یا زنگی زنگ یا رومی روم، پارمیس سعدی

نمیدانم نان خوردن از سفره جمهوری اسلامی چه لذتی دارد که بعضیها که ظاهراً در تبعید به سر می برند باز هم در پی یافتن راهی هستند تا جمهوری اسلامی را نجات دهند. روی سخنم با آقای ابراهیم نبوی است که از یک رو مقالاتی می نویسد و حتی آقای شریعتی را به دلیل تئوریسین انقلاب بودن نقد می کند و از طرف دیگر برای مردم ایران نسخه می پیچد که مهاجرانی علی رغم انحرافات اخلاقی گزینه خوبی برای ریاست جمهوری پس از آخوند خاتمی است.
ابراهیم نبوی می گوید:
"مهاجرانی یک سیاستمدار واقعی است، با همه خوبی ها و بدی های یک سیاستمدار. او بازی می کند، تغییر موضع می دهد، گاهی اوقات به حدی باورنکردنی شجاع می شود، تا آنجا که همگان گمان می کنند او بهترین گزینه برای ریاست جمهوری بعدی است و گاهی چنان محتاط و با محافظه کاری رفتار می کند که همه او را پیرو اندیشه های ماکیاولی می پندارند، مردی که بدون داشتن اصول اخلاقی در سیاست تنها به قدرت می اندیشد. مهاجرانی در هر حال یکی از مثبت ترین و مهم ترین سیاستمداران بیست سال اخیر ایران و از معدود سیاستمداران ایرانی است که کمک زیادی به بازکردن فضای فرهنگی و هنری در ایران کرده است."
منظور آقای نبوی از سیاستمدار بودن آقای مهاجرانی چیست؟ اگر منظور ایشان این است که آقای مهاجرانی با دغل بازی و یک بام و دو هوا بودن در راه کسب قدرت به هر کاری دست می زند، مردم ایران به چنین گزینه ای برای فردا نیاز ندارند. مردی که به سیاست فقط به عنوان وسیله ای برای کسب قدرت می اندیشد و زمانی یار شفیق رفسنجانی است، زمانی پشتیبان رهبر و زمانی پشتیبان خاتمی ناگفته پیداست که از سیاست فقط دنبال برآوردن حس قدرت طلبی خود می باشد نه راهی برای نجات مردم بدبخت. گواه من چند جمله بعدی آقای ابراهیم نبوی است که در توصیف مهاجرانی می گوید:" رفقایش در سیاست کسانی هستند که در کنارش قرار می گیرند. او آنقدر شریف نیست که از مخالفش دفاع کند تا او بتواند حرفش را بزند". شخصی که در سیاست هم آنقدر دموکرات نیست که به مخالفش اجازه حرف زدن بدهد، به چه درد مردمی که خواهان دموکراسی و فضای باز هستند، می خورد.

او در ادامه می گوید:" تلاش کردم تا بفهمم که مردی که اصلا دوستش ندارم و چنین بر علیه من رفتار کرده است، آیا رفتارش در مجموع به نفع فرهنگ کشور است یا نه؟"
این یار شفیق جمهوری اسلامی با عوام فریبی می خواهد بگوید که من آنقدر دموکرات هستم که قصدم از معرفی مهاجرانی فقط این است که او شخصی است که برای منافع کشور کار می کند.او در جایی دیگر می گوید:
"من او را در تشییع جنازه بازرگان در حالی دیدم که هیچ مقام سیاسی جرات نداشت در چنین موقعیتی قرار بگیرد."
جای بسیار تعجب است که آقای ابراهیم نبوی نمی داند که حضور آقای مهاجرانی در تشییع جنازه بازرگان هم می تواند از سیاستهای رژیم برای معرفی مهاجرانی به عنوان سوپاپ اطمینان باشد.
آقای نبوی در جایی دیگر در باره انگیزه های نویسندگی مهاجرانی می گوید:
کتابش درباره حضرت زینب و واقعه عاشورا را برای این نوشت چون لازم بود کتابی معتبر در این زمینه توسط جمهوری اسلامی نوشته شود. حرف هایش در این موقعیت ها حرف های خودش نبود، از آنها بود که دانش و توانایی اش را به قدرت فروخت،
این آقای نبوی که می گوید:" مهاجرانی مثل همه سیاستمداران مفید( و نه الزاما شریف و آرمانگرا) موجودی است پیچیده و براساس مقتضیات روز رفتار می کند." باید از او
پرسید کسی که کتابهایش تراوش ذهن خودش نیست. رفتار سیاسیش تابع شرایط روز است. و به قدرت می اندیشد چگونه می تواند گزینه ای مناسب باشد.
از اینها که بگذریم آقای نبوی می گوید انحراف اخلاقی را نباید با سیاست قاطی کرد. اما چگونه می توان از فردی که در خانه خویش توان رعایت حقوق نزدیکان خویش را ندارد، و شهوتران است انتظار داشت که در فردا که به ریاست جمهوری می رسد حقوق مردم را پایمال نکند.
اصلاً چرا باید برای پس از ریاست جمهوری خاتمی گزینه ای انتخاب کنیم. قرار نیست با سوپاپ اطمینانی نظیر مهاجرانی عمر جمهوری منحوس را بیشتر کنیم.
جالب تر از همه اینکه همسر ایشان به عنوان وکیل زنان ایرانی وارد مجلس ششم شده بود. این خانم حتی با حقوق خود آشنا نیست. واقعاً ما چگونه ملتی هستیم که افرادی نظیر خانم کدیور را در مجلس ششم انتخاب کردیم تا از حقوق زنان دفاع کند ، در حالیکه امثال خانم کدیور به کمترین حقوق خود آشنا نیستند . چرا که اگر خانم کدیور با حقوق خود آشنا بود به چند همسری اسلامی صحه نمی گذاشت و با قرار دادن وثیقه مهاجرانی را آزاد نمی کرد .

