همه خوب عمل می کنند و فقط یکی دو تا تیم شرایط مشخصی ندارند. همه تیم ها خریدهای آن چنانی انجام می دهند؛ تازه با توجه به اینکه 25 بازیکن داشتند و الان هم شش بازیکن دیگر می گیرند. خرج های آنچنانی، پول های آنچنانی، بازیکنان با کیفیت، ستاره های لیگ و حتی خارجی های خوب جذب می کنند. این برای ما خیلی سخت است و کار ما را خیلی دشوار می کند.

• با توجه به شرایطی که اشاره کردید، آیا منصفانه است که تیم هایی نظیر نساجی و نفت مسجد سلیمان که تازه به لیگ برتر صعود کرده اند، شرایط برابری از لحاظ جذب بازیکن با سایر تیم های لیگ برتری داشته باشند؟

ما همین اعتراض را داشتیم. حدود یک هفته است که در مورد این موضوع در حال صحبت هستم و با آقای فتاحی، محمودزاده و بهاروند هم در این خصوص صحبت کردم و به ایشان گفتم که به این شرایط اعتراض دارم. در این سال ها ببینید هر تیمی از لیگ یک آمده، سال بعد مدعی سقوط بوده. البته تیم هایی هم بوده اند که نمایش خوبی داشته اند ولی معمولا شرایط برای تیم های لیگ یکی بسیار سخت بوده و حتی تیمی داشتیم که 4 سال کارش این بوده و مداوم در حال رفت و برگشت به لیگ برتر و لیگ یک بوده است. این اتفاق به خاطر مبارزه نابرابر است. شما ببینید هر تیمی در لیگ برتر 25 بازیکن داشته است یا نه حداقل 20 بازیکن داشته است. امسال هم 6 بازیکن می گیرد و می شود 26 بازیکن. حتی بازیکنی هم اگر از دست بدهد، 26 یا 20 بازیکن لیگ برتری دارد. ما امسال تیممان از لیگ یک به لیگ برتر آمده و مشکلی که داریم این است که تیم ما هفت بازیکن می تواند بگیرد یعنی فقط یک بازیکن بیشتر از لیگ برتری ها و تیم ما هم کامل اندازه لیگ یک بوده و تیم بستن در لیگ یک و لیگ برتر کاملا متفاوت است. شما در لیگ یک طوری تیمتان را می بندید و در لیگ برتر هم به نحوی دیگر. این حداقل فکر و ذهن من است و من نمی توانم تیمی که امسال برای لیگ یک می بندم، تیمی باشد که سال بعد هم در لیگ برتر به من کمک کند. شاید من در لیگ یک بازیکن 34 ساله و با تجربه بگیرم که کمکم کند ولی در لیگ برتر شاید این نظر را نداشته باشم. متاسفانه تصمیم ها و قوانینی که در این زمینه موجود است کاملا اشتباه است. تصمیم درستی است که سه بازیکن 25 سال با تیم ها باشند ولی این کاملا به سود تیم های لیگ برتری است و تمام تیم های لیگ برتری از این قانون استفاده می کنند، پس من باید چه کاری بکنم؟! آنها 6 بازیکنی که داشتند، شد 9 تا ولی 7 سهمیه ما همان 7 باقی ماند. پس من باید باز هم بازیکن لیگ یکی بگیرم و باز هم چیزی به نفع من نشده است و فقط به نفع تیم های لیگ برتری است. پول که دارند، امکانات که دارند، نامه که می زنند و بازیکن سری سوم لیگ برزیل را وارد تیم خود می کنند، تمام این اتفاقات رخ می دهد و بعد سه بازیکن زیر 25 سال هم به آنها می دهند! این ها اتفاقاتی است که به تیم من ضربه می زند. این اعتراض را هر تیمی از لیگ یک به لیگ برتر بیاید و انجام بدهد، حقش است. الان من می گویم و اولین نفر هستم که این حرف را می زنم.

تمام تیم هایی که از لیگ یک به لیگ برتر می آیند از همین حالا باید اعتراض کنند. من نمی دانم هفته بعد یا سال آینده کجا هستم ولی این قانون باید تغییر کند. این قانون باید برای تیم های لیگ یکی اصلاح شود، چرا که خصوصی اداره می شویم و از جیب خرج می شود.

