کاریزماتیک یا قلدر؟! در ابتدای انتصاب دهمین رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این ذهنیت حاکم بود که این حوزه به مردی توانمند و کاریزماتیک یا شاید هم قلدر با نفوذی بالا نیاز دارد تا ماموریت این سازمان را که به عقیده رؤسای پیشین آن، مخروبه‌ای بازمانده از دولت قبل بود، به سرانجام برساند.
برای این تفکر دو استدلال وجود داشت؛ نخست آنکه این حوزه به حدی فراخ است که باید شخصیتی چالشگر، پیگیر، محکم و کاریزماتیک با نفوذی بالا انتخاب شود تا بین دستگاهی رفتار کند. دیگر آنکه این سه حوزه به قدری فراخ است که هر چه کار در آن انجام شود در نهایت فاصله‌ای زیاد وجود دارد که با سر و صدا می‌توان روی آن سرپوش گذاشت، تجربه تلخی که این سازمان بارها پشت سر گذاشته است.
اراده زنانه غالب بر قلدری مردانه!
زهرا احمدی‌پور ۹ ماه مانده به پایان کار دولت یازدهم به جمع اعضای کابینه پیوست، انتصابی که کم بی‌حرف و حدیث نبود، از آن جهت که به باور بسیاری، انتخاب یک زن آن هم بدون داشتن تجربه مدیریت اجرایی از میان خیل گزینه‌های معرفی شده برای ریاست این سازمان، تنها یک توجیه می‌توانست داشته باشد؛ گامی برای جبران کمبود مدیران خانم در کابینه دولت. هرچند که احمدی‌پور از همان ابتدا این فرضیه را رد کرده، اما اکنون بر این عقیده است «وقتی یک خانم، مسؤول می‌شود باید با تمام توان تلاش کند تا این مسیر برای سایر زنان بسته نشود و رییس جمهور، وزرا و استانداران همچنان به انتصاب مدیران زن مشتاق باشند.»
پس از گذشت شش ماه، اکنون زهرا احمدی‌پور بر این باور است که مدیریت این سه حوزه آن‌هم در یک سازمان، تنها به "اراده و پیگیری" نیاز دارد و نه قلدری مردانه و سر و صدای زیاد.
او در دیداری که از ایسنا داشت، در گفت‌وگویی با مدیران و خبرنگاران این خبرگزاری، تحلیلی از موقعیت و اقدامات سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ارائه کرد و درباره ارزیابی‌اش از استدلال‌های مرتبط با رییس این سازمان، به ایسنا گفت: «من برای خودم صبغه علمی قائلم و حاضر نیستم آن را در هیچ شرایطی از دست بدهم، برای همین هر جایی که مسؤولیت اجرایی گرفتم سعی کردم قالب علمی برای کارهایم داشته باشم. ممکن است خیلی‌ها آن قالب را نپذیرند و یا اصلا همراهی نکنند، به هر حال مبنا را بر این گذاشته‌ام که در چارچوب علمی حرکت کنم. شاید رمز موفقیتم در دوران مدیریت قبلی‌ام همین بوده که سعی کردم بر این اصول مدیریت کنم، منتهی مثل هر جای دیگر وقتی مدیر جدیدی منصوب می‌شود رصد می‌کنند ببینند اشکال و نقص کار کجا است.»
احمدی‌پور به کارهایی که در مدت انتصابش انجام داده اشاره کرد و گفت که «سعی کردم همه چیز این سازمان را عیان کنم. فکر کردم وقتی به عنوان مدیر وارد این مجموعه شدم باید شناختی بدست آورم و براساس آن شناخت، شروع به تصمیم‌گیری کنم.»
