 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
دفتر جامعه زنان انقلاب اسلامى عصر سه شنبه شاهد حضور افرادى بود كه در پنجاه و يكمين سالگرد كودتاى ۲۸ مرداد در كنار تجليل اين واقعه به تجليل از شخصيتى پرداختند كه سى سال پيش در پى اقدام اعتراضى خود نسبت به رژيم كودتا چشمان و يك دست خود را از دست داد. حبيب الله پيمان كه خود نيز سابقه مبارزه با رژيم كودتا را در كارنامه سياسى اش ثبت كرده است ضمن تجليل از لطف الله ميثمى سخنرانى خود را به اين موضوع اختصاص داد كه «اگر كودتاى ۲۸ مرداد رخ نمى داد آيا نهضت ملى پيروز مى شد؟» به اعتقاد پيمان در تحليل كودتاى ۲۸ مرداد علاوه بر عوامل غيرخودى و قدرت هاى خارجى بايد به نقش عوامل خودى و درونى نيز توجه كرد.
پيمان در ادامه به جنبش هاى تحول خواه يك قرن اخير اشاره كرد و به تحليل علل ناكامى اين جنبش ها پرداخت. پيمان عواملى چون قدرت طلبى، سودجويى، فرقه گرايى، تندروى، چپ روى يا محافظه كارى افراطى گرى و سرانجام كناره جويى را از جمله عوامل شكست يك جنبش اجتماعى دانست و گفت: بسيارى از فعالان و احزاب سياسى از اين كژرفتارى ها و نقاط ضعف انتقاد مى كنند ولى خود در جريان عمل همان خطاها را مرتكب مى شوند و همان خصلت ها را بروز مى دهند. او در ادامه شتاب زدگى در رفتار و واكنش هاى فردى و جمعى نيروهاى داخلى را اسباب شكست جنبش هاى اجتماعى دانست كه بيش از ضربه هاى نظامى و امنيتى موثر بوده اند.
پيمان با تاكيد بر عنصر تفكر گفت: اين عادت در ما پرورانده نشده است كه در زمان تصميم گيرى و در برابر موقعيت هاى حساس به خود فرصت انديشيدن بدهيم. او در ادامه فرصت سوزى را يك آسيب شناخته شده معرفى كرد و گفت: براى غلبه بر اين وضعيت بايد حداقل امنيت، آزادى و رفاه در اولويت قرار گرفته و به هر پروژه ديگرى مقدم شمرده شود و در مرحله بعد با قرار گرفتن مجدد در درون تاريخ پيوندى آگاهانه با پيشينه تاريخى و ميراث فكرى، فرهنگى خود برقرار كنند. پس از سخنان حبيب الله پيمان، اعظم طالقانى دبير كل جامعه زنان انقلاب اسلامى سخنان خود را پس از قرائت آيه ۳۹ سوره حج اينچنين آغاز كرد: «در قرآن بارها بيان شده است كه كسانى كه مورد ظلم قرار گرفته اند، حق دارند مبارزه كنند.»
او با اين اعتقاد كه بى تفاوتى نسبت به مسائل جامعه صحيح نيست، از زندانيانى چون تقى رحمانى، رضا عليجانى، هدى صابر، اكبر گنجى و حسن يوسفى اشكورى ياد كرد كه در زندان به سر مى برند. طالقانى همچنين ياد دكتر كاظم سامى كه در اواخر دهه شصت به قتل رسيد را گرامى داشت. لطف الله ميثمى پس از آنكه مرضيه مرتاضى لنگرودى قطعه اى ادبى را در پاسداشت او قرائت كرد پشت تريبون قرار گرفت. او كه از انگيزه برگزاركنندگان مراسم خبر نداشت ابتدا با اداى احترام به شهدا و صديقين گفت: اگر مى دانستم، نمى آمدم و به همين دليل تشكر نمى كنم.
محمد محمدى گرگانى كه سابقه مبارزه با رژيم پهلوى را در كارنامه سياسى خود ثبت كرده است ديگر سخنرانى بود كه در خصوص ويژگى هاى ميثمى به دلسوزى و غمخوارى او براى ملت و نسل جوان اشاره كرد و گفت: «يكى از ويژگى هاى جامعه مدرن اين است كه از فرصت ها و سرمايه هاى خود استفاده مطلوب كند.» پس از آنكه هاله سحابى قطعه اى را با عنوان «ميلادى دوباره» در تجليل از ميثمى قرائت كرد عزت الله سحابى در سخنان كوتاهى گفت: «سال ها است كه در حيرتم چگونه فردى با چنين وضعيت جسمانى در بخش هاى مختلف پرتوان عمل مى كند. ميثمى با چشمان نابينا و دست مجروح تاكنون چندين جلد كتاب ترجمه كرده و مقالات زيادى در روزنامه منتشر كرده است.
پوران شريعت رضوى همسر دكتر على شريعتى نيز در اين گرد همايى فوايد چنين جلساتى را در انتقال تجربه ها دانست و از انفعال و بى تفاوتى در جامعه انتقاد كرد. پس از اين سخنان بود كه سه لوح تقدير از طرف سه تشكل «جامعه زنان انقلاب اسلامى، دفتر ادوار تحكيم وحدت و انجمن روزنامه نگاران جوان به پاس زحمات و كوشش هاى لطف الله ميثمى به او اهدا شد.