در تیم ما آقای صنیعی فر مالک باشگاه و آقای حدادی زحمت می کشند و هزینه می کنند ولی نمی توانیم مثل تیم هایی که هزینه های زیادی می کنند با آنها مبارزه کنیم. خیلی جالب است که یک سری از تیم ها اینقدر بازیکن لیگ برتری داشتند، سهمیه خودشان را با لیگ یکی پر کرده اند! این واقعا کار ما را سخت می کند. من باید جوابگوی یک شهر باشم. نساجی بعد از 24 سال به سطح اول فوتبال کشور بازگشته و من از همین حالا هشدار می دهم که با شرایط موجود کار خیلی سخت است، مگر اینکه شرایط یک طوری بشود که حداقل کمی هم به ما سود برسد. الان سهمیه های لیگ برتری ها شده 9 و سهمیه لیگ یکی ها شده 7؛ من الان 11 بازیکن لیگ یکی دارم و عملا تیم من لیگ یکی بسته شده. کیفیت تیم ها در حال حاضر با هم تفاوت دارد.

• با این شرایط کار شما خیلی سخت تر هم می شود.
بله با این شرایط دو سه تیم هم برای نیفتادن تلاش می کنند که هر کسی شانس بیشتری داشته باشد و بیشتر کار کند، باقی می ماند و بقیه سقوط می کنند. شما ببینید و آسیب شناسی کنید که چرا هر تیمی به لیگ برتر صعود می کند، سال بعد مدعی سقوط است. همین الان هم می گویم منظورم تمام تیم ها نیست ولی در اکثریت مواقع این اتفاق افتاده است. سال قبل سپیدرود این اتفاق برایش افتاد ولی پارس جم استثناء بود و سال قبل تر هم ماشین سازی. این شرایط باید تغییر کند و حداقل شرایطی فراهم شود که تیم های لیگ یکی شرایط بهتری داشته باشند. بازیکن خارجی هم که نمی توانیم جذب کنیم. البته ما نمی توانیم؛ یک سری تیم ها این کار را کرده اند ؛ پولش را دارند و نوش جانشان ولی واقعا این رقابت نابرابر است. همه چیز نابرابر است و بعد می گوییم چرا این تیم ها می افتند. اگر کسی می تواند بیاید و کار کند. واقعا سخت است. من به آقای بهاروند گفته ام و از هیئت مدیره هم می خواهم و خواهش می کنم که در مورد این قانون سریع ترتیب اثر بدهند تا درست شود. یا ما باید سه بازیکن لیگ برتر از تیم های دیگر و زیر 25 سال بگیریم یا سهمیه سه تا زیاد شود. شرایطی که به نفع ما شود؛ الان چه فرقی برای من دارد که سه بازیکن 25 سال از تیم خودم داشته باشم. تازه من الان فقط 2 بازیکن دارم که اگر بتوانیم آنها را برگردانیم یا نه. پس این کاملا یکطرفه یه سود لیگ برتری ها است. آنها را کاملا جدا کرده اند و بقیه هم باید دعوا کنند که می افتند یا نمی افتند. بازم می گویم از الان تا آخر فصل اگر ترتیب اثر داده نشود، هر روز مصاحبه می کنم و این موضوع را تکرار می کنم. این را فقط برای خودم هم نمی گویم؛ سال های بعد هم وجود دارد. این برای فوتبال ما است و برای خودم نیست. نفت مسجد سلیمان باید اعتراض کند و تیم هایی که سال بعد صعود می کنند. کجای دنیا اینگونه است؟! بگویند که ما هم بدانیم. به همه مسئولین سازمان هم گفته ام، نامه هم زده ایم و امیدوارم خیلی زود ترتیب اثر بدهند. از شما خبرنگاران هم می خواهم که پیگیری کنید و به فوتبال خدمت کنید.

