آمادگی برای حادثه ای بزرگتر

حمله اسرائیل به شش هدف حیاتی را می توان پیام واضحی برای ایرانی ها و نظام اسد و پاسخی به توافق های نظامی بین این دو طرف دانست، توافق هایی که در زمینه آماده کردن ارتش نظام سوریه و تجهیز ان به سلاح های جدید و پیشرفته صورت گرفت. به نظر می رسد واشنگتن و تل آویو تصمیم قاطع خود برای بیرون راندن ایران از سوریه را گرفته اند.

حمله مذکور، گامی مقدماتی برای حمله ای وسیع تر علیه اهداف و اهداف ایرانی مهم در سوریه محسوب می شود و به احتمال زیاد، ضربه بعدی در ابعادی گسترده تر صورت می گیرد.

مقامات اسرائیل معتقدند که ایران از خطوط قرمز در سوریه تجاوز کرده است. در این میان، طرف روسی کاملا موافق اقدامات اسرائیل و آمریکاست، همانطور که پایگاههای نظامی آن مانع این ضربات اسرائیلی نشده و سامانه های اس 300 خود را به کلی از صحنه حملات اسرائیلی ها به اهداف ایرانی غایب کردند.

مسکو اگر می خواست هم نمی توانست با اس 300 خود در برابر موشکهای اسرائیل مقابله کند، چرا که سرعت این موشکها به 4 هزار کیلومتر در ساعت می رسد، در حالی که بالاترین سرعت سامانه های ضد موشکی به 1500 کیلومتر در ساعت می رسد.

اسرائیل اهداف استراتژیک خود از اینگونه حملات را اعلام نمی کند، اما عدم ذکر این اهداف، ضرورتا به معنای نبود آن نیست. اسرائیل تنها به هدفی که بارها آن را تکرار کرده و همان هدف قرار دادن اهداف ایرانی در سوریه است، اکتفا می کند. چه بسا واشنگتن پشت اینگونه حملات اسرائیل قرار گرفته باشد تا به این شکل بتواند نقش خود بعنوان قدرتی بزرگ در درگیری بین المللی در مورد منطقه و قدرت ورود به آن را حفظ کند تا زمانی مناسب که خود به صورت مستقیم در آن ایفای نقش کند.

قواعد بازی
بنابراین، می توان این ضربات را در ضمن استراتژی آمریکا و اسرائیل برای اثرگذاری بر قواعد بازی در پرونده سوریه و ایران قرار داد. اما در سطح روسیه، صحبتهای جان بولتون در مورد اذعان رئیس جمهور روسیه به ناتوانی روسها در پایان دادن یا حتی کاهش نفوذ ایران در سوریه، در واقع اشاره هایی بود به موافقت ضمنی روسیه با این حملات به اهداف ایران و سوریه، با هدف تسلیم شدن آن در برابر استراتژی روسیه در سوریه.