سياست فعلى بريتانيا در قبال تهران، جان سيمسون - ترجمه آزاده افتخارى، روزنامه شرق

ايران كشور عجيبى است. دولت انگليس هرگاه با دولت بوش وارد مذاكره مى شود، گفت وگو با ايران را به جاى تحريم و تهديد پيشنهاد مى كند. ولى چرا دولت انگليس چنين روندى را مى پسندد خود جاى بحث دارد. همه مى دانيم كه در روزهاى اخير تظاهرات متعددى در مقابل سفارت انگليس در تهران برگزار شده است. بيرون از ديوارهاى بلند سفارت صدها نفر جمع شده و بر عليه آمريكا و انگليس شعارهايى سر مى دهند: «مرگ بر آمريكا»، «مرگ بر انگليس».چند مايل آن طرف تر در ميدان فلسطين، صدها دانشجو داوطلب عمليات انتحارى در عراق صف كشيده اند. اينها نكات بسيار جدى و قابل تاملى هستند. برخى در واشنگتن معتقدند دولت انگلستان با توجه به اين موارد مى كوشد تا با دولت ايران نوعى روابط مسالمت آميز داشته باشد. ولى برخلاف دولت انگلستان، دولت بوش همواره به تهديد و تحريم ايران اقدام مى كند.

بايد گفت در درون جامعه ايران خشم و نفرت زيادى نسبت به آمريكا وجود دارد. نيروهاى آمريكايى در هفته گذشته به اماكن مقدس شيعيان در عراق حمله كردند. يكى از ژنرال هاى آمريكايى در ماه گذشته گفته بود: «هيچ احمقى ريسك چنين حملاتى را نمى پذيرد.» ولى نيروهاى آمريكايى بدون توجه به پيش بينى او اين كار را كردند و از آن پس بود كه شيعيان به خصوص ايرانيان اقدام به اعتراضات گسترده و حتى فرستادن هشدار رسمى به آمريكا كردند. در روزهاى گذشته نيز خبرهايى از شكنجه زندانيان ابوغريب توسط نيروهاى آمريكايى منتشر شده بود كه اين موضوع نيز اعتراضات وسيعى را به دنبال داشت.

ايران داراى فرهنگ سياسى پيچيده و آگاهانه اى است.آيا بسيارى از ايرانيان از عملكرد نيروهاى ائتلاف در عراق حمايت مى كنند؟ خير. خشم عليه انگليس و آمريكا به صورت گسترده اى در سراسر ايران انتشار يافته است. به هر حال آنچه آمريكا و انگليس بايد در عراق به آن توجه كنند ايران و جلوگيرى از تبديل شدن آن به يك دشمن علنى است.

منبع: ديلى تلگراف