وی ادامه داد: «اصلی‌ترین کارم این بود که بدانم در قالب سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چه تکالیفی بر عهده دارم. بخشی از این تکالیف، قانون، آیین‌نامه، برنامه توسعه، سند چشم‌انداز و دستورالعمل بود. یک بخش دیگر آن هم تعهدات بین دستگاهی که در قالب تفاهم‌نامه معین شده بود. درست است که در زمان آقایان سلطانی‌فر، نجفی و حتی عقب‌تر در دوره بقایی امضا شده بود، اما به هر حال تعهدات سازمان بود، بنابراین دو ماه وقت گذاشتم تا آن‌ها را استخراج کردم، آن چیزی که به عنوان مأموریت از دستگاه انتظار می‌رفت و یا به عنوان تعهدات برای دیگر دستگاه‌ها تعریف شده بود.»
او مصداقی آورد و گفت: «مثلا در جریان یکی از سفرهای استانی، تماسی داشتم که وعده آقای سلطانی‌فر درباره بازسازی و مرمت بازار اراک را یادآوری می‌کرد، البته که آن، قول یک فرد نبود، تعهدی به عهده سازمان بود، بنابراین به قوت خود باید باقی بماند و عمل شود.»
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تعریف کرد که روزهای نخست ریاستش در این سازمان را صرف شناسایی ساختارها، وظایف محوله و استخراج نقاط ضعف کرده است که به استناد آن ها، از روشن شدن جهت‌گیری‌ها و برنامه‌های این سازمان برای سال ۹۶ خبر داد.
گرفتن درزهای مصوبه شورای امنیت
وی ادامه داد: «متوجه شدم برخی تفاهم‌نامه‌هایی که در سطح بین‌الملل یا ملی امضا کرده‌ایم در ظرفیت سایر دستگاه‌ها سهیم بوده، بدون اینکه استفاده‌ای از آن شده باشد. برای همین یکی از کارهای اولیه‌ام، بررسی و استخراج فرصت‌های این تفاهم‌نامه‌ها بود. دستورالعمل ارتقاء امنیت گردشگران، مصوب شورای امنیت کشور، نمونه‌ای از آن ها است.»
احمدی پور اضافه کرد: «در این دستورالعمل ۱۷ وظیفه برای دستگاه‌های دخیل، پیش‌بینی شده که تحول جدی در برقراری امنیت گردشگری را به دنبال دارد، اما چون آن دستگاه‌ها، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را متولی دانسته‌اند، همیشه منتظر مطالبه ما مانده‌اند.»
دستورالعمل شورای امنیت ملی مسؤولیت تمام سرویس‌های بهداشتی جاده‌ای بین راهی را به عهده وزارت راه گذاشته. ما هم این دستور را پیگیری کردیم. حالا وقتی وزیر راه می‌خواهد تفاهم‌نامه‌ای برای توسعه بزرگراه‌ها ارائه کند، امکان ندارد پیوست سرویس بهداشتی بین راهی در آن نباشد، چون وظیفه‌اش است
وی می گوید: «از کل وظایف تعیین شده در این دستورالعمل، شاید فقط چهار پنج مورد انجام شده باشد. ابتدا خیلی خوشایند نبود که وظایف‌شان را یادآور شوم. برای همین سراغ ظرف بزرگ رفتم که چرا دستگاه‌های مربوطه وظایف خود را انجام نمی‌دادند. در واقع مساله آن‌ها "نخواستن" نبود، بلکه مقاومت دستگاه‌ها برای آمدن پای کار بود.»
او مصداق دیگری آورد و افزود: «وقتی در نوروز یادآور شدم مسؤولیت سرویس‌های بهداشتی با وزارت راه و شهرسازی است، برآشفته شدند، در حالی‌که دستورالعمل شورای امنیت ملی این وظیفه را برای آن وزارتخانه تعیین کرده بود؛ مسؤولیت تمام سرویس‌های بهداشتی جاده‌ای بین راهی با وزارت راه است. ما هم این دستور را پیگیری کردیم. حالا وقتی وزیر راه می‌خواهد تفاهم‌نامه‌ای برای توسعه بزرگراه‌ها ارائه کند، امکان ندارد پیوست سرویس بهداشتی بین‌راهی در آن نباشد، چون وظیفه‌اش است. حالا اگر تمایل به انجام این کار ندارد یا باید مصوبه دیگری از شورای امنیت بگیرد یا من به شورا اطلاع دهم که این وزارتخانه به وظیفه خود عمل نمی‌کند تا رسیدگی شود.»
