* با توجه به اوضاع و احوال، بزرگترین هدیه‌‏ای که مسئولان «گذشته» و «فعلی» کشور - در هر رده و در هر دستگاه، وزارتخانه، نهاد و سازمان - می توانند در دهه فجر امسال به مردم بدهند، نه افتتاح پروژه است، نه برشمردن دستاوردهای انقلاب، نه بیان خاطرات ناگفته و نه تشریح معضلات رژیم گذشته.

* یک هدیه بسیار ارزشمند برای مردم این است که هر کس که در این 39 سال مسئولیت مهم و یا نیمه مهمی بر عهده داشته و یا دارد، «بزرگترین» انتقاد وارد به عملکرد خود را «صریح»، «صادقانه» و «بدون کلی‌گویی» و «به طور مشخص» به اطلاع مردم برساند.

* انتقاد از خود به عنوان یک مسئول، اگر واقعی و منصفانه باشد، قطعا منزلت فرد را نزد جامعه بالا می‌‏برد، غرور نفسانی او را می‌شکند، در دل مردم امید ایجاد می‌کند و زخمهای جامعه را تا حدی التیام می‌بخشد.

* هدیه دوم برگزاری نشست با منتقدان است، البته مشروط بر اینکه انعکاس آن فقط بر عهده اطرافیان و یا رسانه های مورد عنایت نباشد. اصلا چند منتقد منصف را خود آقای مسئول انتخاب کند.

* مردمی که آنقدر به ندرت از مسئولان «تواضع عملی» دیده‌اند که برداشتن نرده میان جایگاه و مردم در نماز جمعه یک شهر را چنین گسترده انعکاس می‌دهند، شدیدا از عبور مسئولان از لااقل یک نرده نفسانی و اعتراف به پاره‌ای اشتباهات استقبال خواهند کرد؛ البته اگر برخی اطرافیان که متخصص تمسک به مصلحت های «من درآوردی» هستند، مانع نشوند.

مسئول محترم!
تواضع خود را امروز عملا به مردم اثبات کنید، ممکن است فردا خیلی دیر باشد!