هواداران براندازی رژیم آن را یک پیروزی برای کارزار خود به‌حساب می‌آورند. آنها بحث می‌کنند که خروج مجرّب‌ترین سیاستمدار حکومت ایران از صحنه دیپلماسی مهر تأییدی بر این نظر است که رژیم در بحران به‌سر می‌برد. آنها مسلماً سعی خواهند کرد که به دنبال انزوای بیشتر حکومت ایران باشند.

از سوی دیگر آنهایی که امیدوار بودند اصلاحات در داخل ایران و با تعامل با جامعه جهانی صورت بگیرد از استعفای ظریف مأیوس خواهند شد.

من با این نظر که ظریف با حکومت جمهوری اسلامی به‌طور کامل توافق دارد مخالفم. او محصول یک رابطه عجیب میان ایران و آمریکاست که افکار و زندگی شخصی او را تشکیل می‌دهد.

تحصیلات او در آمریکا بوده است و احتمالاً زندگی در آمریکا را به حضور در انقلاب اسلامی ترجیح داده بود. او راه و رسم دیپلماسی بین‌المللی را در شغل خود در سازمان ملل آموخته بود. در شرایط و روزهای حساس کنونی در رابطه آمریکا با ایران غیبت او از صحنه بدترین خبر است. اما هیچکس از نبود عوامفریبی و دورویی او و رفتار شرم آور حکومت ایران غصه نخواهد خورد.»