احمدی پور بیان کرد: «شاید این موضوع کمی به جنس زنانه‌ام برگردد که راحت از کنار کاری نمی‌گذرم و حتما باید کار تمام شود. دوست ندارم کار نیمه رها شود. این که دل دل کنیم و بین راه، منتظر تعیین تکلیف و نتیجه انتخابات و شرایط باشیم، هیچ‌کدام پاسخگو نخواهد بود، چون معتقدم اگر حتی یک روز در مسؤولیتی قرار گرفته باشم، به همان اندازه باید پاسخگو باشم. پس به خاطر خودم و خلوت خودم که باید نسبت به کارم احساس رضایت کنم، سعی کردم تمام این ظرفیت‌ها را بررسی و یکی‌یکی از دستگاه‌ها مطالبه کنم.»
معاون رییس جمهور، اعتباری که معاونت عمرانی وزارت کشور قرار است برای مرمت بناهای تاریخی، توسعه صنایع دستی و گردشگری به دهیاری‌ها و شهرداری‌ها اختصاص دهد را نیز برگ دیگری از کتاب موفقیت‌هایش در این سازمان دانست و درباره آن گفت: «ما در این ظرف سهیم شده‌ایم و مطالباتمان را تبدیل به تفاهم‌نامه کرده‌ایم که اجرای طرح ضربتی اشتغال نمونه‌ای از آن است.»
وی اضافه کرد: «در این طرح روی استان‌هایی متمرکز شده‌ایم که نرخ بیکاری‌شان از میانگین کشور خیلی بالاتر است؛ مثل ایلام، کردستان، کرمانشاه، سمنان و خراسان جنوبی. کار بی‌درنگ از ۱۶ و ۱۷ فروردین ماه امسال کلید خورد که از زمان شناسایی روستاها تا اعزام تیم کارشناسی، ۴۵ روز زمان صرف شد. برای تمام این روستا به فراخور نیاز و ظرفیت، پروژه تعریف شد که کاملا عملیاتی است و در پایان سال هم به سرانجام می‌رسد.»
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری می‌گوید: «دو سه روز پیش از آمدن من به این سازمان، پایان کار کمیته تلفیق برنامه ششم با رأی اعتماد آقای سلطانی‌فر از مجلس به عنوان وزیر ورزش و جوانان، همزمان شده بود و سازمان عملا نمی‌توانست وارد کمیته تلفیق شود، اما با هماهنگی خوب نماینده‌های مجلس، فرصتی ایجاد شد و ۵ حکم گرفتیم که یکی از آن‌ها ایجاد ظرفیت اشتغال در ۵۰۰ روستا است. این ظرفیت اشتغال می‌تواند در سه حوزه ایجاد شود، چون معتقدم راه نجات روستاها، ورود به این سه حوزه است. این کشور نه منابع آبی و خاکی دارد، نه ظرفیت‌های گسترده و ماندگاری در بخش انرژی و نه دیگر توان تحمل و پرداخت هزینه بابت بحث‌های حاشیه‌ای شهرها و جامعه را دارد، پس لازم است که سریع‌تر روستاها توانمند شوند، بستر هم که موجود است.»
او به نتیجه رسیدن این کارها را به حساب اراده‌ای که به خرج داده می‌گذارد و سپس اظهار کرد: «قبول دارم این سازمان فراخ است، ولی قبول ندارم که این حوزه آدم قلدر می‌خواهد. آدمی می‌خواهد که کار را تمام کند.»
