ما، که دو حزبِ مخالفِ انتقامجوئی و تخریب آثار فرهنگی و تاریخی هستیم، معتقدیم که اقدام اولیهء کارگزاران حکومت اسلامی در امر تخریب آرامگاه پادشاهی که سهمی بزرگ در نوسازی و مدرن شدن ایران داشته امری ناشی از روحیه‌ای وحشی و دور افتاده از تمدن، و کوششی در راستای واقعیت زدائی از تاریخ و استیلای فراموشی بر واقعیت حوادث بوده است؛ روشی که متأسفانه نه تنها در مورد آرامگاه و پیکر پادشاه درگذشتهء ایران بکار رفته، که در تخریب آرامگاه چهره‌های مهم دیگری که حکومت آنان را دشمن خود می‌دانسته، و نیز قربانیان بی شمار سیاسی و مذهبی این حکومت اعمال شده و، به نام مذهب، سنتی را بنیان نهاده است که زدودن آثار شرم آور آن سالیانی چند بطول خواهد انجامید. وجود گورهای دسته جمعی، وجود «خاوران»‌ها در سراسر کشور، وجود گورستان‌های ویران شدهء بهائیان، و تخریب سنگ مزار هنرمندان و بزرگان ایران روشی است که همچنان از درنده خوئی سرکردگان این حکومت غاصب حاکمیت ملی ایرانیان حکایت دارد.

از نظر ما، پیدا شدن پیکر پادشاهی که نخستین پایه‌های حکومت سکولار در ایران را بنیاد نهاد، و ایراندوستی که با نهایت سرسختی و البته آمرانه کوشید تا ایران را از اعماق لجن تاریخ و نفوذ آخوندها بیرون کشد، فرصت مهم دیگری را برای نمایش ماهیت واقعی حکومت اسلامی فراهم آورده است. با توجه دلسوزانه به احساساتی که بخشی از جامعه ایران در این مورد نشان داده است، به باور ما، وظیفهء هر دولتی است که پیکر پهلوی اول را در جائی مناسب شأن این پادشاه و قابل دسترس برای مردم ایران قرار دهد، که در غیر این صورت جهانیان شاهد دیگربارهء سبعیت ماقبل تاریخی و توأم با ترس گردانندگان آن از ماهیت جنبش دموکراسی خواهی سکولار ایرانیان خواهند بود.

خسرو بیت اللهی - دبیر کل حزب مشروطهء ایران (لیبرال دموکرات)

اسماعیل نوری علا - دبیر کل حزب سکولار دموکرات ایرانیان