یک سال گذشت و بهار دیگری از راه رسید. طبیعت جوان شد و جشن اجداد ما، نسل به نسل، دست به دست گشت تا به دوران ما رسید.
جشنی که هم زیباست و هم منطقی.
اسطوره در این جشن، ماورایی نیست بلکه طبیعت است و اعتدال هوا و آب جاری و آتش حیات بخش و بیدار شدن موجودات زنده از خواب زمستانی. موجوداتی که در زمهریر زمستانی به گوشه ای می خزند تا فصل سرما را پشت سر گذارند و فصل سرخوشی و عشق و آواز و گرما را از نو آغاز کنند.
زندگی، همه اش سیاست نیست. بنابراین در چهارچوب همین حکومت نکبت، عده ای بوده اند، که غیر از مصیبت های عمومی که بر سر همه ی ما آوار شده است، موفقیت های خوبی در سال گذشته کسب کرده اند. دانشجویانی بوده اند در درس خود موفق، عالمانی بوده اند در گسترش علم خود موفق، زنانی بوده اند در با دوام نگاه داشتن خانواده و تربیت فرزندان خوب موفق...
آری در مصیبت هم می توان موفق بود، و شادی، نتیجه ی موفقیت است حتی در مصیبت. افسوس که عمر شادی در مصیبت کوتاه است و غلبه ی مصیبت بر شادی قطعی.
مصیبت اجتماعی، نتیجه ی مصیبت سیاسی ست. مصیبت سیاسی ناشی از حاکمیت مصیبت آفرین است. ما ۴۰ سال است که گرفتار حاکمیت مصیبت آفرین هستیم.
اگر دنیا با ما بد است، اگر تحریم هستیم، اگر در دنیا منفور هستیم، اگر گذرنامه ی ما اعتبار ندارد، اگر در دنیا حتی کسانی که می گویند دوست ما هستند، در بطن خود دشمن مایند، اگر اسم ما ملت ایران، با جمهوری اسلامی نکبت گره خورده، و هر کس امروز از ج.ا. نام می برد، روی سخن اش متاسفانه با ایران و ایرانی ست، اگر اسم ما با ترور و تروریسم گره خورده و هیچ راه گریزی از نگاه های سراسر سوء ظن وجود ندارد و اگرهای دیگری که نه نقشی در آن داشته ایم نه تقصیری بر گردن ما بوده است، تنها مقصر، حاکمیت مصیبت آفرین ماست.
اگر می خواهیم همان باشیم که شایسته اش هستیم، ملتی سبز باشیم، با شکوفه های رنگارنگِ ثمر آفرین، مفید به حال کشور خود و دنیا، با نام بلند و شهرت نیکو و شایسته ی فرهنگی کهن سال و انسانی و زیبا، باید این حکومت نکبت را به هر وسیله که هست، سرنگون کنیم و به یاد داشته باشیم که فرصت زیادی برای زندگی کردن نداریم.
اگر جوانیم عمر به سرعت برق و باد می گذرد؛ اگر سالخورده ایم فرصت زیادی تا سر نهادن بر خاک نداریم.
اگر مدت عمر را می خواهیم با سر افرازی سپری کنیم باید دست به کاری بزنیم کارستان. دنیا به ما کمک نخواهد کرد مگر آن که خود ابتدا به دفع شرّ قیام کنیم.
ما خوشبخت نخواهیم بود، از عمق جان خوشحال نخواهیم بود، با تمام موفقیت های فردی، احساس شادی واقعی نخواهیم کرد، مگر این که شرّ مصیبت عظما را از سر خود کم کنیم.
ما امیدواریم و برای به ثمر نشاندن خواست مردم دانا و با فرهنگ که دفع این حکومت اهریمنی ست شب و روز و بدون تعطیلی تلاش می کنیم که در سال نو، گام های استواری در جهت تحقق این آرزو بر داریم.
ما به عنوان رسانه و اهل قلم بی وقفه تلاش خواهیم کرد ولی این به تنهایی برای دفع شر کافی نیست.
این نوشته ها، این فعالیت ها، بی ثمر خواهد ماند مگر مردم در جهت خوشبختی خود و فرزندان شان، در جهت خوشبختی اجتماع شان، به هر ترتیب که می توانند، با شمشیر ی که شیر ایران زمین در دست دارد و خورشیدی که بر پشت حمل می کند، خود را از قفس تاریکی برهانند و به نور و روشنایی دست یابند.
آرزو می کنیم در سال جدید گام اول را مخالفان حکومت اسلامی در این سمت بر دارند و مردم دارای آرزوی واحد ولی پراکنده را گرد هم جمع آورند.
عیدتان مبارک! بهارتان سر سبز!
