این نماینده بولتون را فردی فهمیده و یک آمریکایی شگفت‌انگیز توصیف کرده و گفته است انتخاب هوشمندانه ترامپ را تحسین می‌کند و تاکید کرده «با توجه به شرایط استثنایی کشور منتظر همکاری با او در موضوعات بسیار نگران‌کننده در حوزه‌‏ی «امنیت ملی» هستیم.»

خبر بد برای دشمنان آمریکا

سناتور لیندزی گراهام نیز در واکنش به انتصاب بولتون گفته است «این خبری خوب برای متحدان آمریکا و خبری بد برای دشمنان آمریکاست و معتقدم او درک قاطعی از تهدیدها از جانب کره شمالی و رژیم ایران و اسلام افراطی دارد.»

جان بولتون از سال ۲۰۰۱ معاون وزیر خارجه در امور کنترل تسلیحات و امور امنیت بین‌المللی و در مقطعی سفیر آمریکا در سازمان ملل‌متحد بود.

بولتون ساعاتی پس از آنکه ترامپ او را به عنوان مشاور جدید امنیت ملی آمریکا معرفی کرد، در توییترش نوشت که قرار است در یک برنامه تلویزیونی در شبکه فاکس‎ نیوز به همراه مایک پمپئو در مورد برنامه‎های آمریکا پس از خروج احتمالی از توافق اتمی با رژیم ایران شرکت کند. این پیام به معنی آن است که مسئله برجام یکی از دلایل اصلی برای جایگزینی بولتون در این مقام است.

جان بولتون دوشنبه ۹بهمن ۹۶ در مصاحبه با فاکس نیوز گفته بود رژیم ایران مرگ نزدیک توافق اتمی را می‌بیند.

روزنامه واشنگتن پست نیز با اشاره به اینکه بولتون یکی از مخالفان سرسخت رژیم کیم جونگ اون رهبر کره شمالی است به مقاله‌‏ی او در پایگاه خبری «برایت بارت» اشاره کرده است که نوشته بود کره شمالی به رژیم ایران و القاعده و دولت اسلامی (داعش) تسلیحات می‎فروشد و باید برای اقدامات پیشگیرانه علیه فعالیت‎های موشکی تهران و پیونگ ‏یانگ آماده شد.

بولتون معتقد است «هر توانمندی که کره شمالی در زمینه‏ تسلیحاتی و موشکی دارد رژیم ایران روز بعد آن را خواهد داشت.»

خیلی از کارشناسان معتقدند بولتون در تقابل با جمهوری اسلامی حتی از ترامپ تندتر است.

جان بولتون بارها تاکید کرده ترامپ باید از توافق اتمی خارج شود و تحریم‎های اقتصادی را علیه تهران مجددا آغاز کند و تا سرنگونی جمهوری اسلامی پیش ببرد.

بولتون صراحتاً می‎گوید «هدف آمریکا باید تغییر رژیم ایران باشد» و حتی ابایی ندارد که بگوید جنگ هم یکی از گزینه‎های این تغییر است. موضوعی که سال ۲۰۱۵ در گفتگو با نیویورک تایمز تکرار کرد.

از نهم آوریل که بولتون ۶۹ ساله کارش را در کاخ سفید آغاز می‌کند و تا پایان مهلت ترامپ برای تصمیم در مورد تمدید یا عدم تمدید توافق اتمی با جمهوری اسلامی حدود یک ماه فاصله است.

یکی از پرسش‌هایی که واشنگتن پست مطرح کرده این است که بولتون و ژنرال ماتیس چطور در کابینه ترامپ همکاری خواهند کرد در شرایطی که ماتیس نسبت به آغاز هر درگیری و جنگی محتاطانه عمل می‎کند.

گفتنی است که در سال‎های نه چندان دور بولتون روابط خوبی با «سازمان مجاهدین خلق ایران» داشت و در تعدادی از گردهمایی‎ها و میتینگ‎های سیاسی هواداران این گروه سخنرانی کرد و از آن دسته محافظه‎کاران سنتی آمریکاست که اعتقاد داشت سازمان مجاهدین باید از لیست سازمان‎های تروریستی خارج شود تا پتانسیل برای فشار بر رژیم ایران افزایش پیدا کند اما این رابطه در مقایسه با گذشته به سردی گراییده است.

