 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
شايد تا قبل از برگزاري انتخابات شوراها در كشور كمتر كسي بحث تشكيل جبهه اي تحت عنوان جبهه فراگير دموكراسي خواهي را جدي گرفت. دفتر تحكيم وحدت در نشست 8 و 9 اسفند 81 كه در دانشگاه الزهرا برگزار شد اين ايده را بطور جدي مطرح كرد. درست در همين روز انتخابات شوراها نيز برگزار شد و نتايج آن همه ناظرين سياسي را به فكر فرو برد. متاسفانه تمامي گروههاي سياسي چنان در شك حاصل از اين انتخابات فرو رفتند كه بحث تشكيل اين جبهه را به كل از ياد بردند. در كنگره پنجم مشاركت باز اين بحث مطرح شد و باز به كنج فراموشي سپرده شد. مشكل اصلي در مطرح نشدن اين ايده به عنوان يك طرح برتر، اختلافات بنيادين جبهه مشاركت با ساير نيروهاي اپوزيسيون اعم از داخلي و خارجي بود و جبهه مشاركت تنها كساني را مي توانست در اين جبهه وارد كند كه دموكراسي مورد علاقه آنها را به رسميت بشناسد. از اين رو اين ايده در همان بيانيه نهايي جبهه جا ماند و هيچگاه وارد فاز عملياتي نشد.
امروز ما تجربه هاي گرانقدري را پشت سر گذاشته ايم. انتخابات اول اسفند 82 به همگان ثابت كرد كه هيچ گروهي به تنهايي قادر به گرفتن حق خود از حاكميت نمي باشد. جبهه مشاركت با تمامي نزديكي به قدرتمندان جمهوري اسلامي از صحنه حذف شد و از آنجايي كه هيچگاه از گروههاي ديگر حمايتي نكرده بود، سايرين به حمايت از آنها برنخواستند. بر اساس يك نظرسنجي 61 درصد جوانان تهراني از تحصن نمايندگان مجلس اطلاعي نداشتند. شايد اين جواب نمايندگاني بود كه به همين ميزان از دستگيري دختران و پسران در پاركها، پارتي ها و ... اطلاعي نداشتند.
امروز گروههاي زيادي اعم از NGO ها، گروههاي سياسي و ... وجود دارند كه همگي و به دلايل گوناگون دچار انفعال و سرخوردگي شده اند. ممكن است بسياري از اين گروهها خود دليل انفعال گروهي ديگر شده باشند. اما بهرحال آنچه امروز به آن نيازمنديم جمع شده تمامي گروهها و احزاب زير يك پرچم هستيم. ايجاد تفاهم نسبي بين اپوزيسيون داخل كشور كه اخيرا به گفته مصطفي تاج زاده مشاركت نيز به آن پيوسته است با اپوزيسيون خارج از كشور تنها راه حل برون رفت از انسداد كنوني مي باشد.
|
advertisement@gooya.com |
|
هماهنگي اقليت اقتدارگرا در داخل كشور بخاطر چنگ زدن تمامي آنها به ريسمان ولايت فقيه حاصل شده است. در صورتي كه اكثريت دموكراسي خواه داخل و خارج با ارائه تعاريف گوناگون از دموكراسي دچار تفرقه و از هم گسستگي سياسي و حتي عقيدتي گشته اند. لذا به اعتقاد نگارنده ابتدا بايد محور اصلي ائتلاف را تعريف كرد تا تمامي گروها و احزاب، از مشاركت گرفته تا جبهه ملي مقاومت و از مجاهدين انقلاب اسلامي تا مجاهدين خلق، حول آن محور و در يك مسير حركت كنند. اولين پيشنهاد كه بنده به عنوان يك دانشجوي ايراني مي كنم اين است كه منشور جهاني حقوق بشر و قانون اساسي مصوب سال 58 بهترين گزينه ها براي محوريت قرار دادن فعاليتهاي جبهه فراگير دموكراسي خواهي مي باشد.
نكته اي كه در پايان ذكر آنرا لازم مي دانم اين است كه بايد توجه داشت دموكراسي از راه لوله تفنگداران آمريكايي وارد كشور نخواهد شد، خود ما ايرانيان در هر كجاي دنيا كه هستيم مطمئن ترين افراد براي اجراي فرايند دموكراتيزاسيون در كشوري هستيم كه دوستش داريم و دلمان به عشق آن مي تپد.
مهدي اسماعيلي