آقای ابراهیم نبوی چگونه مهاجرانی را گزینه مفیدی می دانید در حالیکه می دانید ذهن مهاجرانی پر است از اندیشه های پوسیده اسلامی. هم اوست که در کتاب نقد توطئه آیات شیطانی ، از حکم اعدام سلمان رشدی جانبداری کرد. کتاب پیام آور عاشورای او نیز چیزی از روضه خوانی آخوندها کم ندارد. مهاجرانی در مقدمه این کتاب می گوید:
" زينبيه بودم . سر بر ضريح زينب (س) نهاده بودم . پيشانيم از التهاب داغ شده بود و اشك چهره‌ام را با ضريح پيوند زده بود….. گفتم اگر توفيق يارم شد و عنايت حق دستگيرم و بارقه‌ي لطف زينب ستاره‌ي راهم ، زندگي او را مي‌نويسم، تا در زندگي، جهاد و مقاومت و مصيبت‌هاي بي‌پايان و دل درياي او ، دلم آرام گيرد…."
باز هم می گویم کسی که به قول شما کتابهایش انعکاس افکار خودش نیست، نان به نرخ روز می خورد، فقط به دنبال قدرت است، افکار پوسیده اسلامی دارد، در خانه خود هم قادر نیست به حقوق دیگران احترام بگذارد و به قول شما آنقدر شریف نیست که به مخالفش اجازه حرف زدن بدهد و علم و دانش خود را به قدرت می فروشد. بنابر این سیاستمداری او چیزی جز دغل باز بودن نیست. ما به سیاستمداری احتیاج داریم که اعتبار از دست رفته ایران را به آن باز گرداند، سیاست تغییر فضای زهرآگین امروزی را داشته باشد.وگرنه آن سیاستمداری که منظور شماست سالوسمداری است نه سیاستمداری . سالوسی از مهاجرانی شخصی مفید نمی سازد.مردم ما از این پس به هیچ گزینه ای که عمر این رژیم منحوس را زیاد کند، رای نخواهند داد.لطفاً برای مردم نسخه نپیچید.
اتفاقاً در همین جاست که باید سیاست را با اخلاقیات ربط دهیم. او از حیثیت سیاسی خود نمی ترسد. حقوق زنان را نمی شناسد . تازه از همان حداقل حقوقی که اسلام برای زنان معین کرده یعنی نفقه سرباز می زند. حالا چگونه چنین شخصی می تواند از حقوق جامعه بزرگ ایران حرف بزند؟
اگر کلینتون یا اشخاص سیاسی دیگر دچار انحرافات اخلاقی هستند نمی تواند توجیه خوبی برای غالب کردن مهاجرانی به عنوان گزینه پس از خاتمی نام برد. همه کسانی که به نحوی درصدد هستند از هم اکنون برای مردم نسخه بپیچند و امثال شعله سعدی ، مهاجرانی، اکبر گنجی و ... را به عنوان گزینه بعدی قالب کنند، خائنین به این کشور و مردم هستند.مردم از این به بعد هیچ گزینه ای را در جمهوری اسلامی انتخاب نخواهند کرد.

در همين زمينه:

- مسئله مهاجراني، سيد ابراهيم نبوي