ایران نیز صرف نظر از اختلافات اساسی با جهت گیری سیاسی و منطقه ای مصر به این کشور نیازمند است. ایران توانسته حوزه نفوذ خود را به کشورهایی خارج از مرزهایش بکشاند در حالی که مصر از جای خود تکان نخورده و تقریباً در سیاست های منطقه ای غایب است و به انزوای درونی فرورفته است. اما تحریم های امریکا علیه ایران باعث می شود که ایران در پی فرصت های تازه سرمایه گذاری باشد و مصر می تواند گزینه مناسبی برای جذب و تأمین این سرمایه ها باشد.

ازسرگیری روابط دو کشور فواید بسیاری برای ملت های آنان نیز دارد. ترکیه که امروز خود را سرکرده جهان اهل سنت می شمرد روابط بسیار خوبی با ایران شیعی دارد و حجم مبادلات مالی آنها به ده ها میلیارد دلار در سال می رسد. با اینکه ترکیه همپیمان امریکاست، اما هیچ کشوری نمی تواند درباره روابط خارجی برای ترکیه تعیین تکلیف کند. در نتیجه به روابط تجاری گسترده خود با ایران ادامه داده و خود را در برابر رفتارهای امریکا نیز ایمن ساخته است.

ایران در دهه های گذشته پیشرفت های چشمگیری در عرصه صنعتی و پزشکی داشته که این کشور را در بسیاری عرصه ها خودکفا ساخته است. مصر می تواند با گشایش افق های همکاری و تبادل تجارب، نسل تازه ای از بازرگانان را تربیت کند که می توانند وارد پروژه های مشترکی در راستای منافع دو ملت شوند. ایران باید به شریک تجاری مصر تبدیل شود و در این باره کمتر از اسرائیل نیست ــ چه تشبیه غم انگیزی! ــ که قاهره با آن همکاری اقتصادی گسترده دارد و اسرائیل از حساب ملت مصر سودهای کلان به جیب می زند.

ازسرگیری روابط دو کشور ضرورتی جدی است. مصر امروز وضعیت جالبی ندارد و مجبور است تابع اراده منطقه ای کشورهای حاشیه خلیج فارس یا ایالات متحده باشد. امروز توپ در زمین تهران است که می تواند به صراحت خواستار ازسرگیری روابط طبیعی با مصر شود و نمایندگی سیاسی خود در مصر را تا حد سفیر بالا ببرد و پروازهای هوایی میان دو کشور را برقرار کند و راه ایران را برای گردشگران مصری باز کند. اقدامی که می تواند به بهبود وضعیت نامناسب گردشگری در مصر نیز کمک بسیار کند.

در آن صورت توپ به زمین قاهره می افتد و آن وقت برای پاسخ دادن به پیشنهاد تهران دربرابر افکار عمومی داخلی و منطقه ای قرار می گیرد و اگر این پیشنهاد را نپذیرد باید توضیح دهد که تصمیمش بر چه مبنایی بوده است.

در حال حاضر، هر شهروند مصری که بخواهد برای گردشگری یا فعالیت بازرگانی یا آموزش به ایران سفر کند باید از دولت مصر مجوز بگیرد. مجوزی که معمولا هم صادر نمی شود. این ترتیبات قانونی بیش از آنکه به ضرر ایران باشد به ضرر خود شهروندان مصری است. بسیاری از دانشجویان مصری نتوانسته اند به تحصیلات خود در ایران ادامه دهند یا بورسیه هاشان قطع شده صرفاً به خاطر اینکه از سفر به ایران منع شده اند.

در این راستا نقش کانال های دیپلماتیک نیز حائز اهمیت است. «ناصر کنعانی» نماینده جدید ایران در قاهره که کارشناس جهان عرب است باید با جدیت برای برقراری ارتباط میان نخبگان و نویسندگان دو کشور بکوشد و راه را برای بازرگانان باز کند و فرصت های اقتصادی را به آنان نشان دهد. چه بسا بتوان مرکزی فرهنگی تأسیس کرد تا جوانان دو کشور را به هم نزدیک کند.