• در مورد سال گذشته که با خونه به خونه شروع کردید و با نساجی مازندران تمام کردید و همینطور اختلافاتی که وجود داشت، صحبت می کنید.
من بعد از هفته اول سال گذشته با مدیران خونه به خونه صحبت کردم. خیلی اتفاقی بود؛ برای یکی از دوستانمان که فوت شده بود رفته بودیم یک بازی انجام دهیم که به صورت کاملا اتفاقی صحبت ها انجام شد و از طریق یکی از دوستان سرمربی خونه به خونه شدم. هفته اول بردیم ولی در ادامه شرایط بسیار سختی داشتیم ولی خوب به کارمان اعتقاد داشتیم. شاید هیچ کس فکر نمی کرد که ما بدون تجربه بتوانیم کارمان را شکل دهیم و بردهایمان بعد از چند هفته شروع شد. ما نفت مسجد سلیمان را در خانه آنها بردیم. 2 لیگ برتری را در جام حذفی شکست دادیم. بازیکنان با کیفیتی هم داشتیم که الان به تیم های دیگر رفته اند و یا خودمان آنها را جذب کرده ایم. ما با تیم هایی که مدعی صعود بودند در نیم فصل اول در خانه آنها بازی کردیم. در نیم فصل دوم با توجه به این شرایط می توانستیم صعود را در دست خودمان داشته باشیم ولی اتفاقاتی افتاد که ترجیح دادم بیرون بمانم و برای مدتی استراحت کنم. بعد هم که پیشنهاد نساجی آمد، با فکر و دیدن 5 بازی نساجی (بازی های آخر این تیم) تصمیم گرفتیم که به این تیم برویم. فکر می کنم قسمت این بود که بعد از 24 سال مردم در این شهر جشن صعود بگیرند. ما توانستیم طی 9 هفته اختلاف امتیاز 7 امتیاز و 9 امتیاز با صدر جدول را جبران کنیم. با چه تیم هایی هم بازی کردیم. تمام تیم های مدعی در هفته های آخر با ما بازی کردند. با بادران، فجر، مسجد سلیمان، مس کرمان و فقط دو بازی ساده مقابل صباباتری و راه آهن بود که البته در بازی آخر شرایط خیلی سنگین شده بود. ضمن اینکه 5 تا بازی بیرون از خانه طی 9 هفته داشتیم. وقتی نگاه می کنیم می بینیم که تیم ما کیفیت صعود داشته و حق مازندران بوده که حداقل یک تیم در لیگ برتر داشته باشد. من اول فصل هم گفتم که استان مازندران لیاقت داشتن یک تیم در لیگ برتر را دارد و خدا را شکر این اتفاق افتاد. موضوعی دیگر بازیکنانی هستند که سال گذشته زحمت کشیدند و امسال پیش ما نیستند. مردم همیشه آنها را به یاد خواهند داشت. در قلب من جا دارند و امیدوارم هر جا هستند موفق باشند. اسم آنها در تاریخ باشگاه نساجی و قلب مردم مازندران ثبت شده است. امیدوارم فوتبالشان را هم با کیفیت ادامه دهند.

• عملکرد تیم ملی را در جام جهانی چطور دیدید با توجه به دیدگاه های متناقصی که وجود دارد؟
شما باید ببینید از فوتبال چه چیزی می خواهید. اینکه می خواهید نتیجه می خواهید یا آینده نگری؛ برنامه برای تیم چیست؟ نسبت به این دو دیدگاه می توانیم بگوییم که عملکرد خوبی داشته ایم یا نه. وقتی ما هدف مشخصی نداریم و برنامه مشخصی نداریم 4 امتیاز گرفتن در جام جهانی فکر می کنم نتیجه بدی نباشد. دفاعی می گویند خوب بودیم، می گوییم که قطعا خوب بوده ایم؛ در فاز هجومی می گویند بد بوده ایم و ما هم می گوییم که قطعا بد بوده ایم ولی باید ببینیم چه چیزی می خواهیم. ما دنبال نتیجه بودیم. دنبال آماده کردن بازیکنان برای تورنمنت دیگری که نبودیم یا آماده شدن برای جام جهانی بعد. ما دنبال نتیجه هستیم. در فوتبال ما اول باید هدف گذاری کنیم و بعد بنشینیم و صحبت کنیم تا ببینیم به نتیجه رسیده ایم یا نه ولی وقتی این ها را نداریم نمی توانیم بگوییم کارمان درست بوده است یا نه.

• با توجه به مسائلی که مطرح شد، عملکرد فدارسیون را در مجموع چگونه می بینید؟
ببینید من به مربی یا یک نفر در فوتبال نمی توانم در این مورد صحبت کنم. با توجه به امکاناتی که تیم ملی داشته و برای تیم ملی فراهم شده، سرمربی های تیم های ملی فوتبال باید در این خصوص نظر بدهند. من با فدراسیون کاری ندارم. من مقطعی کنار تیم ملی به عنوان کمک مربی بودم و در آن مقطع شرایط تیم ملی را می دانم و الان در این یکی دو سالی که دور بودم چیزی نمی دانم. اما اگر بخواهم در مورد مقطعی که بودم صحبت کنم، باید بگویم که در مورد من (جواد نکونام) و کسانی که می خواهند مربی شوند، کم لطفی شد و خود مسئولین فدراسیون فوتبال هم این را می دانند. نمی خواهم به صورت باز در رابطه با این موضوع صحبت کنم. حرف در مورد فدراسیون خیلی زیاد است ولی ترجیح می دهد که بسته باقی بماند و هیچ صحبتی نشود ولی از نظر من رضایت مربی های تیم های ملی مجموع عملکرد فدراسیون است.

