آن دوازده مرد خبيث، حسين شريعتمداري، کيهان

آنها دوازده نفر بودند. بزرگان يهود آنان را با دقت از ميان يهوديان انتخاب كرده و براي انجام يك مأموريت ويژه آموزش داده بودند. قرار بود اين دوازده نفر به هنگام صبح نزد رسول خدا(ص) بروند و ادعا كنند كه به او ايمان آورده و اسلام را پذيرفته اند و در پايان همان روز، كفر ورزيده و خروج خود از اسلام را فرياد بزنند. بزرگان بني اسرائيل اميدوار بودند در پي اين ترفند مشروعيت نظام اسلامي و حقانيت رسول خدا(ص) زيرسؤال برود و مسلمانان- يا حداقل برخي از آنان- دست از اسلام بردارند و سلطه سرمايه داران يهود كه با قدرت گرفتن اسلام به خطر افتاده بود از آسيب در امان بماند.
خداي سبحان درباره «ورود» نمايشي اين عده و امثال آنها به جرگه اسلام كه از ابتدا براي «خروج» از اسلام طراحي شده بود، مي فرمايد؛ «و طايفه اي از اهل كتاب - به ياران خود- گفتند، در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان نازل شده است ايمان آوريد و چون روز به آخر رسيد، كفر بورزيد و از اسلام خارج شويد، شايد- با اين ترفند- مسلمانان نيز از اسلام دست بردارند» سوره مباركه آل عمران- آيه .72
حضرت امير عليه السلام نيز در هنگامه نبرد با كساني كه پيش از آن در شمار مسلمانان بودند و اكنون آتش فتنه و جنگ برافروخته و در برابر اسلام عدالت خواه به دشمني برخاسته بودند، ياران خود را هشدار داده و به ترفند «ورود براي خروج» اشاره مي فرمايند.
«سوگند به خدايي كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، اين عده از ابتدا نيز اسلام را نپذيرفته بودند، بلكه از بيم تسليم آن شده و كفر خويش پنهان كرده بودند و اكنون كه براي كفر درون خود ياراني- و حمايت كنندگاني- يافته اند، آن را آشكار ساخته اند.»
اگر چه نطق پيش از دستور آقاي احمد شيرزاد، نماينده اصفهان در جلسه علني روز سوم آذرماه مجلس شوراي اسلامي، بهانه اين يادداشت است ولي روي سخن با ايشان نيست، بلكه اشاره به ترفند موذيانه اي است كه اين روزها آمريكا و متحدانش با هدف ايجاد ترديد نسبت به مشروعيت نظام اسلامي ايران طراحي كرده و به ميدان آورده اند. به سختي مي توان پذيرفت كه در اين توطئه آمريكايي، آقاي شيرزاد و برخي از همفكران ايشان، نقشي بيشتر از پياده نظام فريب خورده داشته باشند و يا بازيگران آماتوري كه جاذبه نام و نان چشم بصيرت آنان را فروبسته و در فيلمي به بازي گرفته شده اند كه از فيلمنامه، كارگردان و تهيه كننده آن بي خبرند و...
از مدتها قبل و همزمان با تبليغات گسترده و پرحجمي كه رسانه ها و محافل آمريكايي و صهيونيستي با هدف زيرسؤال بردن مشروعيت نظام اسلامي ايران آغاز كرده بودند و نامشروع بودن جمهوري اسلامي ترجيع بند سخنراني و مصاحبه هاي مقامات آمريكايي شده بود، بخشي از حزب مشاركت- حزبي كه آقاي شيرزاد عضو برجسته آن است- در يك اقدام عجيب و غيرمنتظره اعلام كردند كه قصد خروج از حاكميت را دارند و در بيانيه ها و مصاحبه هاي خود در توضيح و توجيه علت اين تصميم، دقيقاً همان بهانه ها و دروغ پردازي هاي مقامات آمريكايي و صهيونيستي را رديف كرده و بي كم و كاست تحويل مخاطبان خويش مي دادند. بهانه هايي نظير، نقض حقوق بشر در ايران، حاكميت دوگانه، ناكارآمدي نسخه اسلام براي حكومت، ضرورت تغيير قانون اساسي، غير دموكراتيك بودن نظارت شوراي نگهبان، حمايت جمهوري اسلامي ايران از انتفاضه فلسطين، اعتراض به برخورد قضايي با مفسدان اقتصادي، ابراز نگراني از بازداشت جاسوسان اسرائيلي، انتقاد به ضرورت مقابله با فقر و تبعيض و...
