چرا به این وعده‌ها عمل نکرده‌است؟ با وجود گذشت چند سال، هیچ نشانه‌ای هم دیده نمی‌شود که قرار است در آینده‌ی نزدیک به این وعده عمل شود.

متاسفانه همینطور است. شاید دیگر نیازی به آرای مردم ندارند؛ شاید فکر می‌کنند اگر به این دست وعده‌ها عمل نکنند، اتفاق خاصی نمی‌افتد. انشالله که اینطور نباشد؛ اما واقعیت این است که چیزی که فراموش شده و به حال خود رها شده، سازمان تامین اجتماعی و بیمه‌شدگان و مستمری‌بگیرانِ آن است. این فراموشی می‌تواند برای کشور، برای دولت و برای ملت خطرناک باشد. این قصه‌ای نیست که بشود از کنارش ساده گذشت. نمایندگانی که در کمیسیون تلفیق، درخواست‌های تامین اجتماعی را نپذیرفتند، یا غافل هستند که انشالله همین است و یا خدای ناکرده قصدی دارند؛ وگرنه دلیلی ندارد که همچین امر مهمی را که در حد اهمیت بودجه دفاعی کشور است، نادیده بگیرند. در واقع، همانقدر که بودجه دفاعی کشور مهم است، بودجه و تامین نقدینگی سازمان تامین اجتماعی نیز اهمیت دارد. متاسفانه نمایندگان اصولا شناختی از تامین اجتماعی ندارند و تصور می‌کنند یک چاه ویلی هست پر از پول فراوان و هیچ وقت این سرمایه به انتها نمی‌رسد. خیلی خوب است که همه ما حامیان تامین اجتماعی با هم فریاد بزنیم که تامین اجتماعی، در پرداخت مستمری‌های ماهیانه دچار مشکل است؛ که تامین اجتماعی، سرمایه‌اش به تَه رسیده و دیگر ندارد که بپردازد.

نظرتان در مورد تهاتر اموالی که نماینده‌های مجلس پیشنهاد کرده‌اند، چیست؟ آیا تهاتر اموال می‌تواند جایگزین خوبی برای پرداخت نقدی بدهی‌های دولت به تامین اجتماعی باشد؟ خیلی از فعالان کارگری می‌گویند تجربه خوبی از تهاتر اموال نداریم؛ چراکه می‌آیند اموال غیرسودده را به جای بدهی‌ها واگذار می‌کنند که در نوع خود نه تنها منفعتی در آنها نیست، بلکه باعث ضرر و زیان سازمان هم می‌شود.

ما تا به امروز چندین بار با این طناب پوسیده در چاه رفته‌ایم و دَلومان هم از دستمان دررفته‌است و در نهایت، مصیبت بر سر سازمان نازل شده. در تهاتر اموال، مساله اصلی و سوال کلیدی این است که چه اموالی؟ بیایند مراکز پول ساز را به سازمان بدهند؛ بیایند واحدهای درآمدزا را به سازمان بدهند نه شرکت‌هایی که کلی باید برایشان هزینه شود، کلی باید سرمایه‌گذاری شود تا به شرایط عادی برگردند. همین الان که داریم صحبت می‌کنیم، سازمان تامین اجتماعی در شستا ده‌ها کارخانه دارد که کاملا زیان‌ده و بی‌ارزش هستند و امکان راه‌اندازی و به‌سودرسانی آنها هم وجود ندارد. این شرکت‌ها فقط و فقط برای سازمان، هزینه می‌تراشند؛ همین. آقایان وقتی بحث نصب مدیران که می‌شود، تامین اجتماعی خیلی جای خوبی برایشان است؛ چون دوستان مدیرشان را نصب می‌کنند و این مدیران، نفری چندین میلیون هم حقوق می‌گیرند و روزگارشان می‌گذرد؛ اما بقیه وقت‌ها تامین اجتماعی به دردشان نمی‌خورد؛ وبال گردنشان است انگار؛ در حالی‌که تامین اجتماعی یکی از اساسی‌ترین، مهم‌ترین و اثرگذارترین سازمان‌های کشور است که می‌تواند یار دولت و یار نظام باشد؛ لیکن بی‌توجهی می‌تواند همه چیز را به خطر بیندازد.

جدا از همه‌ی این کم‌کاری‌ها و عدم پرداخت بدهی‌ها، مصوبه‌ای هم کمیسیون تلفیق داشته که منابع درمان تامین اجتماعی باید به خزانه کل منتقل شود؛ یعنی این منابع از تصرف تامین اجتماعی خارج شود و به دولت واگذار شود؛ این را چطور ارزیابی می‌کنید؟

این هولناک‌ترین اتفاقی است که ممکن است بیفتد. یک بار دیگر هم این کار انجام شد که بالاخره بعد از سالها دوندگی و فریاد زدن و گرفتاری‌های بی‌شمار، توانستیم با قانون الزام، این روال را پس بزنیم و اوضاع را به قبل برگردانیم. اینها دوباره می‌خواهند یک امرِ آزموده و امتحان شده و بد جواب پس داده را دوباره امتحان کنند.

هدفشان از این کار چیست؟

هدف این است که منابع را تصاحب کنند و بیمه‌شده‌های تامین اجتماعی نیز بروند در صف بایستند. یعنی بیمه شده‌ها بابت دریافت خدمات درمانی‌ای که مایملک خودشان است، بروند در صف، دقیقا مثل سایرین. الان من و شمای بیمه‌شده‌ی تامین اجتماعی، برای درمان، بیمارستان خاص داریم؛ اما آن موقع خواهند گفت شما بیمارستان خاص ندارید؛ مثل همه اهالی کشور باید بروید و صف ببندید. اما مهمترین مساله این است که وزارت بهداشت تا حالا در عمر درمانیِ خودش، حتی یک بار صورتحساب درمان به سازمان تامین اجتماعی نداده و هرگز هم نخواهد داد؛ فقط چشم دوخته‌اند به این ۹ درصدِ درمانِ تامین اجتماعی و دنبال این هستند که از تامین اجتماعی بودجه بگیرند و کمبودهای خودشان را برطرف کنند و این، وحشتناک‌ترین قسمتِ قضیه است؛ اینکه دولت بیاید از تامین اجتماعی بودجه بگیرد، به‌شدت هولناک است.