احمدی پور اظهار کرد: «من به احترام خودم این اراده را به خرج می‌دهم، چون معتقدم وقتی یک خانم، مسؤول می‌شود باید با تمام توان تلاش کند تا این مسیر برای سایر زنان بسته نشود. باید راه باز بماند تا رییس‌جمهور، وزرا و استانداران همچنان به انتصاب مدیران زن مشتاق باشند. علاوه بر اینکه من یک شخص علمی بودم پس باید راهکارهای علمی برای چالش‌ها پیدا می‌کردم. اگر این طور نبود پس باید به هر آنچه خواندم و به دانشجویانم درس داده‌ام، شک می‌کردم.»
وقت گذاشتم مجامع شرکت‌های تابع سازمان را برگزار کردم که البته به عده‌ای بر خورد و شیطنت‌هایی هم کردند و حرف‌هایی هم زدند که این خانم، تند می‌رود و یا با این و آن مخالفت می‌کند. این شرکت ها کنار سازمان شکل گرفته‌اند که کار اقتصادی کنند، پس باید ارزش افزوده داشته باشند نه اینکه ضررده شوند
اتمام حجت با بنگاه‌های اقتصادی تابعه
او معتقد است؛ رویکردی که در این سازمان پیش گرفته، تا به حال جواب داده که برای اثبات آن به بسته شدن پرونده شرکت‌های تابعه و زیرمجموعه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اشاره کرد و درباره آن‌ها به ایسنا توضیح داد: «حدود پنج شش شرکت وابسته به این سازمان وجود دارد که در این سال‌ها، وضعیت نامشخصی داشتند، شرکتی داشتیم که پنج سال بود مجمع آن برگزار نشده بود، وقتی یک شرکت یا بنگاه اقتصادی سه سال تشکیل مجمع نمی‌دهد، یعنی نمی‌تواند فعالیت اقتصادی داشته باشد. شرکتی بود که از اردیبهشت ماه سال ۹۵، هیأت مدیره آن استعفا داده بود، چگونه آن بنگاه اقتصادی بدون هیأت مدیره فعالیت می‌کرد!؟ من وقت گذاشتم مجامع این شرکت‌ها را برگزار کردم که البته به عده‌ای بر خورد و شیطنت‌هایی هم کردند و حرف‌هایی هم زدند که این خانم، تند می‌رود و یا با این و آن مخالفت می‌کند. من به همه گفتم فقط در راستای شفاف‌سازی عمل می‌کنم. این شرکت‌ها یا بنگاه‌های اقتصادی، تابع سازمان هستند که یا باید کار کنند یا باید درشان را ببندند، چون این شرکت‌ها کنار سازمان شکل گرفته‌اند که کار اقتصادی کنند، پس باید ارزش افزوده داشته باشند نه اینکه ضررده شوند. شرایط طوری شده بود که سازمان آن شرکت‌ها را حمایت مالی می‌کرد، این چه معنایی دارد، سازمان باید به برخی از آن‌ها پول می‌داد که حقوق کارکنان شان را بدهند.»
وی اضافه کرد: «درحال حاضر هیأت مدیره این شرکت‌ها مشخص شده و عملا شفاف‌سازی در عملکرد آن‌ها صورت گرفته و هیأت مدیره‌های آن‌ها سه ماه یکبار باید گزارش دهند و اگر بخواهند نسبت به برنامه‌هایشان زاویه پیدا کنند، مشخص خواهد شد.»
او تاکید کرد: «این شرکت‌ها بیت‌المال و حق‌الناس هستند و من باید از آن ها دفاع کنم که خوشبختانه اکنون درباره آن‌ها خیلی دغدغه نداریم.»
