اگر نخواهیم خود را گول بزنیم و ادای مردم نابود شده در زیر چکمه های فاشیسم را در آوریم، جمهوری اسلامی به آن بدی ها هم که فکر می کنیم نیست! فقط کافی ست به شخص شکایت کننده کمی فرصت دهیم تا مکنونات خود را بیرون بریزد، آنگاه خواهیم دید که ایشان با اشتیاقی وافر سالی دو سه ماه به «فاشیسم کده ی آخوندی» می رود و می آيد و هر بار هم سه چهار چمدان سوغات از وطن می آورد.

در این جا باید گفت بدا به حال فسیل شدگان! بدا به حال گول خورندگان و خود را گول زنندگان! بدا به حال کسانی که باور کرده اند «همه ی مردم» «تا عمق جان» «خواهان نابودی جمهوری اسلامی» هستند.

بر انگشت شمار متفکران واقعی و واقع اندیش است که این حقیقت را هر جا که هستند بیان کنند و کسانی را که در خواب به سر می برند بیدار کنند و به آن ها بفهمانند که جمهوری اسلامی به آن بدی که شما فکر می کنید نیست و هستند بسیارانی که لفظا مخالف حکومت اند و قلبا بی خیال آن. اگر حکومت عقل در سرش باشد و کاری به کار زندگی مردم نداشته باشد، ده ها سال دیگر بی هیچ مشکلی بر ایران حکومت خواهد کرد گیرم مملکت به ورشکستگی و افلاس افتاده باشد.

باور کنیم که «بسیاری از مردم» به رغم همزبانی با مخالفان، مخالف واقعی و قلبی حکومت نیستند و به راحتی با حکومت کنار می آیند. فریب نخوریم و خود را فریب ندهیم. فاصله فکری میان ایرانیان بسیار است؛ بسیار بیش از آن چه مخالفان واقعی و قلبی حکومت تصور می کنند.