نمی دانم روی سخن ام در این نوشته چه کسی باید باشد. من در حدی نیستم که بخواهم با رییس جمهور یک کشور مستقیما صحبت کنم. شاید به طنز، هر رییس جمهور و پادشاهی را مخاطب قرار دهم ولی این مطلب یک مطلب طنز نیست و طرح یک خواسته است؛ خواسته ای ساده و سر راست:
ایجاد ارتباط میان جوانانی که در ایران علیه حکومت اسلامی به پا خاسته اند.
خواست بچه های ما، مطلقا خرابکارانه یا آتش افروزانه نیست.
خواست بچه های ما، به تسلیم در آوردن حکومتی ست که تحت لوای دین، چهار دهه در ایران و جهان فاجعه آفریده است.
امروز بچه های ما به پا خاسته اند. به پا خاسته اند تا به حکومت اسلامی نشان دهند که ناراضی هستند. نارضایتی آن ها هم از حد گذشته و صداهای سرکوب شده، به شکل فریاد سراسر ایران را پوشانده است.
بچه های ما برای رساندن صدای اعتراض شان به هموطنان خود و جهانیان، نیاز به وسایل ارتباطی دارند. مهم ترین وسیله ی ارتباطی که جوانان را به هم و به مردم شان متصل می کند اینترنت است.
حکومت اسلامی، همیشه در موقع بروز بحران، کلید اینترنت و تلفن همراه را زده و به هر اندازه خواسته آن ها را قطع کرده است. این قدرتی ست که حکومت در اختیار دارد و می تواند هر طور خواست با آن رفتار کند.
آقای ترامپ در سخنانی گفته است می تواند اینترنت آزاد در اختیار جوانان ایران بگذارد. اهل فن معتقدند چنین کاری در زمان حاضر ممکن نیست و تکنولوژی لازم برای آن وجود ندارد.
ولی قطعا راه حل هایی برای عبور از هفت خوان قطع اینترنت وجود دارد.
اگر اینترنت در اختیار جوانان ما باشد بدون تردید به هدف هایی که در نظر دارند دست پیدا می کنند.
آقای ترامپ که از پشتیبانی مردم ایران در به ثمر رساندن اعتراضات شان سخن گفته می تواند در این زمینه به ایرانیان یاری رساند.
درخواست هر گونه کمک از کشوری مانند امریکا به نوعی در کشور ما تابوست ولی من به عنوان یک نویسنده ی آزاد و صریح اللهجه این درخواست را مطرح می کنم. می دانم که دستگاه تبلیغات حکومت اسلامی فردا خواهد نوشت که ضد انقلاب، از ترامپ کمک می خواهد و اینترنت گدایی می کند! می دانم که فردا خواهند نوشت معترضان مشتی خائن وطن فروشند و از اجنبی کمک می گیرند.
بگذار هر چه می خواهند بگویند! ما تا به امروز رد و اثری از هیچ کمکی نسبت به خود ندیده ایم و کمکی هم اگر صورت گرفته به کسانی بوده که خود بخشی از حکومت اسلامی بوده اند و خواهان ماندگاری آن! اما هر کمکی که بی چشمداشت و بدون فریب و نیرنگ و «فقط» در جهت آزادی مردم یک کشور باشد و در پس آن نقشه های شوم نباشد چرا نه؟! ما این قدر عقل و درک داریم که بفهمیم چه کمکی به چه منظوری صورت می گیرد و از در خواست آن در سطح جهانی ابا نداشته باشیم.
نیاز امروز ما، داشتن وسایل لازم برای ایجاد ارتباط میان مردم ایران است و هر کشوری بخواهد می تواند در این زمینه به ما یاری رساند.