• در فضای فوتبال کشور طی هفته های اخیر شاهد اختلاف نظرهای زیادی میان سرمربی تیم ملی و مربیان باشگاهی هستیم. شما چه دیدگاهی در این خصوص دارید؟
من اصلا وارد هیچ کدام از درگیری ها نمی شوم.

• اگر بخواهید از بیرون به این قضیه نگاه کنید، چطور؟
خب من بیرون نیستم و خودم داخل هستم و نمی توانم در این مورد چیزی بگویم.

• خب اگر شما بازیکن لیگ برتری داشته باشید و بخواهید آنها را در اختیار تیم ملی قرار دهید، چطور به این داستان نگاه می کنید؟
من بازیکن ملی داشته باشم و شرایطی باشد که تیم ملت ها مثلا به جام ملت ها برود و برنامه آماده سازی هم قبلا داده شده باشد و موافقت کرده باشم، تا آخر موافقم. من کلا با برنامه های ملی با توجه به رشد فوتبالیست ها موافقم. چون بازیکنان تا در رده ملی بازی نکنند، به رشد حداکثری نمی رسند. بازی های ملی بهترین مکان برای بین المللی شدن فوتبالیست است. شما می توانید در لیگ ستاره باشید. در سال های اخیر بازیکنانی از این دست داشتیم ولی در تیم ملی موفق نبوده اند. بازی های ملی و کیفیت بازی ملی خیلی متفاوت است. بازی های ملی می تواند بازیکنان را در سطح جهانی آماده کند. بازی مقابل تیم هایی نظیر مراکش، اسپانیا، پرتغال، نیجریه، آرژانتین و سایر تیم ها بازیکنان را در سطح جهانی آماده می کند و به حداکثر کیفیت می رساند. در بازی های لیگ شماره در نهایت ستاره لیگ ایران می شوید. این ستاره بودن را باید بیرون هم نشان بدهید در تیم ملی مثل امسال در جام جهانی. اگر بخواهیم ستاره های تیم ملی را نام ببریم قطعا یکی دو تای اول بازیکنانی هستند که در لیگ بازی کرده اند. این بازیکنان توانایی بازی در تیم های اروپایی را دارند. کیفیت بازیکنان لیگ ایران واقعا بالا است. حالا باید بازیکن این توانایی را داشته باشد، که در تیم ملی هم این توانایی را نشان دهد.

• پس شما اگر به شما برنامه داده شود، مشکلی با این موضوع ندارید؟
نه به هیچ وجه چون بازیکن رشد می کند. من این را به این خاطر می گویم که خودم این پروسه را گذرانده ام. من از سال 78 در تیم ملی بوده اند و مربیان مختلفی نظیر آقای فرکی، طالبی، پورحیدری، بلازویچ و خود آقای برانکو که همینجا تشکر می کنم در رشد من تاثیر داشتند و من با بازی در تیم ملی توانستم به اوساسونا بروم و می دانم که بازی در تیم ملی به افزایش کیفیت بازیکن کمک می کند.

• تفاوت دیدگاه برانکو و کی روش را با توجه به تجربیاتی که با این دو مربی دارید، چگونه توضیح می دهید و اینکه کدام سبک را بیش تر می پسندید؟
نه ببینید من اگر بخواهم واقعیت را بگویم این است که دیدگاه مربی شکل تیم را می سازد. هر مربی دیدگاه خاص خود را دارد. هر کدام دیدگاه خاص خود را نسبت به فوتبال، بازیکنان، تاکتیک های فوتبال دارند و همانطور که هر مربی ایده های خاص خودش را دارد، برانکو و کی روش هم همینگونه هستند، اما چیزی که می توانم بگویم اینکه واقعا برانکو و کی روش زحمت زیادی برای فوتبالیست های ایرانی کشیده اند و کسانی هستند که می توانیم بگوئیم در آینده فوتبال ایران واقعا تاثیر داشته اند. ما 2006 به جام جهانی رفتیم، قهرمان بازی های بوسان شدیم و سوم جام ملت ها شدیم. با کی روش ما به دو جام جهانی متوالی رفتیم، بازیکنان زیادی در اروپا نداشتیم؛ حالا درست است که بازیکن در لیگ های درجه یک نداریم ولی حداقل در اروپا بازیکن داریم. این ها چیزهایی است که به دست آورده ایم. 2 مربی به فوتبال ایران خدمت کرده اند؛ قطعا می توانیم هم انتقاد کنیم و هم تعریف کنیم. من سعی می کنم از نکات مثبت استفاده کنم و اگر منفی هم دارد، قطعا استفاده نمی کنم.

