یادداشتی در هیل از جان بولتون، سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل متحد
برگردان فارسی صدای آمریکا
مقام های کلیدی دولت ترامپ، کنگره، رسانه ها و دولت های خارجی را در جریان سخنرانی پنج شنبه پرزیدنت ترامپ در باره سیاست آمریکا در برابر ایران گذاشته و تاکید می کنند که محصول نهایی هنوز تکمیل نشده است. روایت رسانه ها این است که مشاوران ترامپ بر اساس مشورت هایی غلط رییس جمهور را به مسیری به شدت اشتباه سوق می دهند.
در یک کلام، توافق هسته ای اوباما در مسیر تبدیل شدن به توافق «ترامپ-اوباما» قرار دارد. بیشتر توصیه های کارشناسان حول تصحیح «قانون بررسی توافق هسته ای» مصوب کنگره در سال ۲۰۱۵ است نه اصلاح خود برجام.
کنگره پاسخ مشکل ما با ایران نیست. هیچ رییس جمهوری نباید اختیارات تصریح شده خود در قانون اساسی آمریکا در حوزه سیاست خارجی را بر عهده کنگره بگذارد.
اگر کنگره واقعا قصد اصلاح قانون «کورکر-کاردین» را دارد، بهترین کار لغو کامل آن است. مباحثات دامنه دار بر سر عدم تصدیق توافق هسته ای بدون ترک آن بحث هایی جدلی است. بعضی می گویند باید ایران را به ترک توافق تحریک کنیم، نه این که ما از توافق خارج شویم. این مضحک است. آمریکا باید بر مبنای منافع امنیت ملی خود عمل کند، نه این که منتظر لطف ایران بنشیند. چرا تهران باید توافق مطلوب اش را ترک کند؟
آمریکا پیشتر هم هنگام ترک یکجانبه «پیمان منع آزمایش موشک های بالیستیک» با این پیش بینی ها روبرو شده بود ولی همه غلط از آب درآمد. در واقع ترک آن معاهده ایالات متحده را در موقعیت بهتری برای دفاع از خود در برابر تهدیدهای خارجی ناشی از ایران و دیگران قرار داده است.
ایران پیشاپیش عضو پیمان منع گسترش و تکثیر جنگ افزار هسته ای موسوم به «ان پی تی» است و نباید به سمت تولید جنگ افزار هسته ای برود. این استدلال که خروج از توافق باعث می شود ایران با سرعت به سوی تولید جنگ افزار هسته ای برود مردود است.
تدابیر در نظر گرفته شده برای بازرسان بی فایده و به سود ایران است. آژانس بسیاری از تخلفات ایران را طی دو سال گذشته نادیده گرفته و اخیرا اذعان کرده است که قابلیتی هم در نظارت بر برنامه موشک های بالیستیک ایران ندارد.
مساله این است که وقتی ایران به موشک های با قابلیت حمل کلاهک هسته ای دست پیدا کند چقدر رفتار منطقه ای اش بدتر خواهد شد.
امروز زمان پایین آوردن گاردهای دفاعی ما نیست.
