيرويي بيايد و مدافع اين سازمانها شود و در ساختن جامعه، کمک کند.
