بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل، در مجمع عمومی سازمان ملل، نقشه‌ای از تهران و عکسی از ساختمانی در تورقوزآباد، در جنوب تهران را نشان داد و گفت این تصاویر مکان تاسیسات سرّی جدیدی در ایران را نشان می‌دهد.
بلافاصله واکنش های شوخ طبعانه ی اینترنت گردان ایرانی آغاز شد و محور شوخی ها هم نام محله ای ست که تاسیسات سری ج.ا. در آن قرار دارد. ابتدا نام «تورقوزآباد» معادل «دارقوزآباد» -که محلی ست خیالی برای حواله کردن شخصی به جایی دورافتاده و نامعین برای تحقیر و تخفیف- گرفته شد و گمان بر این رفت که نتانیاهو توسط ایرانی ها سرِ کار رفته است.
اما وقتی شوخ طبعان اینترنتی دیدند که واقعا چنین محله ای در جنوب تهران وجود دارد، ورق ها چرخید و خودِ کلمه «تورقوزآباد» مورد تمسخر و استهزاء قرار گرفت.
خیلی خوب است این روحیه، که انسان در سختی و مشقت، چیزی برای خندیدن و خنداندن پیدا کند.
اما باید دقت کنیم به چیزی که می خندیم ناگهان آن چیز جدی نشود و به ما خسارت نزند.
کسانی که با اسراییل و دین یهود مخالف اند، معمولا از در تمسخر و استهزا وارد جدل با آن ها می شوند. مثلا نتانیاهو می گوید که حکومت اسلامی با شلوار «جین» پوشیدن مردم مخالف است (که هست) و ما می خندیم! یا اسراییلی ها ماموریت بالاتر از خطرشان را برای خارج کردن اسناد اتمیِ ج.ا. در یک انبار متروک انجام داده اند و در زمانه ی «دانگل» و «یو اس بی استیک»، سی دی و کاغذپاره با خود به اسراییل حمل کرده اند، و ما از خنده ریسه می رویم!
می توان به این خوشمزگی ها خندید، ولی وقتی می بینیم که همین اسراییل، توانسته دانشمندان اتمی ج.ا. را یک به یک شناسایی کند، و با دو نفر موتور سوار، به کنار اتومبیل آن ها برود و بمب به درِ ماشین شان بچسباند طوری که فقط شخص هدف، کشته شود و کمترین «خسارت و کشتار جنبی» به جای بگذارد آن وقت در کنار خنده، باید کمی هم به قدرت اسراییل و جدی بودن آن فکر کنیم.
وقتی هواپیمای اسراییلی مثل آب خوردن، بدون این که شناسایی بشود بر فراز دمشق پرواز می کند و پایگاه های ج.ا. را بمباران می کند و بی آن که نشانه ای از خود بر جای بگذارد به پایگاه خود باز می گردد، باید کمی ضمن خنده و تفریح، تامل هم بکنیم که ج.ا. با چه قدرت مهیبی خود را در انداخته است.
باید مراقب باشیم ما -به عنوان خسارت خورندگان نهایی- همراه با ج.ا. به ریش اسراییل و در واقع ریشِ خودمان نخندیم. روزی که اسراییل با ج.ا. درگیر شود، این ما هستیم که خسارت اصلی را خواهیم خورد و نه ج.ا..
این موضوع را جدی بگیریم.
