معرفي کتاب "سفر با بال های آرزو"، نوشته نقی حمیدیان، از رهبران پيشين فدائيان (اکثريت) درباره جنبش فداییان خلق، اسفندیار کریمی

تلاش و شوری که بر دل می نشیند
به خاطر انتشار کتاب:

"سفر با بالهای آرزو"
شکل گیری جنبش چریکی فداییان خلق ایران
انقلاب بهمن
سازمان فداییان خلق ایران اکثریت...

نوشته نقی حمیدیان جلد اول چاپ آرش - سوئد

نقی حمیدیان یکی از مبارزان نسل اول جنبش فداییان خلق ایران است. او بیش از 25 سال از عمر خود را صرف فعالیت های سیاسی - تشکیلاتی کرده است. حمیدیان در سال 1350 بازداشت و به ده سال زندان محکوم شد و در آستانه انقلاب از زندان آزاد شد. حمیدیان بعد از پیروزی انقلاب به عضویت مرکزیت سازمان چریک های فدایی خلق در آمد و اوایل سال 61 با عضویت در دفتر سیاسی فداییان خلق ایران (اکثریت) به فعالیت خود ادامه داد و سرانجام پس از سال ها تلاش و ناکامی در راه تحقق آرمان ها و آرزوهایش در سال 1369 از این سازمان کناره گیری کرد.
نقی حمیدیان در ابتدای کتابش چنین خود را توضیح میدهد:
"از اواخر دهه 40 تا اواخر سال 68 تمام انرژی و نیروی خود را به صورت حرف های صرف مبارزه و فعالیت سیاسی و سازمانی کردم. در طول اقامتم در شوروی سابق به تدریج در بحران عمیق ایدئولوژیکی فرو رفتم. بالاخره این کشور را ترک کرده به سوئد پناهنده شدم... از اواسط سال 1369 با استعفاء از سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) و در واقع انصراف از فعالیت های تشکیلاتی، به همان شخصیت و مواضع روحی و احساسی اولیه ام بازگشتم. در این زمان احساس می کردم که جای من در میان نیروهای ملی و دموکرات است. من به این باور رسیدم که بدون دموکراسی و آزادی و عدم رعایت حقوق انسانی و مصالح ملی، پیشرفت عمیق و پایدار در جامعه تحقق نخواهد یافت. من طی تمام این سال های طولانی عملاً و حتا نظراً به اصل اساسی دموکراسی و آزادی پشت کرده و آن را بسیار دست کم گرفته بودم. برای من مسئله عدالت اجتماعی و تعصبات تشکیلاتی بر هر اصل دیگری تقدم داشت...
از آن زمان به بعد، کوشیدم افکار و نظریاتم را از نو بنا کنم. در این کار البته هر چه بیشتر از هر نوع تفکر ایدئولوژیکی فاصله گرفتم. با اتکاء به خود و حفظ روحیه تسلیم ناپذیری در مقابل سختی ها و ناکامی ها که مهم ترین ارثیه مثبت مبارزه سیاسی و سازمانی ام بود، کوشیدم همه مسائل سیاسی را با عقل و تجربه و مطالعه مستقل و بدون هیچگونه شیفتگی خاصی، مورد سنجش و ارزیابی قرار دهم. به گمانم تجربه ای که من از سر گذراندم، تنها به تعداد معدودی اختصاص ندارد. این تجربه که حاصل سالیان نسبتاً طولانی فعالیت های فردی و جمعی است، متعلق به همه است. پس باید این تجربه را با همه در میان گذاشت."
نقی حمیدیان در این کتاب به مهم ترین جنبه های فعالیت سیاسی و تشکیلاتی سازمان فداییان خلق ایران می پردازد و اتفاقات مهم سیاسی و مواضع سازمان را مورد بررسی و نقد قرار می دهد. جلد اول کتاب که در دست انتشار است، شکل گیری جنبش چریک های فدائی تا آغاز مهاجرت اجباری فداییان خلق ایران (اکثریت) به خارج کشور را در بر می گیرد. جلد دوم کتاب که به مسائل مهاجرت اختصاص دارد در دست نگارش است که در آینده نزدیک منتشر خواهد شد.
در کتاب "سفر با بال های آرزو" ، نویسنده، با صداقتی در خور تحسین و با شجاعتی شورانگیز، از فرازی نو بر تلاطم های فکری و عملی نسلی شیفته می نگرد، نسلی آرمان گرا و جسور که بر بی تحرکی و خفقان زمانه خود عصیان می کند.
این نوشته، خاطره گونه و تاریخ گونه است. نویسنده با ابداع و اصالتی کم نظیر و با واقع بینی، از جایگاه و نگرشی دیگر به مقطعی از تاریخ معاصر کشور می پردازد و آن ها را به ثبت می رساند واین تازه آغازی است بر راهی که تلاش های دیگر شیفتگان میهن باید آن را تکمیل کند. اما نوشته حمیدیان به تنهائی نیز خود دریائی از تجربه است که در زمانی حساس باب گفتگوهائی را می گشاید که نسل دیروز و امروز به درس آموزی از آن نیازمند است.
تصویری که نویسنده در طرح خاطراتش از درون جنبش فدائی منعکس می کند، با بیان و بررسی عوامل بیرونی و تأثیرگذار نیز همراه است؛ و این امر بر جذابیت خاطره گوئی او برای خواننده تشنه آگاهی تاریخی- سیاسی می افزاید و به کتاب وزن و اعتبار ویژه ای می دهد.
او در جایجای کتاب، نظر خواننده را به ریشه های قضایا جلب می کند. انتقادهای او انتقام گیری و نفی جنبشی که او جوانی اش را در آن می بیند نیست. نقدی ست آزاداندیش و بی طرف و در عین حال قاطع و بی گذشت که خواننده را در مسیر دستیابی به واقعیات رهنمون می سازد.

چنین می نماید که تلاش های چندین ساله او در تدارک و تدوین این کتاب، ثمربخش بوده و خواننده از خواندن آن احساس رضایت و نسبت به تلاش هایش احساس احترام می کند. در زمانه ای که تاریخ شفاهی کشور ما بیشتر از پیش رونق می یابد، و حاملین تجربه های سیاسی و بازیگران عرصه های گوناگون آن توجه بیشتری به این عرصه از آموزش سیاسی می کنند، کار حمیدیان نیز به عنوان تلاشی در خور می تواند مورد توجه هر دو نسل دیروز و امروز کشور قرار گیرد.
تجربیات و سرگذشت نسلی عاشق، که در فضای بی تحرک و استبدادی، تلاش های صادقانه اش به اقتضای کم تجربه گی و جوانی، به رمانتیسیسم می گراید و... با سیر و سفر با بال های آرزو و ایمان بر فراز واقعیات به حرکت در می آید.
مطالعه نقادانه خاطرات سیاسی نقی حمیدیان بر عمق تأمل و تفکر سیاسی نسل جوان کشور ما خواهد افزود و معاصران جنبش فداییان خلق ایران را به بازنگری های عمیق تر و پایه ای تر در روش ها و درک از سیاست مدرن و علم گرا فرا می خواند.
باشد که برخورد انتقادی سایرین به خصوص نقش پردازان این دوره، بر غنای این تجربه تاریخی بی فزاید.

اسفندیار کریمی شهریور 1383