اين همخواني و همصدايي با دشمنان تابلودار مردم، اگر تنها در يك يا دو مورد ديده مي شد قابل چشم پوشي بود و احتمال تصادفي بودن آن وجود داشت ولي كدام انسان عاقل و صاحب شعوري مي تواند، اين همخواني گام به گام و بي كم و كاست با محافل آمريكايي و صهيونيستي را تصادفي و اتفاقي تلقي كند؟!
بنابراين، نبايد و نمي توان در نقش آفريني اين جماعت به عنوان ستون پنجم دشمن كمترين ترديدي داشت و تنها ترديد و احتمال درباره برخي از آنها- تأكيد مي شود كه فقط برخي از آنها- خودفروختگي ناخودآگاه و ساده انديشي بيرون از حد انتظار است و بديهي است كه در هر دو حالت آلودگي يا خودفروختگي ناخودآگاه، نتيجه يكسان است و تبديل شدن آنان به آلت دست دشمن، واقعيتي غيرقابل انكار.
اكنون بايد گفت؛ اگر چه در تمام سيستم هاي حقوقي، ميان ديوانه اي كه به جنون دشنه بر چشم مردم مظلوم فرو مي كند و جنايتكاري كه مزد مي گيرد و به مزدوري دشنه مي كشد، تفاوت فراواني است و ديوانه را به اين علت كه ديوانه است و محروم از عقل، به زندان نمي كشند و قصاص نمي كنند ولي هوشياراني كه دشنه از كف ديوانه ها خارج نمي كنند، اگر آلوده و بزدل نباشند، در ديوانگي چيزي از آن ديوانه ها كم ندارند!
وقتي، تمامي نشانه هاي «ستون پنجم» در يك گروه و يا افرادي از آن گروه ديده مي شود، چگونه و با كدام منطق مي توان حضور آنان را در مراكز حساس و سرنوشت ساز تحمل كرد؟
نطق پيش از دستور آقاي شيرزاد، فقط يك نمونه است كه انشاءالله از روي عصبانيت و بدون توجه به پي آمدهاي آن ايراد شده باشد. ولي زيرسؤال بردن مشروعيت نظام اسلامي از تريبون مجلس و يا اعلام خروج از حاكميت با همان بهانه هاي آمريكايي و صهيونيستي، ترديدي باقي نمي گذارد كه توطئه اي در حال تكوين و طرح خائنانه اي در حال پياده شدن است، اگر چه برخي از نقش آفرينان در اين توطئه، ناخودآگاه به بازي گرفته شده باشند كه اين احتمال درباره برخي از آنان، با توجه به سوابق انقلابي آنها قوت بيشتري دارد.
خدا بر درجات شهيد فكوري بيافزايد، آن شهيد بزرگوار بارها، با نگراني به خاطره اي از دوران آموزش خلباني خود در آمريكا- زمان طاغوت- اشاره كرده و مي گفت؛ يكي از اساتيد آمريكايي براي دانشجويان خلباني كه اكثر آنها از كشورهايي نظير، ايران آن زمان، مصر، اردن، عربستان و ساير كشورهاي تحت سلطه آمريكا براي آموزش به آن كشور اعزام شده بودند، ضمن رجزخواني و غلو درباره مراقبت شديد و مستمر آمريكا به منظور پيشگيري از تغيير رژيم در اين كشورها، تأكيد مي كرد كه اگر بر فرض محال در يكي از اين كشورهاي دوست- بخوانيد تحت سلطه- يك رژيم ضدآمريكايي بر سر كار آيد، سازمان سيا، تعدادي از مأموران خود را به درون نظام جديد نفوذ داده و يا برخي از افراد و مديران صاحب مسئوليت در آن را به گونه اي آلوده و اجير مي كند و پس از آنكه اين عده در افكار عمومي به عنوان افراد وفادار به نظام جديد و دشمنان آمريكا شناخته شدند، به آنها مأموريت «خروج از حاكميت» مي دهد و از اين طريق، مشروعيت نظام ضدآمريكايي را در نگاه مردم زيرسؤال مي برد و...
بي آنكه قصد قضاوت قطعي در ميان باشد، آيا اعلام خروج از حاكميت برخي از كساني كه در گذشته اي نه چندان دور به عنوان وفاداران به نظام و دشمنان آمريكا شناخته مي شدند، سؤال برانگيز نيست؟ آيا همراهي و همصدايي با آمريكا از سوي افرادي كه ديروز در جريان تسخير لانه جاسوسي نشان انقلابيون ضدآمريكايي بر سينه خود نشانده بودند، نبايد سوءظن مسئولان دلسوز را برانگيزد؟ و...
«....آنها به ياران خود گفتند؛ در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان نازل شده است ايمان آوريد و چون روز به آخر رسيد، كفر بورزيد و از اسلام خارج شويد، شايد- با اين ترفند- مسلمانان نيز از اسلام دست بردارند»
حسين شريعتمداري