حسین باستانی - اما حتی اگر وی به زودی این کار را انجام بدهد، با توجه به پایان دوره پنج ساله مجمع در ماه گذشته و اطلاع رسانی اولیه دبیر مجمع در مورد انتصاب اعضای جدید در ۶ اسفند، احتمالا باید تاخیر ایجاد شده را به حساب دشواری های خاص این انتصاب گذاشت.
رهبر جمهوری اسلامی ایران، از سویی ممکن است درگذشت اکبر هاشمی رفسنجانی را فرصتی برای همسو کردن بیشتر ترکیب مجمع با خود بداند. به ویژه آنکه غیرممکن نیست دوره پنجساله بعدی، آخرین دوره ای از مجمع باشد که در دوران مسئولیت آیت الله خامنه ای تشکیل می شود که در این صورت، تصمیم گیری های آن - مثلا در تعیین تکلیف قوانین اختلافی مجلس و شورای نگهبان- از اهمیت مضاعف برخوردار خواهد بود. حتی مطابق اصل ۱۱۱ قانون اساسی، تا زمانی که دوسوم مجلس خبرگان رهبری به جمع بندی نهایی خود در مورد رهبر جایگزین برسند، شورایی سه نفره کشور را اداره می کنند که یکی از اعضایش، از فقهای شورای نگهبان به انتخاب مجمع تشخیص خواهد بود.
از سوی دیگر، آقای خامنه ای اخیرا اختیارات نظارتی مجمع تشخیص در مورد اجرای "سیاست های کلی نظام" را به میزان بی سابقه ای افزایش داده که به معنای افزایش انتظارات وی از مجمع در حیطه های تخصصی حکومتی بوده است. این در حالی است که این انتظار، در صورت تبدیل مجمع به مکان تجمع نیروهای "مطیع تر" رهبر -از جنس آقای موحدی کرمانی- به راحتی قابل تامین نخواهد بود.
نهایت آنکه تشتت بی سابقه معتمدان رهبر در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶، که نتیجه آن ایجاد نشدن هرگونه اجماع حداقلی در مورد کاندیداهای نهایی تا زمان تعطیلات عیده بوده، واقعیت دیگری است که نشان می دهد در مقطع زمانی حاضر، انتصاب افراد مرضی الطرفین در مجموعه این معتمدان، به میزان کم سابقه ای مشکل شده.
به ویژه، اگر کاندیداهای مورد نظر رهبر جمهوری اسلامی برای پست ریاست مجمع تشخیص، "در معرض" نامزد شدن برای انتخابات ریاست جمهوری هم باشند، قاعدتا اعلام نام آنها به عنوان منتخب نهایی رهبر برای پست ریاست مجمع، معنای سیاسی ویژه ای خواهد داشت.
چه بسا این واقعیت، عامل اضافی دیگری باشد که پیچیدگی های انتخاب رئیس جدید مجمع تشخیص را، از تصورات اولیه ناظران بعد از درگذشت اکبر هاشمی رفسنجانی فراتر می برد.