فرمول آشنای ترامپ برای در هم‎پیچیدن رژیم ایران

بولتون معتقد بود انقلاب اسلامی ایران نباید چهل سالگی خود را ببیند و همین اظهار نظرهای بی‎پرده باعث شده انتصاب او با واکنش‎های مختلفی در فضای مجازی مواجه شود.

گروهی آمدن بولتون را برای سپاه، قاسم سلیمانی و نایاک (لابی رژیم در آمریکا) خبر تلخی دانسته‌اند. گروهی هم معتقدند حتی اگر آمدن بولتون برای جمهوری اسلامی به منزله آغاز جنگ نباشد همین تصور روانی و کابوس جنگ و براندازی و خروج از برجام و تحریم‎ها رژیم را از پا می‎اندازد.

سیاست «رییس عصبانی، معاون باج‌بگیر» نسخه‏‎ای است که رژیم ایران پیش از امضای توافق اتمی تا ژوییه ۲۰۱۵ پیاده کرد.

آن زمان رهبر جمهوری اسلامی و گروهی از «تندروهای بی‎کلّه» در سپاه پاسداران و مجلس شورای اسلامی با کمک پیاده‌نظام و رسانه‌‏ها بر طبل آمریکا ستیزی می‌کوبیدند و در کنار فعالیت‎های اتمی، موشک‎های بالستیک آزمایش می‌کردند و چنگ و دندان نشان می‌دادند. اما در حالی که کمر رژیم زیر بار تحریم‎های اقتصادی خم شده بود، از دل این «فرمول وحشت» که معمولا اروپایی‌ها را به دست و پا می‌اندازد، روحانی و ظریف با چراغ سبزِ «رییس عصبانی» در شکل و شمایل شوالیه‌ی نجات‎بخش وارد صحنه شدند و پای میز مذاکره نشستند و خوش و بش کردند و «نرمش قهرمانانه»‌ی علی خامنه‌ای را به اجرا گذاشتند و هم باج گرفتند و هم باج دادند.

حالا ظاهرا همان سیاست‎ را به شکل برعکس، ترامپ با آوردن پمپئو و بولتون در برابر جمهوری اسلامی و اروپا پیاده می‌‏کند. سیاستی با ابعاد وسیع‎تر و پیامدهای غیرقابل پیش‎بینی با پیامی روشن برای اروپایی‎ها که می‌بایست بساط مماشات با رژیم ایران را برچینند.

این همه در حالیست که ترامپ ضمن انتقاد از حمله‌ی جرج بوش به عراق، تا کنون نیز نشان داده حاضر نیست حتی یک دلار برای جنگ خرج کند. همچنین یکی از انتقادهای او به اوباما نگه داشتن نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان و عراق بوده است. ترامپ حاضر نشد برای پایان دادن به جنگ سوریه نیز برای استقرار نیروهای نظامی بیشتر، پول و همچنین جان سربازان آمریکایی را هزینه کند.

رییس جمهوری آمریکا و دوستانش از جمله عربستان سعودی و اسرائیل که آنها نیز بخشی از پیشبرد این سیاست را برعهده دارند، هدف خود را همراه کردن اروپا قرار داده‌اند. این هدف با ملاقات رهبران آمریکا و کره شمالی که قرار است در ماه مه صورت گیرد، کشورهای اروپایی را در حمایت و مماشات با جمهوری اسلامی به گوشه‌ی رینگ سیاست جهانی می‌راند. آن هم در حالی که پوتین به عنوان رییس جمهوری تازه و دوباره تایید شده، به دنبال بر جای گذاشتن کارنامه‌ای درخشان از احتمالا آخرین دوره ریاست جمهوری خود خواهد بود. کارنامه‌ای که در آن «اول روسیه» نقش حیاتی و تعیین‌کننده بازی می‌کند و نه جمهوری اسلامی یا رژیم بشار اسد! در این میان، اروپا نیز باید فکری به حال جمهوری اسلامی بکند که چون طوق لعنت به گردنش آویخته شده است.