نگاه کن!
کتبیه‌ی زخمی همچنان آرام است
و برلبان سنگی‌اش
شادمانی می‌خندد.
می‌داند، آتش فرو نمی‌نشیند
تا آتشکده‌ای باقی است*
این روزها، با سفری که رییس میراث فرهنگی جمهوری اسلامی هفته پیش به بوشهر داشت، پس از یازده سال، دوباره موضوع «کتیبه‌ی باستانی خارک» مطرح شده است.
یازده سال پیش در پاییز ۱۳۸۶، رسانه‌ها اعلام کردند که کتیبه‌ای سنگی در خارک پیدا شده است. همان زمان باستانشنان گفتند که بررسی‌ها و مطالعات نشان می‌دهد که این کتیبه یکی از قدیمی ترین اسناد هویتی خلیج فارس است. در همان زمان آقای علی اکبر سرفراز، باستانشناس سرشناس و معتبر ایرانی به خبرنگاران گفت که: «هر چند پیش از این نیز نام خلیج فارس برازنده ترین نام بوده است اما با کشف کتیبه‌ای به خط فارسی باستان و متعلق به دوره هخامنشیان می‌توان از این نام‌گذاری با سند محکم دیگری دفاع کرد».
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
بر کتیبه نوشته شده بود: «این سرزمین خشک و بی آبی بود شادی و آرامش را آوردم»
چند ماهی از این خبر نگذشته بود که خبر رسید این کتیبه تاریخی را زخمی کرده‌اند به طوری که هفتاد در صد آن دیگر قابل خواندن نیست. بعد اعلام کردند افرادی در این ارتباط دستگیر شده‌اند و پس از چندی هم آن‌ها را بی سر و صدا آزاد کردند.
در آن روزها به دلایل متعدد روشن بود که زخمی کردن کتیبه‌ی خارک عملی کاملا حساب شده و زیر نظر «افراد قدرتمندی در حکومت» بوده است:
۱ـ کتیبه زیر نظر سازمان میراث فرهنگی بود و به گفته خودشان آن را در محفظه‌ای فلزی و با قفل و کلید قرار داده بودند.
۲ـ شکستن سنگی که قرن‌های قرن سلامت بوده، کار ساده‌ای نیست. به ویژه این که محفظه فلزی در منطقه‌ای قرار داشت که زیر نظر سپاه پاسداران است و هیچ فردی بدون مجوز نمی‌توانست و نمی‌تواند از آن جا عبور کند.
۳ـ شکستن و زخمی کردن حروف این کتیبه بدون سر و صدا امکان پذیر نبوده است.
۴ـ اشخاصی که این عمل را انجام داده‌اند نه قاچاقچی میراث فرهنگی بوده‌اند و نه حفار غیرمجاز، زیرا این دو گروه اشیای باستانی را سالم می‌خواهند و نه خرد شده. ویرانگران فقط قصدشان زخمی کردن کلماتی بود که ثابت می‌کرد خلیج فارس همیشه خلیج فارس بوده است.
۵ـ هیچ نشانه‌ای از فرد یا افرادی که دستگیر شدند در دست نیست. فقط در آنزمان خبرهایی منتشر شد که نشان می‌داد این افراد را آزاد کرده‌اند.
و... و...
از آن زمان به بعد به گفته کوشندگان میراث فرهنگی خارک، هیچ کارشناس و یا متولی آثار تاریخی را برای بررسی این کتیبه نفرستاده‌اند و هیچ کدام از افراد سازمان میراث فرهنگی کلامی درباره سرنوشت آن نگفته‌اند. تنها هفته پیش وقتی مونسان رییس سازمان میراث فرهنگی به بوشهر رفت و فرهنگ دوستان از او درباره سرنوشت کتیبه پرسش هایی کردند او فقط گفت: در حال بررسی هستند، دو گزارش متفاوت در این زمینه وجود دارد؛ باید کارشناسان بیشتری فرستاده شوند تا جمع‌بندی در این زمینه انجام شود»
و پس از یازده سال رسانه‌ها (که اکنون حتی به اندازه آنزمان هم اجازه خبررسانی ندارند) جرات کردند عکس و خبری در این مورد منتشر کنند.
خبرها و گزارش‌های زیر بخشی از مطالب مربوط به سال‌ها پیش در سایت «بنیاد میراث پاسارگاد» است و نشان می‌دهد که زخمی کردن کتیبه‌ی خارک عملی کاملا حساب شده و زیر نظر «افراد قدرتمندی در حکومت» بوده است. توجه کنید تمامی این مطالب که در نشریات دولتی آن روزها منتشر شده بود اکنون دیگر قابل دسترسی نیست، زیرا آن‌ها را حذف کرده‌اند و شما فقط ممکن است بتوانید آن‌ها را در برخی نشریات اختصاصی خارج کشور بخوانید:
خبرهای پیدا شدن کتیبه و اظهار نظرها
کتیبه با شیئی نوک تیز و چکش آسیب دیده
--------------------
* بخشی از یک شعر بلند که در سال ۸۷. و در ارتباط با زخمی شدن کتبیه خارک گفته شد. کل این شعر در کتاب «وقتی که سنگ عشق می‌خوریم» منتشر شده است.
