شيرين عبادي در گفت‌وگو با فيگارو: آزادي‌ها هنوز محدودند، ايسنا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس سياسي - خارجي
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شيرين عبادي در يك گفت‌وگوي اختصاصي با روزنامه‌ي فيگارو به سؤالات خبرنگار اين روزنامه پاسخ داد كه متن كامل آن به شرح زير مي‌باشد.

سوال:
به عنوان يك زن مسلمان، جايزه‌ي نوبل براي شما نشانگر چيست؟

پاسخ:
اين نشانگر آن است كه جامعه‌ي بين‌الملل متوجه شده است كه اسلام، دين تروريسم نيست و اسلام مغاير با حقوق بشر نيست.

سوال:
در تهران، شما به پوشش اسلامي احترام مي‌گذاريد. اما در خارج از كشور، به‌رغم انتقادات برخي گروههاي فشار ايران بدون روسري ظاهر شديد...

پاسخ:
براساس قانون جمهوري اسلامي ايران از سال 1979، تمامي زنان مسلمان و غير مسلمان بايد حجاب داشته باشند. وقتي كه من در ايران هستم بايد اين قانون را رعايت كرده و سرم را بپوشانم، اما در خارج از كشور از اين قانون اطاعت نمي‌كنم.

سوال:
پوشيدن روسري، در اروپا مورد بحث جدي قرار دارد. شما به عنوان يك وكيل زن ايراني دراين باره چطور فكر مي‌كنيد؟

پاسخ:
فكر مي‌كنم كه زنان بايد در انتخاب آزاد باشند. منع كردن زنان مسلمان از پوشيدن روسري در اروپا، مانعي در آزادي آنهاست. همه‌ي آنچه كه زنان غيرمسلمان را مجبور مي‌كند در برخي از كشورهاي مسلمان از روسري استفاده كنند، نيز مانعي براي آزادي آنهاست؛ هر دو مورد به محدوديت‌هاي غير قابل پذيرش مربوط مي‌شود.

سوال:
آيا فكر مي‌كنيد در ايران در ارتباط با حقوق زنان پيشرفتهايي ايجاد شده است؟

پاسخ:
اصلاحات اخير قانون طلاق كه نگهداري فرزندان تا هفت سالگي را به مادر اعطا مي‌كند، براي من يك پيروزي بزرگ محسوب مي‌شود. اين نتيجه‌ي 20 سال مبارزه‌ي زنان ايراني است. هم‌چنين در مورد سن قانوني ازدواج در ايران كه 9 سال براي دختران و 15 سال براي پسران بود، نيز مورد ستايش است. سالها بود كه براي افزايش اين سن مبارزه كردم. بيش از يك‌سال است كه مجلس ايران نهايتا به قانوني كه اين سن را براي دختران به 15 و براي پسران به 18 سال افزايش مي‌داد، راي داده است. در ابتدا شوراي نگهبان با پيشنهاد 12 سال براي دختران و 15 سال براي پسران به آن فيصله داده بود. اين سن هم براي دختران و پسران خيلي زود است. در خصوص مبارزه عليه تبعيض جنسي نيز هنوز بايد كار كرد.

سوال:
از زمان اعلام اعطاي جايزه‌ي نوبل به شما، در دهم نوامبر سال جاري، مبارزاتتان را در خصوص حقوق بشر در ايران با مشغول شدن به پرونده‌ي زهرا كاظمي از سرگرفتيد. به چه چيزي اميدواريد؟

پاسخ:
روشن شدن مساله‌ي مرگ اين روزنامه‌نگار و عكاس ايراني ـ كانادايي كه به دنبال ضربه‌ي مغزي در تهران بعداز دستگير شدن در حالي كه در مقابل زندان مشغول گرفتن عكس بوده است، بسيار مهم است. اين يك پرونده‌ي حساس است و لازم است كه يك نفر جرات كند و از آن دفاع كند.

سوال:
قصد داريد با 10 ميليون كرون سوئدي كه در چارچوب جايزه‌تان در اسلو به شما تعلق مي‌گيرد چه كنيد؟

پاسخ:
قصد دارم اين پول را در مؤسسات بشردوستانه كه در ايران هدايت‌شان را برعهده دارم، به ويژه، موسسه‌ي دفاع از حقوق كودكان و چرخه‌ي مدافعين حقوق بشر كه مسووليت دفاع از زندانياني را كه به خاطر ابراز عقايدشان دستگير شده‌اند، روزنامه‌نگاران و دانشجويان زنداني را به عهده دارد، سرمايه‌گذاري كنـم.

سوال:
ارزيابي كه شما از تحول حقوق بشر در ايران در دست داريد، چيست؟

پاسخ:
در مقايسه با 20 سال گذشته من مي‌توانم پيشرفت‌هايي حاصل شده است، اما در زمينه‌هايي آزادي‌ها هنوز محدودند .آزادي و دموكراسي را در بشقاب پول جلوي روي شما نمي‌گذارند و اين دو نيز به وسيله‌ي تانكهاي آمريكايي بدست نمي‌آيند. اين چالش جامعه‌ي ايراني است كه درصدد از ميان برداشتن موانع موجود باشد.