فرصت تردید نیست

امروز سرنوشت انتخابات نهمین رئیس جمهور تعیین می شود. چند حالت را می توان فرض کرد:
1) اگر احمدی نژاد بیاید قوه مجریه و قوه قضائیه در اختیار محافظه کاران قرار می گیرد. در این حالت ابتدا نومیدی و یاس و سرخوردگی بشدت بر جامعه حاکم می شود. حکومت که در مرحله اول انتخابات با هرنوع محاسبه ای بیش از 50 درصد مردم را می تواند به حساب مشروعیتش بیاورد، فرصت حذف مخالفانش را پیدا می کند. از سوی دیگر امکان هر مخالفتی با حکومت و هر عمل سیاسی ای دشوار می شود و هزینه مخالفت با حکومت بسیار بالا می رود. نیروهای تندرو اقتدارگرا وسوسه می شوند تا به تئوری های خطرناکی مانند رفتن به استقبال تنش با آمریکا و نقض شدید حقوق شهروندی و حقوق بشر نزدیک شوند. زندگی روزمره مردم و آزادی های فردی، چنانکه تا کنون هم به زبان حامیان احمدی نژاد آمده است، بیش از پیش نقض می شود.

حاصل اینکه جامعه به سوی رادیکالیزه شدن از یکسو و غیر سیاسی شدن از سوی دیگر پیش می رود. اندیشه اصلاح با تیرخلاص احمدی نژاد جای خود را به اندیشه انقلاب می دهد. همزمان با همین جامعه دپلیتیزه کی شود و لذا نیروهای رادیکال در اقلیت قرار می گیرند و رفتارشان دشوار می شود. با روی کار آمدن احمدی نژاد محافظه کاران تندرو آمریکایی نیز ایران را هدف حمله خود قرار خواهند داد. چه در حالت فشار شدید منجر به شورشگری که یکی دو سال پس از روی کار آمدن احمدی نژاد اتفاق خواهد افتاد و چه در حالت تهاجم نظامی آمریکا مردم ایران وارد تونل وحشت می شوند. تونلی از شورش یا جنگ داخلی از یک سو و حمله خارجی که این وضع را تقویت خواهد کرد. از سوی دیگر دولت تلاش می کند تا فاصله طبقاتی جامعه را با روشهای سریع کم کند و به مردم رفاه بدهد، اما در کنار این رفاه که با نام نسیم تحقق دولت اسلامی و یا دولت زندگی و یا دولت امید در اظهارات احمدی نژاد و قالیباف و لاریجانی آمد، فشار سیاسی وجود خواهد داشت. اما چنین دولتی مستعجل خواهد ب.د، چرا که هر دولتی که بخواهد توسعه اقتصادی را بدون لحاظ کردن توسعه سیاسی در برنامه قرار دهد، شکست خواهد خورد. حاصل دولت احمدی نژاد دشوار شدن عمل سیاسی برای مخالفان از یک سو و تهاجم آمریکا و احتمال شورش از سوی دیگر است.

3) اگر هاشمی بیاید، او فضایی را برای تنفس خواهد گشود. برای من مثل روز روشن است و این را با شهامت می نویسم و آبروی دویست نوشته طنز علیه هاشمی را که در این هفت سال نوشته ام پای این جمله می گذارم که هاشمی مسیر اصلاحات را بهتر از دوران دوم خاتمی ادامه خواهد داد . هاشمی حاصل عبور بیست ساله جمهوری اسلامی از حکومت ایدئولوژیک به حکومت امروز ایران است. هاشمی بعد از بیست سال فهمیده است که باید قواعد دموکراسی را بپذیرد، با جهان کنار بیاید و آزادی فردی و اجتماعی را محترم بدارد و برای اقتصاد ایران امکان توسعه پایدار بوجود بیاورد. این اطمینان را تنها من به شما نمی دهم، تقریبا از هزار اندیشمند و سیاستمدار بزرگ اکنون ایران نهصد نفرشان در مقابل احمدی نژاد از هاشمی حمایت کرده اند. من می دانم تنها کسی که بلد است رهبری را سرجایش بنشاند هاشمی است و تنها کسی که می تواند نظامیان را کنترل کند و جلوی سرکشی آنان را بگیرد هاشمی است.
برای من بسیار دشوار است که آبروی قلمی را که با زندان و رنج و مصیبت کشیدن به اینجایش رسانده ام برای تبلیغ کسی خرج کنم، من این قلم را جز یکی دوبار که از خاتمی دفاع کردم و جز باور خویش هیچ ننوشتم، برای کسی خرج نکرده بودم، اما امروز در کنار ناصر تقوایی و دولت آبادی و کیارستمی و سحابی و یزدی و همه روزنامه نگاران و هنرمندان و نویسندگانی که عرصا اندیشه را در خطر می بینند می گویم که باید به هاشمی رای داد. نتایج آماری انتخابات ریاست جمهوری می گوید که هاشمی 6 میلیون رای در این انتخابات آورده است. حتی اگر در مرحله دوم هاشمی پانزده میلیون رای هم بیاورد، باز هم به او خواهیم گفت که نه میلیون از این آرائ را بخاطر نیامدن احمدی نژاد به تو دادیم.

3) اگر انتخابات ترحیم شود، قطعا احمدی نژاد رای خواهد آورد. شرمسارم که بگویم در پس گفته های کسانی که امروز، در انتخاب میان احمدی نژاد و هاشمی تحریم را انتخاب می کنند و یا حتی صراحتا می گویند که برای یکدست شدن حاکمیت به احمدی نژاد رای می دهند، نوعی امید به شورش و انقلاب و یا دخالت آمریکا نهفته است. این نکته را باید بدانیم که در هر کدام از این حالات، یعنی شورش و یا دخالت خارجی نه تضمینی وجود دارد که تلفات این فجایع برای مردم ایران فاجعه بار نباشد و نه تضمینی وجود دارد که حکومت برآمده از انقلاب و شورش و یا دخالت خارجی بهتر از وضع موجود یا دولت رفسنجانی باشد. قبل از اینکه بپذیریم که انقلابی شکل بگیرد یا تهاجم آمریکا رخ بدهد یادمان باشد که عزیزان مان و خودمان در تیررس گلوله های فاجعه هستیم. هر کسی که می خواهد انتخابات را تحریم کند و در پس ذهنش این نیست که این تحریم منجر به شورش یا دخالت آمریکا شود، این را بداند که با رای ندادن در انتخابات امروز مشروعیت نظام از بین نمی رود، نظامی که یک هفته پیش، در مرحله اول انتخابات حداقل شصت درصد از مردم را پای صندوق کشاند، با نیامدن پنجاه درصد از مردم به پای صندوق مشروعیتش را از دست نمی دهد، تنها چیزی که از رای ندادن حاصل می شود انتخاب احمدی نژاد و ورود به تونل وحشت و ترور است. برای اینکه فردا نگوئیم ای کاش امروز رای داده بودم، برویم و به هاشمی رای بدهیم. فرصت تردید نیست.