هادي قابل، رئيس منطقه قم جبهه مشارکت: خاتمي باز هم حقيقت را فداي مصلحت کرد، ايلنا

واکنش به نامه اي براي فردا/
عضو شوراي مرکزي جبهه مشارکت ايران اسلامي:
خاتمي برخي از شاه بيت‌‏ها و شاه کليدهايي که موانع تحقق اصلاحاتند، را معرفي کند
خاتمي باز هم حقيقت را فداي مصلحت کرد

تهران-خبرگزاري کار ايران
عضو شوراي مرکزي جبهه مشارکت ايران اسلامي گفت : اين نامه اگر بسيار مفصل بود اما مطلب جديدي که مردم در پي آن بودند، ديده نشد و شايد انتظار مي رفت که ايشان برخي از شاه بيت ها و شاه کليدهايي که موانع تحقق اصلاحاتند رامعرفي مي‌‏کنند که نکردند.
هادي قابل در گفت و گو با خبرنگار" ايلنا" که در رابطه با نامه خاتمي به ملت ايران و جوانان نوشته شده بود،گفت: نامه خاتمي از منظر روشنفکري وتحليل‌‏گرايانه قابل تامل و بررسي است اما از رئيس جمهوري به عنوان نفر اول اجرايي کشور انتظار مي رفت شفافيت بيشتري داشته باشد.
رئيس منطقه قم جبهه مشارکت تصريح کرد:آنچه که خاتمي در اين نامه آورده اند، يک تحليل عميق نسبت به شرايط حال جامعه و آنچه تاکنون بر اين جامعه گذشته است، بود تا شرايط را براي مردمي که به اصلاحات دل بسته اند، خصوصاٌ جوانان روشن کند.
وي افزود: ‌‏در اين نامه ايشان به دو مانع بزرگ فرهنگي و تاريخي بر سر راه اصلاحات اشاره مي‌‏کنند که عبارتند از؛ استبداد زدگي و قهرمان‌‏جويي.
قابل با اذعان به اين که نامه خاتمي براي بررسي ريشه اي مشکلات جامعه قابل تامل است، افزود: ‌‏خاتمي همچنان ناگفته هايي را باقي گذاشته که البته وعده دادند که در آينده به آنها بپردازند اما به هرحال اين نامه اي است که ايشان فارغ از مسووليت اجرايي و اجتماعي و سياست شان به عنوان نظريه پردازي در حوزه فلسفه سياسي نگاشته اند.
قابل با تاکيد بر اين که انتظار شفافيت و صراحت بيشتر از خاتمي به معناي" در موضع اپوزيسيون خواستن وي" نيست، گفت: ‌‏نه به عنوان اپوزيسيون، بلکه به عنوان کسي که در حاکميت است و واقعيت هاي درون آن را لمس کرده، ايشان مي توانستند مردم و جوانان راهم با بخشي وسيع‌‏تر از واقعيات روبرو کند.
قابل تصريح کرد: خاتمي به مقاومت در برابر اصلاحات و يا برخي تندروي اشاره مي کنند اما نمي گويند که اين مشکلات از کجاست. آيا مربوط به ساختار حاکميت است؟ مربوط به قانون اساسي است و راه برون رفت از اين مشکلات چگونه است؟
عضو شوراي مرکزي جبهه مشارکت ايران اسلامي گفت: ‌‏آنچه از کل اين نامه بر مي آيد اين است که خاتمي هم اصلاحات در درون ساختار حاکميت و قدرت را ناموفق مي داند و اميدي به آن ندارند و اميدوار است اين اصلاحات را در درون جامعه مدني و مردم از طريق کار ريشه اي و فرهنگي به پيش برد.
قابل با اشاره به بخش هايي از نامه خاتمي که اميد خود را به نهادهاي مدني ابراز داشته است، گفت: اين مطلبي است که از فلسفه سياسي ايشان نشات مي‌‏گيرد، گرچه تلاش نمودند تا بلکه ساختار قدرت و حاکميت را هم بتوانند وادار به تمکين در برابر اصلاحات کنند که البته موفق نشدند.
وي در عين حال با اشاره به برخي دستاوردهاي اصلاحات در حوزه حاکميت که مورد اشاره نامه خاتمي قرار گرفته است، افزود: ادامه اصلاحات را همچنان که از نامه خاتمي بر مي آيد، بايد در دل جنبش هاي اجتماعي جامعه مدني انتظار کشيد.
قابل با ادعاي اين که هرآنچه که در نامه خاتمي آمده پيش از اين هم گفته شده و در جلسات مختلف سياسي بررسي شده است، افزود: به نظرم خاتمي باز هم حقيقت را فداي مصلحت کردند و چيزي را گفت که کسي را نرنجاند.
وي ادامه داد: ايشان به بحث جامعه مدني پرداخته اند اما نگفته اند که اگر اصلاحات به جامعه مدني راه يافت و بعد همين جامعه مدني به ضرورت تغيير قانون اساسي يا ساختار حاکميت رسيد، چه بايد کرد؟
قابل بااشاره به اين که جامعه مدني در حوزه سياست مبتني بر احزاب است، افزود: سوال من از خاتمي اين است که ايشان در طول دو دوره رياست جمهوري چه راهي در پيش گرفتند تا نهادهاي مدني در درون جامعه تقويت شوند؟
وي با اشاره به ترکيب کابينه خاتمي گفت: ‌‏ايشان همواره افتخار مي کردند که کابينه شان حزبي نيست و اين براي کسي که همواره بر" محور موکراسي" يعني احزاب و گروههاي مدني تاکيد مي‌‏کردند، نمي تواند افتخار باشد .
قابل با اشاره به حزب متبوع خود که داراي اکثريت در مجلس ششم بود، گفت : اگر چه جبهه مشارکت همواره چوب اين را خورده که به ظاهر افراد بيشتري را در دولت دارد اما هيچ گاه افرادي که از اين حزب به دولت رفتند براساس مشورت با حزب و يا پيشنهاد حزب انتخاب نشده بودند و خاتمي خود تشخيص مي داد وعمل مي کرد.
وي پذيرش پيشنهادات از سوي حزب اکثريت را در جوامع دموکراتيک اصلي پذيرفته شده توصيف کرد و گفت :‌‏از خاتمي که در نامه شان هم به نقش نهادهاي مدني پرداخته و اميد خود را به آنها اعلام نموده اند، انتظار مي رفت که بيش از اين به احزاب و نهادهاي مدني باوري داشتند و در عمل نقش آنها را در ساختار نهادينه مي کردند.