گل آقاي همه ايران رفت، مسعود غلامي

ديشب وقتي خبر مرگ كيومرث صابري فومني رو از سايت محمد علي ابطحي خواندم يك لحظه تمام دنيا گرد سرم شروع به چرخيدن كرد و احساس كردم من هم به عنوان يكي از همين " همه مردم ايران" گل آقاي خودم را ديگر نميتوانم ببينم.گل آقا براي من خاطره اي سه ساله بود كه مدام هفته نامه اش به طور منظم به خانه آورده مي شد.من مي خواندم ،مادر مي خواند ،پدر مي خواند ،برادر و خواهر هم مي خواندند و اگر ميهماني هم بود به جز چاي هفته نامه گل آقا نيز وسيله پذيرايي مان بود.
گل آقاي همه مردم ايران طنازي بود كه هيچ وقت پيش بيني رفتار و موضع گيري هايش را نداشتم.در روزگاري كه "جامعه" و "صبح امروز" و غيره و غيره در شور و هيجان دوم خرداد همه مردم را با جنبش اصلاح طلبي آشنا مي كردند و هر روز از گوشه اي بيانيه و اعلاميه اي صادر مي شد و هر روز بزرگداشت و همايشي و هر روز يك هيجان سياسي، گل آقا باز هم گل آقا بود و راه تعادل را ادامه مي داد و هيچ وقت سوار اسب دوم خرداد نشد .
مهاجراني را در اوج محبوبيت نقد مي كرد و خاتمي را فرشته نجات نمي دانست(كه همگان مي دانستند) در حال و هواي آن روزها كه من مشتري كه نه مريد هفته نامه اش بودم رسم انصا ف و شيرين زباني را از اين مرد ديدم .
گل آقا چهره روحاني را كاريكاتور نكرد ولي هميشه حسن حبيبي را نماينده رييس جمهور رفسنجاني و در برهه اي محمد رضا عارف را نماينده رييس جمهور خاتمي قرار داده بود و با كاريكاتور هاي جذاب مجله اش به طور بسيار شيريني سياستهاي دولت را به نقد مي كشيد.اگر حرفي ميزد هيچ وقت احساس نميكردم كه حرفي شبيه راستگراها و چپگراها مي زند كه بخشي از مردم آن را قبول ندارند.گل آقا طنز نويسان بزرگي را به دنياي مطبوعات طنزمعرفي كرد و هميهش از جوانان حمايت مي كرد ، همين چند روز پيش هم از فرورتيش رضوانيه طنز نويس روزنامه شرق به عنوان نمونه حمايت كرد و طنزش را تقدير كرد.گل آقا گل بود و هيچ كس خرده به او نگرفت كه چرا براي خود لفب گل انتخاب كرده اي و همه به گل بودن قبولش داشتند.گل آقا سالي يك بار " گل بانو " مي شد و از حقوق زنان حمايت مي كرد گل آقا سالي يكبار درياي از طنز را به عنوان ويژه نامه نوروز به ما هديه مي كرد كه عيد را بچه ها با پيك شادي هاي بي محتوا نگذرانند .گل آقا شايد بهترين نماينده مردم در جمع رجال سياسي بود كه درد همه را مي شناخت و نمايندگي اش مي كرد.

در سالهاي اول و خود تا آخر "سوفاف" ناميده مي شد اما اين ايراد از گل آقا نبود بلكه از جو بدبينانه اي بود كه گل آقا هم در آن مي زيست و به آن متهم بود ولي وقتي بر راه خود استوار ماند ، كم كم فقط با نوشته هايش و متنهاي زيباي همكارانش تنها خنديدند و بدبيني را به گوشه اي فرستادند، با اين حواله كه ديگر گرد بام گل آقا پيدايت نشود.براي من گل آقا غريبه نبود و هميشه اين موجود دوست داشتني عضوي از خانواده مان به شمار مي رفت گل آقا رفت غمش در دل ماند و آرشيو مجله هايش،شاگردانش و مرام گل اقايي اش ماند و بر ديدگانم اشك را باقي گذارد.روحش شاد و يادش زنده باد.