• به عنوان سوال پایانی برنامه شما برای سال آینده در تیم نساجی ماندران چیست؟
با این شرایط نابرابری که وجود دارد، شما اگر سرمربی تیم باشید چه قولی می دهید؟ قول کسب سهمیه می دهید. قول بودن در جمع 6 تیم جدول را می دهید؟ یا نه فقط می گویید می مانیم. به نظر من تیم هایی که از لیگ یک به لیگ برتر می آیند، با شرایط موجود اگر بمانند مثل قهرمانی است. این اتفاقات و قوانین قطعا باید تغییر کند تا بتوانیم مبارزه کنیم. در حال حاضر ما اصلا توان مبارزه کردن نداریم. ما باید با سهمیه 7 بازیکن لیگ برتری در مقابل 25 بازیکن لیگ برتری بازی کنیم. خب از همین الان اگر مربی تیمی باشم که 25 بازیکن لیگ برتری دارد و مقابل تیمی بازی کنم که 7 بازیکن لیگ برتری دارد، پیش از شروع بازی اعتماد بردن را دارم. درست است ما باید تلاش کنیم، تمرین کنیم و برنامه ریزی کنیم ولی وقتی نمی توانی با حریفت مبارزه کنی، نمی توانی. من شخصا از آقای تاج می خواهم این قانون را درست کنند تا بتوانیم حداقل مقابل این تیم ها ایستادگی کنیم و انگیزه مبارزه داشته باشیم. این درست نیست. ما تمام برنامه امسالمان این است که تیم را نگه داریم. از هواداران می خواهم که تیم را حمایت کنند؛ 24 طول کشیده تا این تیم بالا آمده. به اندازه این 24 سال اول از همه خود من و بعد هم بقیه مسئولین و مردم باید زحمت بکشیم تا این تیم سال های سال بماند. باید یادمان بماند، چقدر سختی کشیدیم، چقدر مردم گریه کرده اند و در گرما و سرما تیم را حمایت کرده اند. بعد از بازی مسجد سلیمان تمام هواداران گریه می کردند، چون فکر می کردند که تیم دیگر نمی تواند صعود کند. الان باید قدر آن روزها را بدانیم. حسی که به تیم نساجی دارم را نمی توانم بگویم چقدر است، چون واقعا این تیم را دوست دارم و مردم این شهر واقعا عاسقانه فوتبال را دوست دارند. امیدوارم کمک کنند تا تیم سال های خوبی داشته باشد. من اول فصل هم گفتم که استان حقش است که حداقل یک تیم داشته باشد. اول فصل گفتم که باید سهمیه های صعود به لیگ برتر هم زیاد شود و اگر این اتفاق می افتاد، شاید الان سه تیم مازندرانی در لیگ برتر بود و ما می دانیم که نساجی در تمام استان مازندران هوادار دارد. امیدوارم که همه حمایت کنند. و نکته ای که خیلی مهم است اینکه استادیوم وطنی باید به بازی اول تیم ما برسد. مسئولین موظف هستند که امکانات را فراهم کنند. اولین بازی ما باید با ذوب آهن در وطنی باشد. بعد از جشن صعود خیلی ها برای عکس گرفتن آمدند ولی مردم می خواهند که ورزشگاه وطنی آماده شود. نمی دانم چه اقدامی انجام می شود، ولی می خواهم که این اتفاق بیافتد. بازی های سختی در هفته های ابتدایی داریم و می خواهم که در ورزشگاه خانگی امان بازی کنیم. از مردم می خواهم که اگر نیاز به اعتراض هم هست در این زمینه کارهای لازم را انجام بدهند. ما باید از حضور هواداران خود استفاده کنیم و مسئولین باید به گوش باشند وگرنه باید جواب مردم را بدهند. ما رقابت نابرابری داریم و اگر قرار باشد، میزبانی هم نداشته باشیم که دیگر هیچ. البته اتفاقات عجیب زیاد در فوتبال ایران می افتد، اما ما باید تلاش خودمان را بکنیم. قولی که من به هواداران می دهم این است که حتی یک ثانیه را هم بیهوده از دست نمی دهیم.