سند ملی گردشگری بعد از ۱۵ سال خاک خوردن
احمدی‌پور، سند ملی گردشگری را از دیگر اقدامات معوق این سازمان برشمرد و درباره آن توضیح داد: «سال ۱۳۸۱ سند جامع گردشگری ایران تهیه می‌شود که تا سال ۸۳ اقداماتی روی آن‌ها نمی‌شود. حتی در دوره‌ای مشاورانی از سازمان جهانی جهانگردی درباره آن نظر می‌دهند، ولی در دولت‌های نهم و دهم، آن سند به کتابخانه می‌رود و از آن استفاده نمی‌شد. در سه سال نخست این دولت، سند یک دور دیگر بررسی می‌شود، اما بروز رسانی نمی‌شود، چون کار آنقدر گسترده بود و از طرفی هم دولت آنچنان درگیر برطرف کردن مشکلات این سازمان بوده که خیلی فرصت رسیدگی به آن را پیدا نمی‌کند.»
وی اضافه کرد: «من وقتی آمدم، سازمان روی ریل افتاده بود، بنابراین فرصت بود که این سند را بررسی کنم. کارگروهی برای آن تشکیل و اشکالاتش بررسی شد و با سازمان جهانی نیز رایزنی شد که یکی دو مشاور بین‌المللی بفرستند تا پایلوت را اجرا کنیم.»
معاون رییس جمهور اظهار کرد: «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را مکلف کردم در سال اول برنامه ششم، این سند ملی را برای سه حوزه، آماده و از همه مهم‌تر، نظام یکپارچه مدیریتی تعریف کند.»
در انتظار فصل‌الخطاب مقام معظم رهبری برای گردشگری
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در ادامه سخنانش به رویکردهای سلیقه‌ای و نامتراکم در برخورد با گردشگران که در سراسر کشور حاکم شده است، اشاره کرد و افزود: «در زمان بررسی اسناد مرتبط با این دولت، متوجه شدم گردشگران به هر استانی که می‌روند با رویکرد متفاوتی مواجه می شوند، نگاه ما به گردشگران، منسجم و یک شکل نیست. به نظرم رسید اگر بخواهیم این نگاه را به سمت ایجاد گفتمان قالب در گردشگری پیش ببرم، به ابلاغ سیاست‌های گردشگری از سوی مقام معظم رهبری نیاز دارم.»
وی اظهار کرد: «اسفندماه بحث را مطرح کردم که چهار پنج جلسه کارشناسی نیز برای آن تشکیل شد و کارگروه‌های نیز شکل گرفت، تا شهریور نیز خود را متعهد کرده‌ایم که سند اولیه را برای سیاست‌های کلی به مجمع ارائه دهیم تا مقدمات انجام شود و به صحن برود و بعد هم به استحضار حضرت آقا برسانند و نظرات ایشان را دریافت کنند تا ابلاغ شود که فکر می‌کنم نتیجه به اوایل سال ۹۷ برسد و آن زمان دیگر سیاست‌های توسعه گردشگری در رأس برای این کشور مشخص است و هر دستگاهی با هر نگاهی موظف است آن را اجرا کند و همگرایی در میان دستگاه‌های کشور رخ می‌دهد.»
او به چالش میان بخش خصوصی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز اشاره کرد و گفت: «بین ما و بخش خصوصی دیواری است که سعی شده با برگزاری نشست‌های مشترک، اشکالاتی که به این سازمان وارد است، مشخص شود. قرار شده امور قابل واگذاری به این بخش احصا شود، این حکم در برنامه ششم توسعه نیز لحاظ شده. تبصره‌ای هم به این مضمون دارد که بخش خصوصی می‌تواند برای خدمات‌اش پس از تایید سازمان، تعرفه دریافت کند.»
احمدی‌پور اضافه کرد: «از اتاق بازرگانی ایران درخواست کردیم فهرست خدمات قابل واگذاری را مشخص کند. قرار است از استان‌ها هم استعلام گرفته شود. این یک تفاهم مشترک بین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و اتاق بازرگانی ایران است تا بخش خصوصی پای کار آورده شود و توسعه زیرساخت‌های گردشگری اتفاق افتد.»
