دویچه وله - گول‌‌سرن دمیرل، زن کردتبار آلمانی، یکی از نمایندگان حزب سبزهای آلمان است که با انتخابات اخیر در بایرن به پارلمان ایالتی راه یافت. راست‌گرایان افراطی آلمان، "گرگ‌های خاکستری" و ناسیونالیست‌های ترکیه از مخالفان او هستند.
گول‌‌سرن دمیرل یکشنبه گذشته (۱۴ اکتبر) در جریان انتخابات ایالتی در بایرن آلمان با رای مستقیم ۹/ ۳۰ درصد مردم انتخاب شد. انتخاب او در حالی بود که نماینده حزب سوسیال مسیحی آلمان که سال‌هاست در این ایالت قدرت مطلق را در دست دارد، تنها موفق شد ۶/ ۲۲ درصد آرا را به خود اختصاص دهد.
"اشپیگل آنلاین" گزارشی درباره این نماینده کردتبار حزب سبزها در مجلس ایالتی بایرن در روز جمعه ۱۹ اکتبر منتشر کرده است. در این گزارش آمده است:
گول‌‌سرن دمیرل، نماینده جدید کردتبار حزب سبزهای آلمان در ایالت بایرن، با شورای شهر مونیخ، مرکز ایالت بایرن، به خوبی آشناست. او ۱۰ سال است با سیاست‌های مربوط به شوراهای شهر سر و کار دارد.
گول‌‌سرن دمیرل، نماینده کردتبار حزب سبزهای آلمان در ایالت بایرن، از انتخاب خود تعجب‌زده نیست و از آن بسیار خوشحال است. او می‌گوید انتظار نداشته با این همه رای مردم انتخاب شود و رقیب‌های خود را این‌گونه پشت سر گذارد.
مطالب بیشتر در دویچه وله فارسی
خانم دمیرل خوشحال است که سبزها در ائتلاف با حزب حاکم سوسیال مسیحی آلمان قرار نگرفته‌اند. او می‌گوید به عنوان اپوزیسیون نیز می‌توان فعالیت‌های پرارزشی کرد.
گول‌‌سرن دمیرل می‌گوید مبارزات انتخاباتی خوبی انجام داده و شعار او در انتخابات تنوع در ایالت بایرن بوده است. او می‌پذیرد که این شعار مخالفان بسیاری دارد اما بسیاری نیز این شعار را بسیار مناسب دانسته‌اند.
خانم دمیرل می‌گوید که ظاهر او به عنوان یک خارجی با مخالفت بسیاری در این ایالت روبرو بوده است و بسیاری انتخاب او را در این ایالت اقدامی تحریک آمیز خوانده‌اند.
مردم شهر گیزینگ ایالت بایرن او را به طور مستقیم انتخاب کرده‌اند. او خود می‌گوید: این طور به نظر می‌رسد که من سخنگوی آنها هستم.» او می‌خواهد این اعتماد مردم را همواره حفظ کند.
حزب سوسیال مسیحی آلمان صبح پنج‌شنبه ۲۶ مهر (۱۸ اکتبر) اعلام کرد که برای دولت آینده ایالت بایرن با حزب "رای دهندگان آزاد" وارد مذاکره خواهد شد و به این ترتیب ائتلاف با حزب سبزها دیگر موضوعیت ندارد.
برمبنای آمار منتشر شده حزب سبزهای آلمان در انتخابات پارلمانی ایالت بایرن موفق شد در شهرهای بزرگ این ایالت ۲۶ درصد آرا را نصیب خود کند و ۲۰ درصد رای دهندگانِ به این حزب زن‌ها بوده‌اند. حزب سبزها در شهر مونیخ، مرکز ایالت بایرن، قدرت اول شد و بیشترین آرا را به دست آورد.
قدرت گرفتن زنان در حزب سبزهای آلمان به خاطر وجود زنانی چون گول‌‌سرن دمیرل است که موفق شدند جلوی شعار حزب سوسیال مسیحی آلمان "ادامه فعالیت‌ها چون گذشته" را بگیرند. رای دهندگان به این حزب از قشرهای مختلف اجتماع هستند.
زنانی که به تنهایی وظیفه تربیت فرزندان خود را به عهده دارند، انسان‌هایی با ترس از این که به زودی نتوانند به خاطر کمبود مالی در شهرها زندگی کنند و شهروندانی با سابقه مهاجرت از جمله گروه‌هایی هستند که به حزب سبزها رای داده‌اند.
زندگی در ترکیه و آلمان
گول‌‌سرن دمیرل، نماینده کردتبار حزب سبزهای آلمان در ایالت بایرن، در سال ۱۹۶۴ در ترکیه به دنیا آمد و شش ساله بود که به آلمان آمد. اما پدر و مادرش چون می‌خواستند که او تحصیلات خود را در ترکیه به پایان برساند، او را به ترکیه بازگرداندند.
او می‌گوید شرایط شهر استانبول قبل از کودتای سال ۱۹۸۰ بسیار پرتنش بود. او در جریان حمله تانک‌ها به این شهر آسیب دید. در این رابطه می‌گوید: «کسی که این صحنه‌ها را تجربه کرده باشد، بیشتر قدردان دمکراسی می‌شود.»
گول‌‌سرن دمیرل، نماینده کردتبار حزب سبزهای آلمان در ایالت بایرن، چون در ترکیه زاده شده و نامی آلمانی ندارد با مخالفت‌های بسیاری روبه‌‌رو شده است. در اینترنت تصویرهای او را چنان دست‌کاری می‌کنند گویا کتک خورده است و زیر عکس‌ها می‌نویسند: «تو چنین تنوعی می‌توانی داشته باشی.»
اما مخالفان گول‌‌سرن دمیرل تنها آلمانی‌های راست‌گرا و نژادپرست نیستند. بر مبنای بیانیه حزب سبزهای آلمان در ایالت بایرن، گروه راست‌گرای افراطی ترک "گرگ‌های خاکستری" و برخی دیگر ناسیونالیست‌های ترکیه در جریان مبارزات انتخاباتی کوشیدند مانع انتخاب گول‌‌سرن دمیرل شوند.
در جریان این انتخابات انجمن‌های ترکی فعال در آلمان با اتحاد با هم در مقابل انتخاب خانم دمیرل صف‌آرایی کرده و اعلام کرده بودند که او برای مهاجران هیچ کاری نخواهد کرد، زیرا او زنی کرد است.
این کمپین ترک‌های ساکن آلمان علیه انتخاب دمیرل بخصوص برای خانواده گول‌‌سرن بسیار سخت بوده و هست. دختر خانم دمیرل در نامه‌ای که در اینترنت منتشر شده از جمله می‌نویسد: «لحظاتی را تجربه کرده‌ام که می‌خواستم جلوی صفحه کامپیوتر از این نفرت بی‌پایان علیه خانواده‌ام فریاد بزنم یا گریه کنم.»
