افشار در خصوص سی‌و‌پنجمین جشنواره فیلم فجر هم گفت: «هر چند معتقدم امسال شاهد جشنواره‌ای منفعل بودیم اما تاکید می‌کنم نمی‌توانیم بگوییم چون فیلم منِ نوعی در جشنواره نبود پس آن را تحریم می‌کنم یا زیر سوال می‌برم. چون هر سال تعدادی فیلم پذیرفته می‌شوند و تعدادی نه و یک سری جایزه می‌گیرند و یک سری نه و نمی‌شود هر سال عده‌ای‌مان اعتراض کنیم.»

او تصریح کرد: «به گمان من اگر همه سینماگران اعتقاد داشته باشند و دلشان بخواهد، جشنواره فیلم فجر باید به چیزی شبیه جشن خانه سینما یا جشن انجمن منتقدان تبدیل شود که نمونه خارجی‌اش اسکار است. این که آثار در طول سال بررسی شوند و ما مثلا پنج داور نداشته باشیم که بنشینند و در زمانی فشرده فیلم‌ها را ببینند و انتخاب کنند.»

امیر پوریا در ادامه به نکته‌ای اشاره کرد که از آن با عنوان «بدجنسی تاریخی انجمن منتقدان در اعطای جایزه بدترین فیلم سال ۱۳۸۰ به «شور عشق» با بازی مهناز افشار و بهرام رادان» نام برد.

مهناز افشار در پاسخ گفت: «می‌دانم که می‌دانید هیچ بازیگری تصمیم نمی‌گیرد فیلم بد کار کند یا هیچ کارگردانی دلش نمی‌خواهد فیلم بد بسازد. (با خنده) باور کنید زرشک زرین شما به من که آن زمان ۱۸ سالم بود و به بهرام رادان مسیر پیشرفت را نشان داد.»

او ادامه داد: «من روزی که در «شور عشق» بازی کردم نمی‌دانستم قرار است زرشک زرین بگیرم هر چند معتقدم این فیلم در زمان خودش فیلم تینیجری خوبی هم بود. شما به عنوان بازیگر از جایی به بعد منتظر اعتماد دیگران می‌مانی تا فضایی در اختیارت بگذارند. این اتفاق برای بهرام رادان زودتر رخ افتاد. به فاصله دو تا سه سال مسیرش عوض شد و در فیلم‌هایی بازی کرد که مورد توجه منتقدان قرار گرفت ولی من باز هم چند سال فیلم تجاری کار کردم.»

مهناز افشار با اشاره به این که در اوایل کارش بازیگری را جدی نمی‌گرفته است گفت: «اوایل بازیگری را جدی نمی‌گرفتم و دیگران هم جدی‌ام نمی‌گرفتند. (با خنده) دوران دبیرستان عکس‌های هنرمندی را که می‌گویند شبیه‌اش هستم امضا می‌کردم و می‌دادم به پسرهای محله و کیف می‌کردم. سواد و شناختم در حد دختری ۱۸ ساله بود و هفت، هشت سال گذشت تا با آزمون و خطا به جایی برسم که در «سالاد فصل» بازی کنم و بعد هم فیلم‌های دیگر. از جایی به بعد جدی گرفته شدم و جایزه‌اش را هم در جشن منتقدان برای بازی در «برف روی کاج‌ها» از شما گرفتم.»

بازیگر فیلم سینمایی «ارادتمند؛ نازنین، بهاره و تینا» ادامه داد: «من حاضرم با سر بکوبم توی سقف، سرم زخمی شود ولی سقف را بردارم. این طور بزرگ شده‌ام در نتیجه به هر کسی هم که با مانعی مواجه می‌شود می‌گویم بزن مانع را رد کن! ممکن است طول بکشد اما می‌توانی ردش کنی.»

در ادامه امیر پوریا به سراغ ازدواج مهناز افشار با یاسین رامین رفت. افشار در مورد حواشی این ازدواج گفت: «حدود ۱۱ سال پیش بود که پدرم فوت کرد. وقتی مُرد زیر میز غذاخوردی خانه مادرم قایم شده بودم چون احساس می‌کردم حامی‌ام را از دست داده‌ام. آن زمان نَمُردَم و ادامه دادم چون چاره دیگری نبود.»

او ادامه داد: «با احترام به همه همکارانم معتقدم زندگی شخصی وجود ندارد. وقتی من عکس سفره هفت‌سینم را در اینستاگرام می‌گذارم یا عکس دوران بارداری‌ام را، دیگر اجازه ندارم خط‌کشی کنم و بگویم در مورد این بخش نظر بدهید در مورد آن بخش نظر ندهید. این جمله را کسی می‌تواند بگوید که فقط عکس کاری و اجتماعی‌اش را منتشر کند اما منِ مهناز افشار این حق را ندارم.»

افشار افزود: «من با سوال، نقد و پرسش مشکلی ندارم تا جایی که روحم را زخم نکند. روزی که می‌خواستم ازدواج کنم، می‌دانستم همسرم پسر فردی خواهد بود که مجله «رویش» را به خاطر این که عکس من روی جلدش بود توقیف کرد اما فراموش نکنیم که هیچ کدام ما نه شبیه برادرمانیم، نه شبیه پدرمان، نه شبیه خواهرمان، نه شبیه مادرمان. وقتی کسی را دوست داری بابت دوست داشتنش باید تاوان بدهی و من مشکلی بابت تاوان دادن ندارم.»

او در مورد دخترش لیانا هم گفت: «با به دنیا آمدن لیانا یک دنیا به من اضافه شد. قبلا هم گفته‌ام اول که به دنیا آمد حسی نداشتم. (با خنده) چون قرار نیست همه مادرها شبیه هم باشند و حس مادری‌شان از لحظه اول شکوفا شود اما زمانی که شیرش دادم احساس کردم متولد شده‌ام. لیانا تمام جان، عمر و زندگی‌ام است.»

او در ادامه با اشاره به فعالیت‌های اجتماعی‌اش در فضای مجازی هم گفت: «با گسترش فضای مجازی دیگر لازم نیست روی اطلاع‌رسانی تلویزیون حساب کنیم و می‌شود به تلویزیون گفت هر چه قدر دلت می‌خواهد سانسور کن ما منبع دیگری داریم که می‌توانیم به آن رجوع کنیم.»

مهناز افشار بازیگر فیلم «متروپل» به کارگردانی مسعود کیمیایی ادامه داد: «من تریبون آدم‌هایی هستم که صدایشان به جایی نمی‌رسد. کسانی مثل کودکان بد سرپرست که از کودکان بی‌سرپرست تنهاترند... زنان فوتبالیستی که همیشه مورد کم لطفی قرار می‌گیرند... این که ما چرا نمی‌توانیم در ورزشگاه از نزدیک شاهد بازی فوتبال باشیم؟! تنها به این دلیل که بقیه حرف رکیک می‌زنند؟! چرا نمی‌گذاریم با قرار گرفتن در کنار هم این رفتار تصحیح شود و به جایش صورت مسئله را پاک می‌کنیم؟!»