وی به حکم دیگری که به برنامه ششم توسعه اضافه شده است، اشاره کرد و یادآور شد: «تفاهم‌نامه‌ای با وزارت کشور داشتیم که در برنامه سوم و چهارم توسعه نیز لحاظ شده بود. براساس آن باید از نظر ساختاری و اعتباری به شهرهای دارای بافت تاریخی توجه می‌شد که در برنامه پنجم و ششم توسعه مغفول مانده بود. بنابراین با وزارت کشور تفاهم شد تا آن بندها دوباره اجرا شود و اعتباری به مرمت بنای تاریخی، توسعه بازارچه‌های صنایع دستی و ایجاد کمپ‌های گردشگری اختصاص یابد، یعنی شهرداری و دهیاری‌ها باید در این باره اقدام داشته باشند و این سازمان تسهیل‌گر باشد.»
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اکنون بر این باور است که مجموع اقدامات صورت گرفته بویژه پس از بازبینی اسناد، تعهدات و دستورالعمل‌ها، این سازمان را برای سال ۹۶ روی ریل قرار داده است.
مدیران هتل‌های اصفهان از سه برابر شدن درخواست‌ها خبر می‌دهند که فقط به یک برابر آن می‌توانند پاسخ دهند. برای همین برخی مالکان آپارتمان‌های مسکونی یا مجموعه‌های تجاری برای تغییر کاربری بنا به اقامتگاه گردشگری درخواست داده‌اند
او به خیزشی که در گردشگری کشور اتفاق افتاده نیز اشاره‌ای کرد و گفت: «تنها در فروردین‌ماه ۸۵ هزار خارجی به اصفهان سفر کرده‌اند. در بازدیدی که اخیرا از بناهای تاریخی این شهر داشتم، این رشد فزاینده کاملا بارز بود. شاید در بین هر ۵۰ گردشگر خارجی، یک نفر ایرانی دیده می‌شد. در اصفهان گردشگرانی از برزیل حضور داشتند، درحالی‌که در چهار پنج سال اخیر، از ایران، گردشگر به برزیل فرستاده بودیم، اما از این کشور گردشگری نداشتیم.»
وی اضافه کرد: «اصفهان در کل سال ۹۱ حدود ۶۵ هزار گردشگر خارجی داشت، این آمار پلیس مهاجرت بود، اما حالا مدیران هتل‌های اصفهان از سه برابر شدن درخواست‌ها خبر می‌دهند که فقط به یک برابر آن می‌توانند پاسخ دهند. مدیر استان اصفهان هم گفته؛ این موجی که در کشور راه افتاده باعث شده برخی مالکان آپارتمان‌های مسکونی یا مجموعه‌های تجاری برای تغییر کاربری بنا به اقامتگاه گردشگری درخواست دهند.»
احمدی‌پور اظهار کرد: «قرار شده فعلا تفاهم‌نامه‌ای تنظیم شود تا این مجموعه‌ها برای سه سال به اقامتگاه گردشگری تغییر کاربری دهند تا زیرساخت‌های هتلی این استان آماده شود، فقط به این خاطر که ما در حال جا ماندن هستیم و نمی‌توانیم به تقاضاها جواب دهیم.»
آنقدر شهامت دارم که به اشتباهاتم اعتراف کنم
معاون رییس‌جمهور در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره استراتژی و سیاست این سازمان در برابر رسانه‌ها که عموما نقش دیده‌بان را دارند، اما تحت تاثیر برخورد و فشار نهادها و برخی دستگاه‌ها، سرخورده و دچار افت شده‌اند، نیز گفت: «هیچ‌کس در مجموع دستگاه‌های دولتی از نقش رسانه در تبیین خدمات آن دستگاه، غافل نیست. بر این باوریم که جریان آزاد اطلاعات، یک فرصت است بویژه برای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری که همیشه با تهدیدهایی برای مراقبت و حفاظت از آثار تاریخی مواجه بوده و چشمان تیزبین رسانه می‌تواند به آن کمک دهد.»
