قاليباف- من؟! من معذرت بخوام؟! واسه چى؟! من كه رفتم وسط آتيش! تو دويست درجه آهن بلند كردم ببينم آدم زيرش هس يا نه!... معلومه كه معذرت نميخوام! من خدمت كردم! فداكارى كردم! معذرت خواهى واسه چى بكنم؟! ببين! حرف زيادى بزنن، تموم پته پوته شون رو ميريزم رو آبا! بزرگتر از وكيل مجلس هم .ُ.ى نميتونه بخوره! وزير كيه؟! وكيل چيه؟! برو بابا حال ات خوش نيست! پلاسكوييا .ُ. خوردن تجمع كردن! اونام .ُ. خوردن گفتن همكاراى ما شهيد بودن! شهيد پولكى نديده بوديم تا حالا! اگه شهيدن برن اجرشون با خدا! به ما چه بگيم شهيدن يا شهيد نيستن! قاليباف استعفا؟! چه .ُ. خوريا! برن به اونايى كه معذرت ميخوان بگن استعفا!... چى؟! كمربندم وازه؟!... آماده گذاشتم هر كى حرف زيادى بزنه با همين آش و لاش اش كنم! خدا بيامرز بابام ميگفت بچه! هيچوقت از كسى معذرت نخواه! معذرت كه بخواى بايد قدم بعدى رو هم وردارى! خدا بيامرز مى گفت فقط باس از من معذرت بخواى! خدا رحمت اش كنه! آدم بزرگى بود! منو هميشه ياد «آقا» ميندازه! خدا رفتگان شما رو هم بيامرزه!