وی افزود: «ما از این ظرفیت حتی در گردشگری می‌توانیم استفاده کنیم. اگر به عنوان یک شخص دولتی ادعا کنم ایران، کشوری امن، باثبات و جذاب است، ولی نتوانم آن را درست معرفی کنم به چه درد می‌خورد. من که در این سازمان چنین ظرفیت و امکانی ندارم، این کار رسانه است. در این مدت تلاشم را کرده‌ام از این ظرفیت استفاده کنم که شاید جزو اولین اقداماتی که در این سازمان انجام دادم، برگزاری تورهای رسانه‌ای به استان‌هایی بود که خیلی مقصد گردشگری نبودند.»
نقدی که رسانه می‌کند برای این سازمان سرمایه است. نگاه رسانه، مراقبتی و حفاظتی است. نگاه من هم به عنوان رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز مراقبت و حفاظت از این سرمایه است که امانت به شمار می‌آید و نه ابزاری برای اینکه مدیریتم را پایدارتر کنم
احمدی پور با اشاره به تور رسانه‌ای که اواخر سال گذشته به سیستان و بلوچستان برگزار شد و به گفته استاندار آن، در تعطیلات نوروز ۹۶ با ۲۰ درصد رشد ورود گردشگر روبرو شد، گفت: «به دنبال این حرکت، سرمایه‌گذارانی متقاضی فعالیت در سیستان و بلوچستان شدند. اگر رسانه نبود این اتفاق نمی‌افتد. حالا من بنشینم در سازمان بیانیه بدهم که مردم سیستان و بلوچستان امن است و کلی جاذبه دارد. این به گوش چند نفر می‌رسد، من مخاطبم را نمی‌توانم با بیانیه و اطلاعات سازمان آگاه کنم.»
وی بیان کرد: «اعتقاد قلبی‌ام بر این است که باید از تمام ظرفیت موجود در کشور برای شناسایی و معرفی استفاده کنیم، رسانه هم در این مسیر کمک کند، حتی در جایی که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اشتباه می‌کند و اقدامات‌اش به رکود گردشگری منجر شده یا ظرفیتی را نادیده گرفته و یا کاری انجام شده که به نفع میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور نبوده است.»
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: «نقدی که رسانه می‌کند برای این سازمان سرمایه است، چون امکان دارد بسیاری از اشکالات را در جریان تعاریف نشنویم. دیده‌بانی رسانه، حساسیت کشور را نسبت به حوزه‌های ما بالا می‌برد. به عنوان مسؤول این سازمان اعتقاد دارم بدون رسانه‌ها نمی‌توانیم به اهداف پیش‌بینی شده دست پیدا کنیم.»
احمدی پور اظهار کرد: «حتی اگر کوچکترین اشتباه را کرده باشیم باید پاسخ دهیم، این رسانه را دلگرم می‌کند. نگاه رسانه، مراقبتی و حفاظتی است. نگاه من هم به عنوان رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز مراقبت و حفاظت از این سرمایه است که امانت به شمار می‌آید و نه ابزاری برای اینکه مدیریتم را پایدارتر کنم. من حتی اگر یک روز در این سازمان باشم نسبت به این سرمایه مسؤولم و اگر رسانه در همین یک روز اشکالی را وارد کرد باید پاسخگو باشم و از رسانه مراقبت کنم. فکر کنم آن قدر شهامت دارم که اگر در جایی خطا کردم، اعتراف کنم و پای کار بایستم.»
تهیه و تنظیم گفت‌وگو؛ سمیه حسنلو و سمیه ایمانیان، خبرنگاران ایسنا
